ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΒΟΛΤΑ

Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες! 😊

Σήμερα είχα αυτή την αίσθηση βαρεμάρας για να κάνω οποιαδήποτε δουλειά στον υπολογιστή. Το πάλεψα για αρκετή ώρα, αλλά το μεσημέρι κατέληξα στο ότι αν μείνω μέσα στο σπίτι, προσπαθώντας να δουλέψω, απλά θα χάσω την ημέρα μου, χωρίς να έχω κάνει κάτι ουσιαστικό. Για καλή μου τύχη η βροχή σταμάτησε κάποια στιγμή και αποφάσισα να βγω έξω. Ήθελα να περπατήσω, ώστε να κινηθεί λίγο το σώμα μου και ταυτόχρονα να χαλαρώσω. Δεν ήξερα για πόση ώρα θα ήμουν έξω και τί ακριβώς θα έκανα. Αυτοσχεδίασα και πήγα όπου με πήγαινε το ένστικτο.

Πήρα τον εξοπλισμό της κάμερας για παν ενδεχόμενο, μη τυχόν και συναντούσα κάτι που μου άρεσε… Και πολύ καλά έκανα! Αχχχ… Τα τοπία που συνάντησα μου έκοψαν την ανάσα και έριξαν την ταχύτητα στο μυαλό μου. Ό,τι χρειάζεται κανείς, όταν η καθημερινότητα γίνεται απαιτητική. Πρέπει να ήμουν έξω πάνω από δύο ώρες. Ο καιρός δεν ήταν και τόσο φιλικός. Ευτυχώς όμως, επειδή ήμουν σε κίνηση δεν κρύωνα. Και πόσο να νοιάζεται κανείς για το κρύο, όταν αντικρύζει τέτοια ομορφιά.

Αρκαδικές βουνοκορφές

Στην αρχή κυριαρχούσε το πράσινο και το κίτρινο. Ένας παράδεισος. Σκέτη μαγεία! Από εκεί όπου στάθηκα μπορούσα να χορτάσω θέα, ανοιχτό χώρο, απόλυτη ησυχία, γαλήνη…

Ηλιαχτίδες χαϊδεύουν τις πλαγιές του βουνού
Μια γλυκιά σκυλίτσα που συνάντησα στο δρόμο μου
Ανάμεσα στα δέντρα

Αργότερα, όταν πήρα το δρόμο της επιστροφής ένα τελείως διαφορετικό τοπίο εμφανίστηκε μπροστά μου. Μπλε αποχρώσεις και μια απίστευτη ομίχλη που σάρωσε τα πάντα. Προηγουμένως έβλεπα την ομίχλη από μακριά, κάτω στον κάμπο. Εκείνη τη στιγμή όμως πέρασε από εκεί όπου βρισκόμουν!

Τοπίο που κόβει την ανάσα

Όλα πάγωσαν έμψυχα και μη. Τα χέρια μου άρχισαν να είναι δυσκίνητα και κόκκινα. Τα φυσούσα συνεχώς και έτσι μπόρεσα να κάνω τις απαραίτητες κινήσεις για την λήψη φωτογραφιών. Αφού βρισκόμουν μέσα σε αυτό το όνειρο, σκέφτηκα να το ευχαριστηθώ και ξεκίνησα τις αστείες πόζες.

Αρκετά χαρούμενη
Κάποια στιγμή γελούσα μόνη μου μπροστά στην κάμερα

Σήμερα έκανα πραγματικά πολλές λήψεις! Δυσκολεύτηκα να σταματήσω, μα κάποια στιγμή κατάλαβα ότι χρειαζόμουν ζέστη. Ακόμα και όταν περπατούσα προς το σπίτι όμως, τραβούσα βίντεο. 😂

Ήταν ένα απίθανο απόγευμα που θα θυμάμαι. Μέχρι το επόμενο άρθρο να περνάτε όμορφα!

Καλό βράδυ σε όλους!

2 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ