ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΑΣΗΜΙ

Καλημέρα σε όλους σας! Εύχομαι να έχετε ένα ωραίο Σαββατοκύριακο μέχρι τώρα.

Όπως πολλοί ξέρετε συμμετέχω στην έκθεση στο ΜΕΚ Παιανίας αυτές τις μέρες!!! Βρέθηκα εκεί την Παρασκευή και χάρηκα πολύ με την εμπειρία. Ανυπομονώ να συμμετάσχω και σε άλλες εκθέσεις στις οποίες θα μπορώ να ειμαι καλύτερα προετοιμασμένη με περισσότερες δημιουργίες. Σήμερα είναι η τελευταία μέρα όπου εγώ και άλλοι φοιτητές του ΙΕΚ θα έχουμε στο κέντρο τα κοσμήματά μας. Όσοι από εσάς βρεθείτε σήμερα εκεί, αναζητήστε το περίπτερο με το νούμερο 178.

Κάποια ενδεικτικά κοσμήματα φτιαγμένα από εμένα για την έκθεση

Μαζί με αυτό όμως, από το πρωί μέχρι το βράδυ, με εξαίρεση λίγα διαλείμματα για φαγητό, δουλεύω για τη Διπλωματική μου εργασία. Παρόλη την κούραση, περνάω πολύ καλά και μου αρέσει αυτό που κάνω. Τις τελευταίες μέρες είμαι συνεχώς σε λεωφορεία και μετρό, καθώς πηγαίνω στα βόρεια προάστια της πόλης για να βρεθώ στο σπίτι της συνεργάτιδάς μου και να δουλέψω εκεί μέχρι αργά το βράδυ, για να μπω πάλι στα μέσα μεταφοράς και να επιστρέψω στο σπίτι κατάκοπη. Όμως δεν με πειράζει καθόλου, γιατί αυτό που κάνουμε είναι δημιουργικό και ανυπομονώ να υλοποιηθεί το έργο μας και να χαρούμε με την προσπάθειά μας.

Έχοντας μόλις παραλάβει τα πρώτα κομμάτια κόντρα πλακέ κομμένα στο laser. Mύριζε τόσο έντονα και άσχημα το καμένο υλικό. Τις πρώτες μέρες ένιωθα το πνευμόνια μου σε κακή κατάσταση.
(φωτογραφία: Μυρτώ Πέππα)

Μία από τις μακέτες μας γίνεται σε ξύλο κόντρα πλακέ. Πριν λίγες ημέρες παραλάβαμε τα κομμένα από το εργαστήριο κομμάτια και μένει να συναρμολογήσουμε την κατασκευή. Το διασκεδαστικό με αυτή τη διαδικασία είναι οτι το ίδιο το θέμα μας, σαν κατασκευαστική αρχή έχει ότι συναρμολογείται και αποσυναρμολογείται. Έχει πλάκα λοιπόν να βλέπουμε αν και πώς αυτό λειτουργεί όντως με τα κομμάτια που σχεδιάζαμε αυτό το τελευταίο εξάμηνο.

Χθες το βράδυ, έχοντας συναρμολογήσει πλέον το πάτωμα της κατασκευής. Μας βοήθησε ένας πολύ καλός μου φίλος. “Ξύσαμε” με γυαλόχαρτο πολλά από τα καμένα σημεία στα κομμάτια για να μην φαίνεται τόσο έντονο. Σκληρή δουλεία που την χάρηκα και αυτή όμως.
Πέμπτη. Ημέρα που στήσαμε το περίπτερό μας. Κουρασμένη αλλά χαρούμενη, πηγαίνοντας από την έκθεση στο σπίτι της φίλης μου για μακέτα.

Ευχαριστώ πολύ που είστε εδώ και διαβάζετε τα άρθρα μου!!!

Να περνάτε όμορφα και δημιουργικά το χρόνο σας! Τα λέμε σύντομα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ