Καλημέρα σας!
Είναι ένα τρυφερό πρωινό και ο ουρανός έχει βαμμένος ροζ. Τις τελευταίες μέρες κάθε φορά που ξυπνάω κατακλύζει το κρεβάτι μια αίσθηση γαλήνης, ότι “όλα είναι όπως πρέπει να είναι”. Η ησυχία που επικρατούσε την ώρα που ξύπνησα ήταν εύθραυστη, σαν την πρωινή δροσοσταλίδα. Αλλά καθώς είναι Κυριακή, λίγα πράγματα θα σπάσουν την σιωπή, σήμερα. Όπως σχεδόν κάθε πρωί, έφτιαξα μια κούπα τσάι και διάβασα λίγες σελίδες από το βιβλίο μου. Τώρα διαβάζω ένα συναρπαστικό βιβλίο, ‘Το Πνεύμα του Τόπου. Για μια Φαινομενολογία της Αρχιτεκτονικής” του Christian Norberg- Schulz. Με ηρεμούν τα βιβλία πάνω σε θεωρητικά θέματα της αρχιτεκτονικής. Νιώθω ότι διευρύνουν τους ορίζοντές μου, ή πολλές φορές έρχονται να επαληθεύσουν την κοσμοαντίληψη που ήδη έχω αναπτύξει, από άλλα αντικείμενα μέσα στη ζωή.
Είναι τόσο πρωτόγνωρο! Ενώ επιθυμώ πράγματα μέσα από την καρδιά μου, και εύχομαι να συμβούν, ταυτόχρονα είναι από τις πιο ισορροπημένες περιόδους της ζωής μου. Είμαι σε εγρήγορση και όλο αισθάνομαι πως κάτι θα συμβεί. Κι όμως, έχω χαρά και εμπιστοσύνη ότι θα έρθουν τα πράγματα για τα οποία είμαι έτοιμη, τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο, θα έρθουν τα σωστά πράγματα…
Να περνάτε όμορφα εύχομαι!
