ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

Στην αγκαλιά του φθινοπώρου

Το φθινόπωρο κατακλύζει κάθε γωνιά του δάσους. Βρίσκετε παντού. Στα χρώματα, στην ατμόσφαιρα, στις μυρωδιές ακόμη και στην αίσθηση. Αυτή την γλυκιά και ζεστή αίσθηση που μόνο το φθινόπωρο ξέρει να δίνει. Ο Οκτώβριος μπορεί να φτάνει στο τέλος του, αλλά το φθινόπωρο τώρα και για ένα μήνα ακόμη είναι στο πικ του!

Αυτή η εποχή του χρόνου έχει τα καλύτερα πρωινά ξυπνήματα. Σηκώνομαι νωρίς και βγαίνω στο μπαλκόνι. Χωρίς βιασύνη, ετοιμάζω να πιω ένα φλιτζάνι τσάι, με θέα το χωριό. Έπειτα μπορώ να πάρω το χρόνο μου σιγά- σιγά να κάνω μια βόλτα κοντά στο σπίτι. Η μυρωδιά των δέντρων και οι εκρήξεις χρωμάτων στα φύλλα και τον ουρανό, το κάνουν ακόμη πιο όμορφο απ’ ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί!

Σήμερα αποφάσισα να κάνω μια μικρή βόλτα ανάμεσα στα σπίτια της Στεμνίτσας. Τα περισσότερα δεν κατοικούνται αυτή την περίοδο, παρά μόνο κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Αρκετά βέβαια έχουν παραδοθεί εντελώς στη φθορά του χρόνου. Στέκουν εκεί στιβαρά αλλά και τόσο ευαίσθητα, κάποιες φορές δίνουν την αίσθηση ότι θα πέσουν από στιγμή σε στιγμή. Μοιάζουν θλιμμένα χωρίς ζωή στο εσωτερικό τους…

Πέρασα πλάι από μια αυλόπορτα. Ήταν ανοιχτή και από μέσα φαινόταν ένα οίκημα που μου τράβηξε το ενδιαφέρον με τη διαρρύθμιση του ακάλυπτου χώρου και των κουφωμάτων του. Αφού διαπίστωσα ότι κανείς δεν φαινόταν να μένει εκεί, έσπρωξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Ήμουν κάπως διστακτική και δεν πέρασα βαθιά στο εσωτερικό της κατοικίας.

Τα στεμνιτσιώτικα σπίτια έχουν αρκετό ενδιαφέρον και θα προσπαθήσω να γράψω ένα άρθρο μόνο για αυτό το θέμα μόλις συλλέξω περισσότερο υλικό από το εσωτερικό τους.

Τα μαθήματα στη σχολή άρχισαν και θέλω πολύ να σας παρουσιάσω σε επόμενες αναρτήσεις εικόνες από τα κοσμήματα που κατασκευάζω. Πλέον μια νέα ακαδημαϊκή χρονιά έχει ξεκινήσει και ένας χειμώνας είναι μπροστά. Είμαι έτοιμη να δω πού θα με πάει και τι θα μου φέρει. Πάνω απ’ όλα είμαι έτοιμη να απολαύσω κάθε στιγμή και να εξερευνήσω νέα πεδία μέσα από την ανάγκη μου για δημιουργικότητα.

Ελπίζω αυτό το άρθρο να σας βρίσκει δυνατούς και χαρούμενους.

Θα τα πούμε σύντομα!

2 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ