ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

Στην αγκαλιά του φθινοπώρου

Το φθινόπωρο κατακλύζει κάθε γωνιά του δάσους. Βρίσκετε παντού. Στα χρώματα, στην ατμόσφαιρα, στις μυρωδιές ακόμη και στην αίσθηση. Αυτή την γλυκιά και ζεστή αίσθηση που μόνο το φθινόπωρο ξέρει να δίνει. Ο Οκτώβριος μπορεί να φτάνει στο τέλος του, αλλά το φθινόπωρο τώρα και για ένα μήνα ακόμη είναι στο πικ του!

Αυτή η εποχή του χρόνου έχει τα καλύτερα πρωινά ξυπνήματα. Σηκώνομαι νωρίς και βγαίνω στο μπαλκόνι. Χωρίς βιασύνη, ετοιμάζω να πιω ένα φλιτζάνι τσάι, με θέα το χωριό. Έπειτα μπορώ να πάρω το χρόνο μου σιγά- σιγά να κάνω μια βόλτα κοντά στο σπίτι. Η μυρωδιά των δέντρων και οι εκρήξεις χρωμάτων στα φύλλα και τον ουρανό, το κάνουν ακόμη πιο όμορφο απ’ ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί!

Σήμερα αποφάσισα να κάνω μια μικρή βόλτα ανάμεσα στα σπίτια της Στεμνίτσας. Τα περισσότερα δεν κατοικούνται αυτή την περίοδο, παρά μόνο κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Αρκετά βέβαια έχουν παραδοθεί εντελώς στη φθορά του χρόνου. Στέκουν εκεί στιβαρά αλλά και τόσο ευαίσθητα, κάποιες φορές δίνουν την αίσθηση ότι θα πέσουν από στιγμή σε στιγμή. Μοιάζουν θλιμμένα χωρίς ζωή στο εσωτερικό τους…

Πέρασα πλάι από μια αυλόπορτα. Ήταν ανοιχτή και από μέσα φαινόταν ένα οίκημα που μου τράβηξε το ενδιαφέρον με τη διαρρύθμιση του ακάλυπτου χώρου και των κουφωμάτων του. Αφού διαπίστωσα ότι κανείς δεν φαινόταν να μένει εκεί, έσπρωξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Ήμουν κάπως διστακτική και δεν πέρασα βαθιά στο εσωτερικό της κατοικίας.

Τα στεμνιτσιώτικα σπίτια έχουν αρκετό ενδιαφέρον και θα προσπαθήσω να γράψω ένα άρθρο μόνο για αυτό το θέμα μόλις συλλέξω περισσότερο υλικό από το εσωτερικό τους.

Τα μαθήματα στη σχολή άρχισαν και θέλω πολύ να σας παρουσιάσω σε επόμενες αναρτήσεις εικόνες από τα κοσμήματα που κατασκευάζω. Πλέον μια νέα ακαδημαϊκή χρονιά έχει ξεκινήσει και ένας χειμώνας είναι μπροστά. Είμαι έτοιμη να δω πού θα με πάει και τι θα μου φέρει. Πάνω απ’ όλα είμαι έτοιμη να απολαύσω κάθε στιγμή και να εξερευνήσω νέα πεδία μέσα από την ανάγκη μου για δημιουργικότητα.

Ελπίζω αυτό το άρθρο να σας βρίσκει δυνατούς και χαρούμενους.

Θα τα πούμε σύντομα!

2 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ