ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ROADTRIP

Σουρουπώνει και έχω θέα τα έλατα. Βρίσκομαι στο Πλατανάκι Αρκαδίας. Σήμερα μπήκαμε στο αυτοκίνητο με τα μικρότερα αδέρφια μου και οδηγήσαμε μέχρι τον Κοσμά και από εκεί φτάσαμε εδώ στο μικρό μας χωριό. Ο Κοσμάς είναι ένα πανέμορφο χωριό με λίγους μόνιμους κατοίκους. Βρίσκεται στον Πάρνωνα στα 1200μ υψόμετρο, σχεδόν στα όρια Λακωνίας και Αρκαδίας. Μαγαζάκια με γλυκά, καλό φαγητό και τοπικά προϊόντα κατακλύζουν την πλατεία. Πάνω από τα τραπεζάκια, ορθώνονται μεγάλα πλατάνια τουλάχιστον εκατό χρονών! Το χωριό έχει πολύ κόσμο αυτές τις μέρες λόγω τουρισμού, αλλά και του εθίμου της περιοχής να γίνεται προσκύνηση στο μοναστήρι της Παναγίας Έλωνας. Με αυτοκίνητα ή περπατώντας πολλές ώρες από τον κάμπο, έρχονται πολλοί προσκυνητές εδώ και για λίγες μέρες δεν βρίσκεις ούτε να παρκάρεις από τον συνωστισμό. Αλλά είναι υπέροχο δεν πειράζει που έχει πολύ κόσμο, έχεις τον αέρα, τη θέα και φυσικά τη μυρωδιά του βουνού. Αυτά είναι αρκετά για να φτιάξουν τη διάθεση.

Αφού καθίσαμε εκεί με τους γονείς μας για φαγητό και γλυκό, συνεχίσαμε το ταξίδι μας κατεβαίνοντας υψομετρικά, ως το Πλατανάκι στα 950μ. Κάθε τόσο σταματούσαμε σε αγαπημένα σημεία της διαδρομής. Ειλικρινά δεν χορταίνεται η ομορφιά της φύσης! Όσες φορές κι αν έχω έρθει πάντα το τοπίο είναι μαγικό και δεν το βαριέμαι. Με την εναλλαγή των εποχών η φύση μεταμορφώνεται, βάζει και βγάζει από την ντουλάπα τα ρούχα και πάντα φοράει τα πιο όμορφα χρώματα που μπορείς να συναντήσεις και τόσο αρμονικά συνδυασμένα μεταξύ τους και πού και πού μας εκπλήσσει με φανταστικές αντιθέσεις. 

Η μικρή μου αδερφή, Ηλιάνα και εγώ. (φωτογραφία: Drakoulis Cheliotis)

Στο δρόμο σταθήκαμε τυχεροί! Πετύχαμε ένα ηλικιωμένο κύριο με το γαϊδουράκι του στο δάσος. Τι όμορφη εικόνα!. Σταματήσαμε και του ζήτησα ευγενικά να τον φωτογραφίσω και δέχτηκε αμέσως. Πολύ γλυκός! Το όνομά του είναι Κώστας. Το γαϊδουράκι δεν έχει όνομα. Αποδείχθηκε ότι ήξερε τον παππού και τη γιαγιά μας, όλοι γνωρίζονται σε αυτά τα μέρη χαχα!

Αργότερα φτάσαμε στο Πλατανάκι και χάρηκα πολύ όταν είδα τον παππού και τη γιαγιά χαμογελαστούς και καλά στην υγεία τους. Τώρα θα περάσουμε εδώ το βράδυ και την αυριανή μέρα και έπειτα θα συνεχίσω το ταξίδι μου με τον Δρακούλη.

(φωτογραφία: Drakoulis Cheliotis)

Σας καληνυχτίζω τώρα. Θα τα πούμε αύριο. Αγκαλιές!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ