ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Γεια σας αγαπημένοι μου!

Η θέα έξω από το παράθυρο

Σήμερα όπως χθες και προχθές δουλεύω πυρετωδώς στο project για το δίπλωμα αρχιτεκτονικής. Δεν έχω βγει καθόλου έξω. Είναι αυτές οι μέρες που ξέρεις ότι απλά πρέπει να καθίσεις στην καρέκλα και να κάνεις τη ριμάδα τη δουλειά. Όσο το αφήνεις τόσο σε αγχώνει και γίνεται ένα φορτίο βαρύ και ασήκωτο. Ακόμα και αν έξω ο καιρός με καλεί να βγω για περίπατο, ξέρω ότι πρέπει να τελειώσω με αυτή την εργασία, οπότε της δίνω προτεραιότητα.

Σάββατο βράδυ- δουλεύοντας μέχρι αργά το τρισδιάστατο μοντέλο

Όταν πια είχε βραδιάσει, επειδή η δουλειά είχε προχωρήσει αρκετά, βγήκα να ξεμουδιάσω και να δω τα στενά του χωριού με τα κίτρινα φωτάκια στους δρόμους. Στάθηκα σε μερικά καλντερίμια και αφουγκράστηκα τη σιωπή. Όσο περιπλανιόμουν είχα στα ακουστικά την μουσική των αγαπημένων μου Flora Cach. Σας προτρέπω να ρίξετε μια ματιά στα άλμπουμ τους.

Ένα σημείο που κάθισα να απολαύσω την ηρεμία και τον καθαρό αέρα
Όταν το μονοπάτι είναι φωτεινό

Στο κέντρο του χωριού είχε λίγο κόσμο και κάποια καφενεία ήταν ακόμα ανοιχτά. Λίγο μετά βρέθηκα με έναν φίλο και αργότερα ήρθαν κι άλλοι και γίναμε μια παρέα στα τραπεζάκια της πλατείας (ακόμα και αν το μαγαζί ήταν κλειστό😅). Στο χωριό μαζεύονται εύκολα οι παρέες και αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά με τη ζωή στην πόλη, όπου οι αποστάσεις είναι μεγάλες. Μετά από ώρα, άρχισε να κάνει αρκετό κρύο και τους χαιρέτησα. Καθώς περπατούσα ένιωθα τα πόδια μου παγωμένα και δυσκίνητα. Έτρεξα (όσο μπορούσα) στη ζεστασιά του σπιτιού μου. Πρέπει να ξέρεις πότε είναι η ώρα να φύγεις… Όπως συνήθως, όταν είμαι με άλλους, δεν τράβηξα φωτογραφίες… Είχαμε ωραία κουβέντα και ξεχάστηκα.

Καληνύχτα σε όλους!🙂

2 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ