ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

Στο σημερινό μάθημα ολοκλήρωσα το πρώτο μου degrade δαχτυλίδι με κλειστό καστόνι για να μπει μια μικρή πέτρα. Πρώτη προσπάθεια με αρκετές δυσκολίες και κάποιες μικρές ατέλειες. Θα υπάρξουν κι άλλα στο μέλλον όμως, περισσότερο σωστά. Θέλουν πολλή εξάσκηση αυτά που μαθαίνουμε στην αργυροχοΐα. Μια φορά δεν αρκεί. Αυτό το δαχτυλίδι πήρε πολλές ώρες! Και όλα μπορεί να χαλάσουν στο τελευταίο βήμα και να πρέπει να ξανακάνεις το κόσμημα από την αρχή! Αυτή η ενασχόληση έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την χαρά του να φτιάχνεις κάτι, για τη διαδικασία, και όχι για το τελικό προϊόν. Τα χέρια μου είναι κομμένα σε διάφορα σημεία και νιώθω να ματώνουν τα δάχτυλα και να τσούζουν… Τα δάχτυλα πονούν πολύ από το ίδιο το μέταλλο ή τα εργαλεία, λόγω της πίεσης που μπορεί να ασκώ στο κόσμημα για να το σταθεροποιήσω. Μαθαίνοντας να ζω με τον πόνο…

2 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ