ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ

Καλημέρα ηλιαχτίδες!

Ελπίζω να είστε όλοι καλά παρά το γεγονός ότι βαλλόμαστε συνεχώς με δυσάρεστες ειδήσεις. Η σκέψη μου είναι πολύ έντονα στην ανθρωπότητα, περνάει πολλά τον τελευταίο καιρό. Οι αλλαγές όμως δεν γίνεται να μην έρθουν και κάποιες φορές είναι προς τα κάτω, άλλες είναι προς τα πάνω. Πάντα αυτό συνέβαινε και έτσι θα συνεχίσει. Ας οπλιστούμε όλοι με κουράγιο.

Χθες επέστρεψα στην όμορφη Στεμνίτσα. Σε αυτό το μέρος που όταν πρωτοήρθα ένιωσα σαν στο σπίτι μου. Τώρα τελευταία όμως, νιώθω ότι έχω αποσυνδεθεί από… κάτι. Κάτι εσωτερικό, το κέντρο μου, αν μπορώ να το αποκαλέσω έτσι. Προφανώς, γι’ αυτό ευθύνεται το γεγονός ότι τους τελευταίους δύο μήνες δεν είχα καθόλου προσωπικό χρόνο σε καθημερινή βάση. Είναι σημαντικό για εμένα να μένω μόνη γιατί μπορώ να αναγνωρίσω αν είμαι καλά, τι πραγματικά χρειάζομαι και πού είναι καλύτερα να βρίσκομαι.

Σχεδόν δύο ολόκληροι μήνες στην Αθήνα, αποδείχθηκε μεγάλο χρονικό διάστημα για εμένα, μακριά από τη φύση και την ήρεμη καθημερινότητα της επαρχίας. Εγκλιματίστηκα σχετικά γρήγορα, αλλά κατά βάθος χρειαζόμουν να είμαι αλλού. Ήταν όμως απαραίτητο για να ολοκληρώσω τις υποχρεώσεις μου, οι οποίες πρόσθεσαν βάρος, κούραση και στρες. Ακόμα και τώρα που έχω ήδη φτάσει, δεν έχω αφεθεί εντελώς. Δεν μπορεί να γίνει τόσο γρήγορα η χαλάρωση, αν και νιώθω ήδη πάλι μια θαλπωρή και μόνο στη θέα του δάσους και στην αίσθηση της σιωπής. Είμαι σίγουρη ότι σε λίγες μέρες θα εγκλιματιστώ ξανά εδώ. Η ίδια η φύση μπορεί να θεραπεύσει, ειδικά αν επιτρέπουμε στον εαυτόν μας να ανοίξει και να δεχτεί την θεραπεία της. Οπότε ας μου δώσω χρόνο και ας παρατηρώ. Ό,τι κι αν έρχεται όμορφο ή άσχημο, ευχάριστο ή δυσάρεστο, δεν κρατάει για πάντα.

Εσείς βιώνεται αυτό το ανεβοκατέβασμα στη ζωή; Ακόμα κι αν έρχονται δύσκολες στιγμές και φάσεις, απλά παρατηρείστε τες φίλοι μου, γίνεται παρατηρητές και δείτε το απο μακριά… σε κάποια στιγμή δεν θα σας φτάνει αυτή η δυσάρεστη αίσθηση, και μέχρι τότε θα έχει φύγει και κάτι άλλο, ίσως καλύτερο θα έχει έρθει. Σημαντικό είναι να μην απογοητευόμαστε και να συνεχίζουμε γιατί… αυτό κάνει και η ζωή…