ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ

Τώρα έχω επιστρέψει από το ταξίδι που έκανα με τον αδερφό μου. Χθες ήταν η τελευταία μέρα που αναζητούσαμε ενδιαφέροντα σημεία για εξερεύνηση και φωτογράφιση στην Αρκαδία. Μετά από αρκετά σημεία με πανύψηλα δέντρα και κορυφές βουνών, για κλείσιμο, επισκεφθήκαμε τον Λούσιο ποταμό και συγκεκριμένα το σημείο όπου βρίσκεται ένα γεφύρι, κοντά στον Ατσίχολο.

Πρόκειται για ένα μικρό, πέτρινο και μονότοξο γεφύρι με τόξο ισλαμικής επιρροής. Κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάστηκε από τους Λαγκαδινούς μάστορες στις αρχές του 19ου αιώνα. Εξυπηρετούσε τους ντόπιους και τους κατοίκους του χωριού στις μετακινήσεις τους, στο εμπόριο και στην επαφή τους με τον έξω κόσμο.

 Ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει! Το παγωμένο νερό ήταν αναζωογονητικό και μας γέμισε με φρέσκια ενέργεια. Το τοπίο ήταν εξαιρετικά όμορφο! Για άλλη μια φορά έμεινα πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα της φωτογράφισης.

Αφού καθίσαμε αρκετές ώρες και απολαύσαμε την υπέροχη στιγμή σε αυτό μαγικό μέρος, πήραμε σιγά- σιγά τον δρόμο της επιστροφής. Στον δρόμο σαν να με είχε πιάσει φρενίτιδα με την κάμερα και δεν μπορούσα να σταματήσω να τραβάω φωτογραφίες. Συναντήσαμε αυτά τα γλυκήτατα ελάφια που απ’ ότι φαίνεται ήταν η ώρα να κοιμηθούν. Κουνούσαν τα αφτιά τους και ξάπλωναν το ένα κοντά στο άλλο νωχελικά. 

Η δύση του ήλιου έδωσε φανταστικά χρώματα και υφές στον ουρανό, από κίτρινα και πορτοκαλί μέχρι ροζ και μπλε. Όλα μου έκοβαν την ανάσα. Τραβούσα φωτογραφίες από τη θέση του συνοδηγού, μέχρι που άρχισα να ζαλίζομαι. Η βραδιά έκλεισε ήσυχα στο παλιό θεατράκι που βρίσκεται έξω από τη Στεμνίτσα, με θέα το χωριό και τα βουνά στον ορίζοντα.

Έχω τραβήξει πολλές φωτογραφίες που ήθελα εδώ και καιρό και νομίζω ότι αυτή τη φορά ξεπέρασα τον εαυτό μου. Θα σας δείξω μερικές σε επόμενα άρθρα. Σύντομα θα υπάρξει και ένα βίντεο vlog με πλάνα από όλη την περιπέτειά μας στο roadtrip. Σας ευχαριστώ που ήσασταν μαζί μου στο ταξίδι και ακολουθούσατε το blog στις ομορφιές της Αρκαδίας.

 

 

Αγκαλιές σε όλους! Να έχετε ένα όμορφο βράδυ Πέμπτης.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ