ANGELINA HELIOTI

ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Facebook Instagram Youtube

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ – ΕΛΑΤΗ

Καλησπέρα αγαπημένοι. Ελπίζω να είστε καλά όπου κι αν είστε.

Εγώ βρίσκομαι στο τραπέζι της κουζίνας και επεξεργάζομαι το υλικό από τη σημερινή ημέρα, παρόλη την κούραση που νιώθω. Το πρωί ξεκίνησα με δύο φίλες από τη Στεμνίτσα για την Ελάτη, ένα από τα χωριά της Γορτυνίας μέσα στα έλατα. Πήραμε το ορειβατικό μονοπάτι στις εφτά και τέταρτο και φτάσαμε γύρω στις δύμισι με περίπου μία ώρα διαλείμματα.

Το μονοπάτι αυτό λέγεται ότι είναι το δυσκολότερο του Μenalon Τrail, αλλά και το πιο όμορφο. Ήθελα να το περπατήσω από την πρώτη στιγμή που ήρθα στη Στεμνίτσα τον περασμένο Οκτώβριο. Χάρηκα πάρα πολύ που τα κατάφερα, παρά τον τραυματισμό που είχα στα δάχτυλα των ποδιών μου. Είναι ένα αρκετά απαιτητικό μονοπάτι, καθώς έχει ανηφόρες και κατηφόρες με μεγάλη κλίση και ταυτόχρονα είναι μεγάλο.

Με την παρέα μου κάναμε κάμποσα διαλείμματα για σνακ και ξεκούραση. Όπου κι αν στεκόμασταν, ένιωθα ότι είμαι σε κάποιο παραμύθι, στην κοκκινοσκουφίτσα, ή στο Lord of the Rings… Η μυρωδιά ήταν τόσο μα τόσο έντονη και γλυκιά και υπέροχη. Δεν ξέρω καλύτερη μυρωδιά, μαζί με αυτή των βιβλίων. Νιώθω τόση ευγνωμοσύνη που μπορώ να το έχω αυτό τόσο κοντά και που γενικά υπάρχει! Το πρωινό φως του ήλιου έπεφτε τόσο όμορφα στο έδαφος ανάμεσα από τα κλαδιά των ελάτων. Και εγώ προσπαθούσα να τα ρουφήξω όλα. Την πράσινη εικόνα, τον ήχο των πουλιών και του ανέμου, τη μυρωδιά, την αίσθηση της χαράς.

Σε αυτό το άρθρο έχω μόνο λίγες από τις φωτογραφίες που τράβηξα, για να πάρετε μια ιδέα από το μονοπάτι. Θα ανεβάσω κι άλλες εδώ στο blog, σε επόμενα άρθρα. Προτείνω ανεπιφύλακτα αυτό το μονοπάτι σε όσους είναι σε καλή φυσική κατάσταση. Για εμένα ήταν ό,τι καλύτερο έχω κάνει τον τελευταίο καιρό. Όταν καταλαβαίνω ότι η φύση είναι τόσο όμορφη και ζωτική, η συγκίνηση είναι μεγάλη και πονάει γλυκά.

Σας αφήνω για την ώρα, θα τα πούμε σύντομα πάλι!

9 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

ANGELINA HELIOTI

Αφήστε ένα μήνυμα

angelina.helioti@gmail.com

Πολιτική απορρήτου

© 2019 All rights reserved