ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Γεια σας αγαπημένοι μου!

Η θέα έξω από το παράθυρο

Σήμερα όπως χθες και προχθές δουλεύω πυρετωδώς στο project για το δίπλωμα αρχιτεκτονικής. Δεν έχω βγει καθόλου έξω. Είναι αυτές οι μέρες που ξέρεις ότι απλά πρέπει να καθίσεις στην καρέκλα και να κάνεις τη ριμάδα τη δουλειά. Όσο το αφήνεις τόσο σε αγχώνει και γίνεται ένα φορτίο βαρύ και ασήκωτο. Ακόμα και αν έξω ο καιρός με καλεί να βγω για περίπατο, ξέρω ότι πρέπει να τελειώσω με αυτή την εργασία, οπότε της δίνω προτεραιότητα.

Σάββατο βράδυ- δουλεύοντας μέχρι αργά το τρισδιάστατο μοντέλο

Όταν πια είχε βραδιάσει, επειδή η δουλειά είχε προχωρήσει αρκετά, βγήκα να ξεμουδιάσω και να δω τα στενά του χωριού με τα κίτρινα φωτάκια στους δρόμους. Στάθηκα σε μερικά καλντερίμια και αφουγκράστηκα τη σιωπή. Όσο περιπλανιόμουν είχα στα ακουστικά την μουσική των αγαπημένων μου Flora Cach. Σας προτρέπω να ρίξετε μια ματιά στα άλμπουμ τους.

Ένα σημείο που κάθισα να απολαύσω την ηρεμία και τον καθαρό αέρα
Όταν το μονοπάτι είναι φωτεινό

Στο κέντρο του χωριού είχε λίγο κόσμο και κάποια καφενεία ήταν ακόμα ανοιχτά. Λίγο μετά βρέθηκα με έναν φίλο και αργότερα ήρθαν κι άλλοι και γίναμε μια παρέα στα τραπεζάκια της πλατείας (ακόμα και αν το μαγαζί ήταν κλειστό😅). Στο χωριό μαζεύονται εύκολα οι παρέες και αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά με τη ζωή στην πόλη, όπου οι αποστάσεις είναι μεγάλες. Μετά από ώρα, άρχισε να κάνει αρκετό κρύο και τους χαιρέτησα. Καθώς περπατούσα ένιωθα τα πόδια μου παγωμένα και δυσκίνητα. Έτρεξα (όσο μπορούσα) στη ζεστασιά του σπιτιού μου. Πρέπει να ξέρεις πότε είναι η ώρα να φύγεις… Όπως συνήθως, όταν είμαι με άλλους, δεν τράβηξα φωτογραφίες… Είχαμε ωραία κουβέντα και ξεχάστηκα.

Καληνύχτα σε όλους!🙂

2 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ