ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΒΟΛΤΑ

Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες! 😊

Σήμερα είχα αυτή την αίσθηση βαρεμάρας για να κάνω οποιαδήποτε δουλειά στον υπολογιστή. Το πάλεψα για αρκετή ώρα, αλλά το μεσημέρι κατέληξα στο ότι αν μείνω μέσα στο σπίτι, προσπαθώντας να δουλέψω, απλά θα χάσω την ημέρα μου, χωρίς να έχω κάνει κάτι ουσιαστικό. Για καλή μου τύχη η βροχή σταμάτησε κάποια στιγμή και αποφάσισα να βγω έξω. Ήθελα να περπατήσω, ώστε να κινηθεί λίγο το σώμα μου και ταυτόχρονα να χαλαρώσω. Δεν ήξερα για πόση ώρα θα ήμουν έξω και τί ακριβώς θα έκανα. Αυτοσχεδίασα και πήγα όπου με πήγαινε το ένστικτο.

Πήρα τον εξοπλισμό της κάμερας για παν ενδεχόμενο, μη τυχόν και συναντούσα κάτι που μου άρεσε… Και πολύ καλά έκανα! Αχχχ… Τα τοπία που συνάντησα μου έκοψαν την ανάσα και έριξαν την ταχύτητα στο μυαλό μου. Ό,τι χρειάζεται κανείς, όταν η καθημερινότητα γίνεται απαιτητική. Πρέπει να ήμουν έξω πάνω από δύο ώρες. Ο καιρός δεν ήταν και τόσο φιλικός. Ευτυχώς όμως, επειδή ήμουν σε κίνηση δεν κρύωνα. Και πόσο να νοιάζεται κανείς για το κρύο, όταν αντικρύζει τέτοια ομορφιά.

Αρκαδικές βουνοκορφές

Στην αρχή κυριαρχούσε το πράσινο και το κίτρινο. Ένας παράδεισος. Σκέτη μαγεία! Από εκεί όπου στάθηκα μπορούσα να χορτάσω θέα, ανοιχτό χώρο, απόλυτη ησυχία, γαλήνη…

Ηλιαχτίδες χαϊδεύουν τις πλαγιές του βουνού
Μια γλυκιά σκυλίτσα που συνάντησα στο δρόμο μου
Ανάμεσα στα δέντρα

Αργότερα, όταν πήρα το δρόμο της επιστροφής ένα τελείως διαφορετικό τοπίο εμφανίστηκε μπροστά μου. Μπλε αποχρώσεις και μια απίστευτη ομίχλη που σάρωσε τα πάντα. Προηγουμένως έβλεπα την ομίχλη από μακριά, κάτω στον κάμπο. Εκείνη τη στιγμή όμως πέρασε από εκεί όπου βρισκόμουν!

Τοπίο που κόβει την ανάσα

Όλα πάγωσαν έμψυχα και μη. Τα χέρια μου άρχισαν να είναι δυσκίνητα και κόκκινα. Τα φυσούσα συνεχώς και έτσι μπόρεσα να κάνω τις απαραίτητες κινήσεις για την λήψη φωτογραφιών. Αφού βρισκόμουν μέσα σε αυτό το όνειρο, σκέφτηκα να το ευχαριστηθώ και ξεκίνησα τις αστείες πόζες.

Αρκετά χαρούμενη
Κάποια στιγμή γελούσα μόνη μου μπροστά στην κάμερα

Σήμερα έκανα πραγματικά πολλές λήψεις! Δυσκολεύτηκα να σταματήσω, μα κάποια στιγμή κατάλαβα ότι χρειαζόμουν ζέστη. Ακόμα και όταν περπατούσα προς το σπίτι όμως, τραβούσα βίντεο. 😂

Ήταν ένα απίθανο απόγευμα που θα θυμάμαι. Μέχρι το επόμενο άρθρο να περνάτε όμορφα!

Καλό βράδυ σε όλους!

2 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ