ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΑΣΗΜΙ

Καλημέρα σε όλους σας! Εύχομαι να έχετε ένα ωραίο Σαββατοκύριακο μέχρι τώρα.

Όπως πολλοί ξέρετε συμμετέχω στην έκθεση στο ΜΕΚ Παιανίας αυτές τις μέρες!!! Βρέθηκα εκεί την Παρασκευή και χάρηκα πολύ με την εμπειρία. Ανυπομονώ να συμμετάσχω και σε άλλες εκθέσεις στις οποίες θα μπορώ να ειμαι καλύτερα προετοιμασμένη με περισσότερες δημιουργίες. Σήμερα είναι η τελευταία μέρα όπου εγώ και άλλοι φοιτητές του ΙΕΚ θα έχουμε στο κέντρο τα κοσμήματά μας. Όσοι από εσάς βρεθείτε σήμερα εκεί, αναζητήστε το περίπτερο με το νούμερο 178.

Κάποια ενδεικτικά κοσμήματα φτιαγμένα από εμένα για την έκθεση

Μαζί με αυτό όμως, από το πρωί μέχρι το βράδυ, με εξαίρεση λίγα διαλείμματα για φαγητό, δουλεύω για τη Διπλωματική μου εργασία. Παρόλη την κούραση, περνάω πολύ καλά και μου αρέσει αυτό που κάνω. Τις τελευταίες μέρες είμαι συνεχώς σε λεωφορεία και μετρό, καθώς πηγαίνω στα βόρεια προάστια της πόλης για να βρεθώ στο σπίτι της συνεργάτιδάς μου και να δουλέψω εκεί μέχρι αργά το βράδυ, για να μπω πάλι στα μέσα μεταφοράς και να επιστρέψω στο σπίτι κατάκοπη. Όμως δεν με πειράζει καθόλου, γιατί αυτό που κάνουμε είναι δημιουργικό και ανυπομονώ να υλοποιηθεί το έργο μας και να χαρούμε με την προσπάθειά μας.

Έχοντας μόλις παραλάβει τα πρώτα κομμάτια κόντρα πλακέ κομμένα στο laser. Mύριζε τόσο έντονα και άσχημα το καμένο υλικό. Τις πρώτες μέρες ένιωθα το πνευμόνια μου σε κακή κατάσταση.
(φωτογραφία: Μυρτώ Πέππα)

Μία από τις μακέτες μας γίνεται σε ξύλο κόντρα πλακέ. Πριν λίγες ημέρες παραλάβαμε τα κομμένα από το εργαστήριο κομμάτια και μένει να συναρμολογήσουμε την κατασκευή. Το διασκεδαστικό με αυτή τη διαδικασία είναι οτι το ίδιο το θέμα μας, σαν κατασκευαστική αρχή έχει ότι συναρμολογείται και αποσυναρμολογείται. Έχει πλάκα λοιπόν να βλέπουμε αν και πώς αυτό λειτουργεί όντως με τα κομμάτια που σχεδιάζαμε αυτό το τελευταίο εξάμηνο.

Χθες το βράδυ, έχοντας συναρμολογήσει πλέον το πάτωμα της κατασκευής. Μας βοήθησε ένας πολύ καλός μου φίλος. “Ξύσαμε” με γυαλόχαρτο πολλά από τα καμένα σημεία στα κομμάτια για να μην φαίνεται τόσο έντονο. Σκληρή δουλεία που την χάρηκα και αυτή όμως.
Πέμπτη. Ημέρα που στήσαμε το περίπτερό μας. Κουρασμένη αλλά χαρούμενη, πηγαίνοντας από την έκθεση στο σπίτι της φίλης μου για μακέτα.

Ευχαριστώ πολύ που είστε εδώ και διαβάζετε τα άρθρα μου!!!

Να περνάτε όμορφα και δημιουργικά το χρόνο σας! Τα λέμε σύντομα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ