Σήμερα η Στεμνίτσα βρισκόταν σε γιορτή!
Με δωρεά της οικογένειας Αναστασίου & Ζαμπέτας Δημακοπούλου και την επιμέλεια του εκκλησιαστικού συμβουλίου, σχεδιάστηκε μια προτομή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, η οποία και αποκαλύφθηκε σήμερα στην πλατεία του χωριού.
Το χελιδόνι κάνει ανέμελο την πτήση του.
Όσα και να πω για τον Κολοκοτρώνη θα είναι λίγα. Όλοι ξέρουμε πόσο μεγάλος ήρωας είναι. Γεννήθηκε σκλαβωμένος τον Απρίλιο του 1770 και πέθανε ελεύθερος και τιμημένος τον Φεβρουάριο του 1843 σε ηλικία 73 χρονών. Ένας γενναίος άνθρωπος που αγαπούσε τη χώρα του και τους Έλληνες και που τα έδωσε όλα για να είναι ελεύθερος, ο ίδιος αλλά και οι γύρω του. Αγαπούσε τη Στεμνίτσα και ερχόταν εδώ πολύ συχνά για να κρυφτεί από τους Τούρκους και να ετοιμάσει τα επόμενα βήματα κατά τη διάρκεια της επανάστασης. “Ο Κολοκοτρώνης» λέει ο Κωστής Παλαμάς «όπως ήταν ήρωας των πολέμων και των κινδύνων, ήταν και άνθρωπος των σοφών γνωμικών, των έτοιμων απαντήσεων, των εικόνων και των συμβόλων. Κόκκινο χρώμα είχε η φουστανέλα του. Αρχαϊκή περικεφαλαία είχε διαλέξει για κάλυμμα του κεφαλιού του. Όταν έγραφε στους φίλους, έβαζε με μικρό θ το πρώτο γράμμα του κύριου ονόματός του. Όταν ήταν οργισμένος, το έγραφε με κεφαλαίο”.
Σημαντικό όμως είναι ότι υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους, όπως το ζευγάρι Δημακοπούλου και που δεν ξεχνούν τις ρίζες τους, όσο μακριά κι αν βρίσκονται. Στην εκδήλωση όλη η οικογένεια με παιδιά και εγγόνια είχε καταφθάσει, ερχόμενη από τον Καναδά. Έγιναν πολλές ομιλίες, χαιρετισμοί και κατάθεση στεφάνων.
“Ο άνθρωπος είναι το μεγαλύτερο θηρίο και ό,τι βάλει στο μυαλό του το καταφέρνει!”
Έπειτα, ο σύλλογος “Ελληνική Παράδοση” από το Άργος, παρουσίασε παραδοσιακούς χορούς. Κορίτσια και αγόρια του Λυκείου χόρεψαν με την καρδιά τους και σε κλίμα ευφορίας. Ντυμένοι με παραδοσιακές στολές της Πελοποννήσου έδειχνα όμορφοι και σαν να ήταν από μια άλλη εποχή. Στη συνέχεια μπήκαν στον χορό άνθρωποι από το κοινό, ακόμη και παιδιά της φιλαρμονικής. Όλοι μαζί σε κύκλο με δυνατή μουσική πιάνοντας ο ένας τον άλλο από το χέρι. Μαζί τους κι εγώ!
Όλοι οι Έλληνες σχεδόν καταγόμαστε από ένα μικρό χωριό και φαντάζομαι ότι πολλοί από εσάς αναγνωρίζεται την αίσθηση του να είσαι διακοπές στο χωριό και να συμμετέχεις σε γλέντια και εκδηλώσεις. Πώς όλα είναι πιο άνετα, άμεσα και ζωντανά. Ο ήλιος καίει την επιδερμίδα, αλλά οι άνθρωποι γελούν, τα παιδιά τρέχουν με ένα παγωτό στο χέρι, κάποιοι χορεύουν και κάποιοι άλλοι καμαρώνουν.
Ας συνεχίσουμε έτσι.