ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΤΣΑΙ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

Χθες ήταν ένα όμορφο απόγευμα. Με την μικρή μου αδερφή, Ηλιάνα, καθίσαμε στο μπαλκόνι και ήπιαμε τσάι. Προτιμήσαμε τα παλιά φλυτζάνια της γιαγιάς, που έχουν αυτό το υπέροχο ιριδίζον πορτοκαλί. Το πλεκτό λευκό σεμεδάκι συμπλήρωσε την εικόνα. Μου αρέσουν πολύ τα αντικείμενα που έχουν μια αίσθηση ιστορικότητας πάνω τους. Τα κάνουν όλα λίγο πιο γλυκά και cozy.


Καθώς έδυε ο ήλιος η γειτονιά πλημμύρισε από πανέμορφα χρώματα, σαν ένας καλλιτέχνης να τα είχε διαλέξει προσεκτικά. Και το αποτέλεσμα ήταν ένας απολαυστικός ουρανός που, λεπτό με λεπτό, άλλαζε χρώματα και φως. Το πιο καλό όμως, ήταν ότι τα χώματα ουρανού και γης μαζί, έδεναν σε κάτι μαγικό. Τα μπλε και τα πράσινα με τα ροζ και τα κίτρινα σε μια συμφωνία. 

Βγήκα στον δρόμο και άρχισα να απαθανατίζω τη στιγμή και την ομορφιά. Το φεγγάρι, τα σύννεφα, τα δέντρα και τα φύλλα τους. Τη σπουδαία και πολύτιμη ελιά. Υπάρχουν άπειρα ελαιόδεντρα εδώ. Οι άνθρωποι τα καλλιεργούν και ζουν από αυτά, με τους καρπούς και το λάδι τους, όπως οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Στην οικογένειά μου έχουμε τις δικές μας ελιές και παράγουμε το δικό μας εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Τα “φρούτα” ας πούμε, τις ελιές, τις κρατάμε σε βάζα με λάδι ή άλμη και τις αφήνουμε να ωριμάσουν εκεί, ώστε να μπορούν μετά από καιρό να καταναλωθούν. Αυτό είναι κάτι συνηθισμένο για τους κατοίκους της περιοχής. Γενικά όλους τους Έλληνες μας συνδέει αυτό το θαυμαστό δέντρο, που το έδωσε σαν δώρο η θεά Αθηνά στους Αθηναίους, και έχει θρέψει γενιές και γενιές από τότε. 

Από το μπαλκόνι η θέα ήταν πολύ όμορφη. Μια αρμονία και ανάπαυση επικρατούσε στην ατμόσφαιρα. Τα ξύλα τόσο όμορφα τακτοποιημένα περιμένουν να μπουν στη στόφα για να ζεσταθεί το σπίτι, τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Τα αγροτικά μηχανήματα παρκαρισμένα στην άκρη, δίχως να τα χρειάζεται κάποιος εκείνη την ώρα. Σε αυτές τις καθημερινές στιγμές που τίποτα ιδιαίτερο δεν συμβαίνει, μπορεί να ανακύψει μια καταπληκτική ανακάλυψη ότι η ζωή είναι υπέροχη όπως ακριβώς είναι και ότι έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε. Καμιά αγωνία για λίγο. Μόνο αποδοχή και απόλαυση. 

2 σχόλια

  • Voula Michalea

    Αντζελίνα αρχίζουμε να εθιζόμαστε στις περιγραφές σου και να ταξιδεύουμε στις λεπτομέρειες σου, που μέσα από την πηγαία και ζωντανή γραφή σου, συνθέτουν και υποστηρίζουν τούς κανόνες τής
    αληθινής αλλά παραμελημένης ευτυχίας μας.
    Σ ευχαριστούμε πολύ.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ