ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ

Καλησπέρα σας!

 

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα καλοκαιρού που βρίσκομαι στη Στεμνίτσα. Αύριο θα κατευθυνθώ προς το νότο, στο μέρος όπου μεγάλωσα. Θα είμαι με την οικογένειά μου και πέρα από διάφορες δουλειές που θα τακτοποιήσουμε, θα κάνουμε και διάφορες εξορμήσεις. Περισσότερα μπάνια στη θάλασσα και περπάτημα στους ελαιώνες με περιμένουν τώρα, τον Αύγουστο. Το βουνό όταν θα ξαναέρθω εδώ, θα αρχίζει να μπαίνει σε φθινοπωρινή διάθεση. Νέα χρώματα και μυρωδιές θα κατακλύζουν το τοπίο τριγύρω.

DSC_4514

Οι τελευταίες μέρες ήταν κάπως μοναχικές με έναν περίεργο τρόπο. Παρόλο που το χωριό έχει πολύ κόσμο, μια καλοκαιρινή ηρεμία, με έκανε να επιθυμήσω τον χειμώνα ξανά. Με τα σιωπηλά και σκοτεινά απογεύματα και τις κρύες νύχτες. Ακόμη κι αν έμεινα κάπως ήρεμη και χαλαρή, δεν άφησα το Σαββατοκύριακο να περάσει έτσι. Από χθες δουλεύω έναν πίνακα που έχω καθυστερήσει κάπως να ολοκληρώσω… Έχει αρχίσει να παίρνει πια μια μορφή που μου αρέσει και καταλαβαίνω προς τα πού πηγαίνει. Στην αφηρημένη ζωγραφική, μπορεί να ξέρει κανείς τι ζωγραφίζει περίπου εξαρχής, αλλά μπορεί να είναι και κάτι εντελώς άγνωστο που περιμένει να ανακαλυφθεί σιγά- σιγά. Έτσι συμβαίνει με αυτό το έργο, το οποίο είναι εμπνευσμένο από τον νυχτερινό ουρανό.

Σε λίγο θα ξεκινήσω να ετοιμάζω το σπίτι και τη βαλίτσα για την αυριανή αναχώρηση.

 

Θα τα πούμε αργότερα.

Καλό απόγευμα Κυριακής σε όλους!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ