ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ

Τώρα έχω επιστρέψει από το ταξίδι που έκανα με τον αδερφό μου. Χθες ήταν η τελευταία μέρα που αναζητούσαμε ενδιαφέροντα σημεία για εξερεύνηση και φωτογράφιση στην Αρκαδία. Μετά από αρκετά σημεία με πανύψηλα δέντρα και κορυφές βουνών, για κλείσιμο, επισκεφθήκαμε τον Λούσιο ποταμό και συγκεκριμένα το σημείο όπου βρίσκεται ένα γεφύρι, κοντά στον Ατσίχολο.

Πρόκειται για ένα μικρό, πέτρινο και μονότοξο γεφύρι με τόξο ισλαμικής επιρροής. Κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάστηκε από τους Λαγκαδινούς μάστορες στις αρχές του 19ου αιώνα. Εξυπηρετούσε τους ντόπιους και τους κατοίκους του χωριού στις μετακινήσεις τους, στο εμπόριο και στην επαφή τους με τον έξω κόσμο.

 Ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει! Το παγωμένο νερό ήταν αναζωογονητικό και μας γέμισε με φρέσκια ενέργεια. Το τοπίο ήταν εξαιρετικά όμορφο! Για άλλη μια φορά έμεινα πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα της φωτογράφισης.

Αφού καθίσαμε αρκετές ώρες και απολαύσαμε την υπέροχη στιγμή σε αυτό μαγικό μέρος, πήραμε σιγά- σιγά τον δρόμο της επιστροφής. Στον δρόμο σαν να με είχε πιάσει φρενίτιδα με την κάμερα και δεν μπορούσα να σταματήσω να τραβάω φωτογραφίες. Συναντήσαμε αυτά τα γλυκήτατα ελάφια που απ’ ότι φαίνεται ήταν η ώρα να κοιμηθούν. Κουνούσαν τα αφτιά τους και ξάπλωναν το ένα κοντά στο άλλο νωχελικά. 

Η δύση του ήλιου έδωσε φανταστικά χρώματα και υφές στον ουρανό, από κίτρινα και πορτοκαλί μέχρι ροζ και μπλε. Όλα μου έκοβαν την ανάσα. Τραβούσα φωτογραφίες από τη θέση του συνοδηγού, μέχρι που άρχισα να ζαλίζομαι. Η βραδιά έκλεισε ήσυχα στο παλιό θεατράκι που βρίσκεται έξω από τη Στεμνίτσα, με θέα το χωριό και τα βουνά στον ορίζοντα.

Έχω τραβήξει πολλές φωτογραφίες που ήθελα εδώ και καιρό και νομίζω ότι αυτή τη φορά ξεπέρασα τον εαυτό μου. Θα σας δείξω μερικές σε επόμενα άρθρα. Σύντομα θα υπάρξει και ένα βίντεο vlog με πλάνα από όλη την περιπέτειά μας στο roadtrip. Σας ευχαριστώ που ήσασταν μαζί μου στο ταξίδι και ακολουθούσατε το blog στις ομορφιές της Αρκαδίας.

 

 

Αγκαλιές σε όλους! Να έχετε ένα όμορφο βράδυ Πέμπτης.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ