ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΜΕΝΕΙ;

Καλησπέρα σας!

Ελπίζω να είχατε μια όμορφη Κυριακή. Πρώτο ξημέρωμα στο χωριό! Τόσος ενθουσιασμός. Θέλω να αρπάξω την κάμερα και να σταματήσω στο χρόνο την ομορφιά γύρω μου!

Σήμερα έκανα μια εξόρμηση και κατάφερα να βρω χρόνο και έμπνευση για φωτογραφίες και βίντεο. Ήταν πανέμορφά! Ο Λούσιος ποταμός είχε φουσκώσει λόγω της βροχής. Έμοιαζε λες και βρισκόμουν σε παραμύθι.

Από τα αρχαία χρόνια ο ποταμός είναι πολύ γνωστός. Σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο οι νύμφες Νέδα, Αγνώ και Θεισόα πήραν τον νεογέννητο Δία και τον έλουσαν κρυφά από τον πατέρα του, Κρόνο, στις πηγές του ποταμού, οι οποίες ήταν γνωστές ως “Πηγές των Αθανάτων”. Από το λούσιμο του θεού Δία, ο ποταμός πήρε το όνομα “Λούσιος”. Και πράγματι στο μέρος αυτό υπάρχει κάτι θεϊκό, κάτι μυστηριακό. Δεν πρόλαβα να εξερευνήσω το ποτάμι σε όλο του το μήκος, αλλά θα επανέλθω μία από τις επόμενες μέρες!

Τα κρυστάλλινα νερά κυλούσαν με ορμή και δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ τα λόγια του Ηράκλειτου: “Δεν μπορείς να μπεις στον ίδιο ποταμό δύο φορές”. Πράγματι δεν μπορείς. Το ποτάμι δεν είναι το ίδιο, ούτε κι εσύ. Όλα κυλάνε… Άραγε τί μένει σταθερό;

Πλάι στον ποταμό Λούσιο

Παρατήρησα ότι τα κυκλάμινα είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό λουλούδι του τόπου. Είναι πολύ όμορφα και εύθραυστα και τρυφερά!

Μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά
Μια γωνιά που λάτρεψα στις όχθες του ποταμού

Αργότερα, περπάτησα ως την Μονή του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου. Είναι χτισμένη μέσα στην σχισμή του βουνού! Είχα κουραστεί λίγο, καθώς κουβαλούσα όλον τον εξοπλισμό και το μονοπάτι ήταν κακοτράχαλο. Αλλά η θέα και η ηρεμία του μοναστηριού σου δίνουν την χαμένη ενέργεια πίσω! Οι μοναχοί κινούνταν αργά και ήρεμα. Το εκκλησάκι που υπήρχε μέσα στο μοναστήρι ήταν πολύ ιδιαίτερα χτισμένο. Στενό και χωρίς να ακολουθεί πιστά την συμμετρία των εκκλησιών. Ο λόγος είναι ότι βρισκόταν ακριβώς δίπλα από το βουνό. Ο βράχος δηλαδή ήταν μέρος της κατασκευής. Δεν μπορούσα να τραβήξω φωτογραφίες για το blog. Σας προτείνω όμως να το επισκεφθείτε!

Από το μπαλκονάκι της Μονής, το τοπίο σου κόβει την ανάσα. Κάθισα σε ένα παγκάκι να ξαποστάσω. Πήρα δυο βαθιές ανάσες. Έκλεισα τα μάτια… με είδα. Όταν τα άνοιξα ξανά, η ματιά μου ήταν πιο φρέσκια και τα χρώματα ήταν ζωντανά. Σαν να ήταν όλα καινούρια!

Η Μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ