ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Δεν ξέρω τι συμβαίνει, αλλά από τότε που οι μέρες άρχισαν να γίνονται αισθητά μεγαλύτερες, με περισσότερο φως έχει ανέβει η ενέργειά μου. Επίσης, εκτιμώ όλο και περισσότερο το ότι βρίσκομαι εδώ. Είναι λες και επειδή έχει περισσότερο φως, μπορώ να δω καλύτερα γύρω μου. Και έρχονται μικρές εκλάμψεις γαλήνης μέσα στη γενική αβεβαιότητα που διατρέχει τα πάντα…

Σήμερα είχαμε διαδικτυακό μάθημα “Ιστορία της Τέχνης”. Με τη Γιώτα και τη Σοφία καθίσαμε στο καφενείο “Η Γερουσία” με ένα φλιτζάνι ελληνικό καφέ και παρακολουθηθούμε το μάθημα από το laptop. Ο καιρός χάλασε από το πρωί. Ήταν ωραία να είμαστε μέσα και έξω να ψιχαλίζει και να κάνει κρύο. Μείναμε εκεί για αρκετές ώρες και κουβεντιάσαμε.

Οι άνθρωποι έρχονται εντελώς περαστικοί από τη ζωή μας και αξίζει να τους δίνουμε χρόνο όταν μιλούν ή εκφράζονται. Να μην τους θεωρούμε δεδομένους. Μπορεί μια τέτοια στιγμή, πλήρους αποδοχής του άλλου, να κρύβει ολόκληρη την αιωνιότητα. Κανείς δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον και ο καθένας έχει να μας δείξει κάτι διαφορετικό. Αρκεί να έχουμε μάτια που βλέπουν και αφτιά που ακούν.

Σας αφήνω τώρα γιατί έξω από το καφενείο κάθονται οι φίλοι μου και δεν θέλω να χάσω τη στιγμή μαζί τους.

Αγκαλιές!

Συζητώντας… σπουδαίααα πράγματα!
Λεπτομέρειες στο καφενείο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ