ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι ο θάνατος. Όλα τα άλλα είναι απλώς άπειρες δυνατότητες. Από την ώρα που κάτι γεννιέται μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα πεθάνει. Ο κύκλος είναι πάντα ένα κλειστό σχήμα. Ο κύκλος πάντα πρέπει να κλείσει. Ναι, το κλείσιμο είναι το κρεσέντο, η ύψιστη στιγμή. Η στιγμή που αποχαιρετάς αυτό το σώμα, αυτή τη ζωή. Αλλά σημασία δεν έχει το κλείσιμο.

Σημασία έχει, τί συνέβη ενώ χάραζες τον κύκλο. Τί έκανες; Τί αφήνεις πίσω σου; Έκανες τις πράξεις σου και είπες τα λόγια σου με αγάπη και τρυφερότητα στους άλλους; Ή κινείσαι με βάση τον φόβο; Ξέρεις, η αγάπη και ο φόβος είναι τα ακριβώς αντίθετα. Είχες ευθύνη απέναντι στον εαυτό σου; Ήσουν ειλικρινής; Γιόρτασες καθόλου; Τη γιορτή της ψυχής εννοώ, που φέρνει χαρά από μέσα, χωρίς κανέναν εξωτερικό λόγο. Έπαιξες στην άμμο; Ή μήπως το ξέχασες; Ήπιες νερό από το λάστιχο; Έπεσες καθόλου από το δέντρο; Ξανασηκώθηκες; Αυτά έχουν σημασία. Δεν έχει σημασία αν το λουλούδι πέθανε. Σημασία έχει αν έζησε. Εσύ…; Ζεις…;

Το χρυσάνθεμο στο μπαλκόνι μου στα μέσα του φθινοπώρου. Γεμάτο ζωή. Κάτι είναι εκεί και μπορείς να το δεις. Λάμπει. Αυτό το κάτι το ονομάζουμε ζωή, ύπαρξη. Δεν ξέρεις ακριβώς τί είναι, ούτε από πού ήρθε. Μπορείς να το καταλάβεις όμως γιατί κάνει το φυτό να λάμπει.
Το χρυσάνθεμο όταν πια έχει μπει ο χειμώνας για τα καλά. Μαραμένο, ζαρωμένο. Η ζωή δεν είναι εδώ. Πού πήγε άραγε η ζωή;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ