ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ROADTRIP

Σουρουπώνει και έχω θέα τα έλατα. Βρίσκομαι στο Πλατανάκι Αρκαδίας. Σήμερα μπήκαμε στο αυτοκίνητο με τα μικρότερα αδέρφια μου και οδηγήσαμε μέχρι τον Κοσμά και από εκεί φτάσαμε εδώ στο μικρό μας χωριό. Ο Κοσμάς είναι ένα πανέμορφο χωριό με λίγους μόνιμους κατοίκους. Βρίσκεται στον Πάρνωνα στα 1200μ υψόμετρο, σχεδόν στα όρια Λακωνίας και Αρκαδίας. Μαγαζάκια με γλυκά, καλό φαγητό και τοπικά προϊόντα κατακλύζουν την πλατεία. Πάνω από τα τραπεζάκια, ορθώνονται μεγάλα πλατάνια τουλάχιστον εκατό χρονών! Το χωριό έχει πολύ κόσμο αυτές τις μέρες λόγω τουρισμού, αλλά και του εθίμου της περιοχής να γίνεται προσκύνηση στο μοναστήρι της Παναγίας Έλωνας. Με αυτοκίνητα ή περπατώντας πολλές ώρες από τον κάμπο, έρχονται πολλοί προσκυνητές εδώ και για λίγες μέρες δεν βρίσκεις ούτε να παρκάρεις από τον συνωστισμό. Αλλά είναι υπέροχο δεν πειράζει που έχει πολύ κόσμο, έχεις τον αέρα, τη θέα και φυσικά τη μυρωδιά του βουνού. Αυτά είναι αρκετά για να φτιάξουν τη διάθεση.

Αφού καθίσαμε εκεί με τους γονείς μας για φαγητό και γλυκό, συνεχίσαμε το ταξίδι μας κατεβαίνοντας υψομετρικά, ως το Πλατανάκι στα 950μ. Κάθε τόσο σταματούσαμε σε αγαπημένα σημεία της διαδρομής. Ειλικρινά δεν χορταίνεται η ομορφιά της φύσης! Όσες φορές κι αν έχω έρθει πάντα το τοπίο είναι μαγικό και δεν το βαριέμαι. Με την εναλλαγή των εποχών η φύση μεταμορφώνεται, βάζει και βγάζει από την ντουλάπα τα ρούχα και πάντα φοράει τα πιο όμορφα χρώματα που μπορείς να συναντήσεις και τόσο αρμονικά συνδυασμένα μεταξύ τους και πού και πού μας εκπλήσσει με φανταστικές αντιθέσεις. 

Η μικρή μου αδερφή, Ηλιάνα και εγώ. (φωτογραφία: Drakoulis Cheliotis)

Στο δρόμο σταθήκαμε τυχεροί! Πετύχαμε ένα ηλικιωμένο κύριο με το γαϊδουράκι του στο δάσος. Τι όμορφη εικόνα!. Σταματήσαμε και του ζήτησα ευγενικά να τον φωτογραφίσω και δέχτηκε αμέσως. Πολύ γλυκός! Το όνομά του είναι Κώστας. Το γαϊδουράκι δεν έχει όνομα. Αποδείχθηκε ότι ήξερε τον παππού και τη γιαγιά μας, όλοι γνωρίζονται σε αυτά τα μέρη χαχα!

Αργότερα φτάσαμε στο Πλατανάκι και χάρηκα πολύ όταν είδα τον παππού και τη γιαγιά χαμογελαστούς και καλά στην υγεία τους. Τώρα θα περάσουμε εδώ το βράδυ και την αυριανή μέρα και έπειτα θα συνεχίσω το ταξίδι μου με τον Δρακούλη.

(φωτογραφία: Drakoulis Cheliotis)

Σας καληνυχτίζω τώρα. Θα τα πούμε αύριο. Αγκαλιές!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ