ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΚΑΤΑΦΘΑΝΕΙ

Καλησπέρα σας!

Εδώ και 4-5 μέρες ο καιρός είναι πιο δύσκολος. Φυσάει, κάνει παγωνιά και βρέχει. Το βουνό αρχίζει να μπαίνει σε μια πιο μουντή διάθεση. Πλέον χρειαζόμαστε διπλά χοντρά ρούχα, κασκόλ και ορισμένες φορές γάντια. Πίσω από το παράθυρο, στην ασφάλεια του σπιτιού, οι γλυκές σοκολάτες μας ζεσταίνουν.

Η θέα από το Ηρώο

Το Σάββατο βράδυ μαζευτήκαμε στο σπίτι της Δέσποινας και ψήσαμε κρέας στο τζάκι. Ήταν πολύ ζεστά στο καθιστικό να είμαστε όλοι μαζί, άνθρωποι με αρκετά κοινά ενδιαφέροντα. Μιλήσαμε, γνωριστήκαμε καλύτερα και είπαμε διάφορες αστείες ιστορίες. Ο Μάριος ανέλαβε τα κάρβουνα, η Δέσποινα τις πατάτες και η Άρια σαλάτες και το κρέας στο φούρνο. Η Έλενα έφερα ένα πολύ καλό κρασί και ολοκληρώθηκε το τραπέζι. Αργότερα, όταν είχε βραδιάσει για τα καλά, τους αποχαιρέτησα και κίνησα προς το σπίτι. Παρατήρησα τα σπίτια μέσα στο σκοτάδι. Όλα πέτρινα και με λουλουδάκια στις αυλές, πλάι στα στενά δρομάκια του χωριού. Είχε λίγο κρύο και ξαστεριά. Το φεγγάρι έλαμπε στον νυχτερινό ουρανό μαζί με τα αστέρια.

Ο Μάριος διαχειρίζεται τα κάρβουνα
Το δείπνο σχεδόν έτοιμο

Την Κυριακή, με την Αθηνά κάναμε μια απόπειρα να γυρίσουμε όλη τη Στεμνίτσα. Φυσικά δεν τα καταφέραμε μονομιάς, αλλά πήγαμε από την μια άκρη ως την άλλη. Βγήκαμε έξω από το χωριό και ανηφορίσαμε προς τη μονή της Ζωοδόχου Πηγής. Ήταν αρκετά κουραστικό, αλλά ζεσταθήκαμε και κάναμε γυμναστική. Κάποια στιγμή φτάσαμε σε ένα σημείο με πολύ όμορφη θέα προς την Στεμνίτσα. Καθίσαμε εκεί λίγα λεπτά. Τα βράχια όπως φαίνονταν είχαν μια δυναμική, καθώς άφηναν μια διακριτική απόσταση μεταξύ τους.

Πιο μετά, κατεβήκαμε στο κέντρο όπου είχαν καταφθάσει αρκετοί εκδρομείς και απολάμβαναν το μεσημεριανό γεύμα τους. Καθίσαμε στην ταβέρνα της πλατείας και την ώρα που ήρθε το κυρίως άρχισε να βρέχει. Γρήγορα τα παραγγείλαμε σε πακέτο και τρέξαμε προς τα σπίτια μας. Είχε πολλή πλάκα να τρέχουμε μέσα στην βροχή. Βραχήκαμε λίγο, άλλα ήταν όμορφα που καταλήξαμε να τρώμε το υπόλοιπο φαγητό στην κουζίνα της Αθηνάς, ενώ έξω έπεφτε απαλά το νερό της βροχής.

Σας εύχομαι μια όμορφη εβδομάδα!

Η θέα από το σημείο όπου καθίσαμε
Το κενό ανάμεσα στους βράχους
Έλατα αγκαλιάζουν τη Στεμνίτσα

2 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ