Καλησπέρα σας!
Ελπίζω να είχατε μια όμορφη Κυριακή. Πρώτο ξημέρωμα στο χωριό! Τόσος ενθουσιασμός. Θέλω να αρπάξω την κάμερα και να σταματήσω στο χρόνο την ομορφιά γύρω μου!
Σήμερα έκανα μια εξόρμηση και κατάφερα να βρω χρόνο και έμπνευση για φωτογραφίες και βίντεο. Ήταν πανέμορφά! Ο Λούσιος ποταμός είχε φουσκώσει λόγω της βροχής. Έμοιαζε λες και βρισκόμουν σε παραμύθι.
Από τα αρχαία χρόνια ο ποταμός είναι πολύ γνωστός. Σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο οι νύμφες Νέδα, Αγνώ και Θεισόα πήραν τον νεογέννητο Δία και τον έλουσαν κρυφά από τον πατέρα του, Κρόνο, στις πηγές του ποταμού, οι οποίες ήταν γνωστές ως “Πηγές των Αθανάτων”. Από το λούσιμο του θεού Δία, ο ποταμός πήρε το όνομα “Λούσιος”. Και πράγματι στο μέρος αυτό υπάρχει κάτι θεϊκό, κάτι μυστηριακό. Δεν πρόλαβα να εξερευνήσω το ποτάμι σε όλο του το μήκος, αλλά θα επανέλθω μία από τις επόμενες μέρες!
Τα κρυστάλλινα νερά κυλούσαν με ορμή και δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ τα λόγια του Ηράκλειτου: “Δεν μπορείς να μπεις στον ίδιο ποταμό δύο φορές”. Πράγματι δεν μπορείς. Το ποτάμι δεν είναι το ίδιο, ούτε κι εσύ. Όλα κυλάνε… Άραγε τί μένει σταθερό;
Παρατήρησα ότι τα κυκλάμινα είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό λουλούδι του τόπου. Είναι πολύ όμορφα και εύθραυστα και τρυφερά!
Αργότερα, περπάτησα ως την Μονή του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου. Είναι χτισμένη μέσα στην σχισμή του βουνού! Είχα κουραστεί λίγο, καθώς κουβαλούσα όλον τον εξοπλισμό και το μονοπάτι ήταν κακοτράχαλο. Αλλά η θέα και η ηρεμία του μοναστηριού σου δίνουν την χαμένη ενέργεια πίσω! Οι μοναχοί κινούνταν αργά και ήρεμα. Το εκκλησάκι που υπήρχε μέσα στο μοναστήρι ήταν πολύ ιδιαίτερα χτισμένο. Στενό και χωρίς να ακολουθεί πιστά την συμμετρία των εκκλησιών. Ο λόγος είναι ότι βρισκόταν ακριβώς δίπλα από το βουνό. Ο βράχος δηλαδή ήταν μέρος της κατασκευής. Δεν μπορούσα να τραβήξω φωτογραφίες για το blog. Σας προτείνω όμως να το επισκεφθείτε!
Από το μπαλκονάκι της Μονής, το τοπίο σου κόβει την ανάσα. Κάθισα σε ένα παγκάκι να ξαποστάσω. Πήρα δυο βαθιές ανάσες. Έκλεισα τα μάτια… με είδα. Όταν τα άνοιξα ξανά, η ματιά μου ήταν πιο φρέσκια και τα χρώματα ήταν ζωντανά. Σαν να ήταν όλα καινούρια!
