ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ

Σήμερα η Στεμνίτσα βρισκόταν σε γιορτή!

Με δωρεά της οικογένειας Αναστασίου & Ζαμπέτας Δημακοπούλου και την επιμέλεια του εκκλησιαστικού συμβουλίου, σχεδιάστηκε μια προτομή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, η οποία και αποκαλύφθηκε σήμερα στην πλατεία του χωριού.

Όλα κάτω από το καμπαναριό.
Το χελιδόνι κάνει ανέμελο την πτήση του.
Η φιλαρμονική έδωσε την έναρξη της εκδήλωσης με παρέλαση στον κεντρικό δρόμο και με όμορφα εμβατήρια.
Νεαροί μουσικοί μας χάρισαν τη μουσική τους.
Σε ανάπαυση.

Όσα και να πω για τον Κολοκοτρώνη θα είναι λίγα. Όλοι ξέρουμε πόσο μεγάλος ήρωας είναι. Γεννήθηκε σκλαβωμένος τον Απρίλιο του 1770 και πέθανε ελεύθερος και τιμημένος τον Φεβρουάριο του 1843 σε ηλικία 73 χρονών. Ένας γενναίος άνθρωπος που αγαπούσε τη χώρα του και τους Έλληνες και που τα έδωσε όλα για να είναι ελεύθερος, ο ίδιος αλλά και οι γύρω του. Αγαπούσε τη Στεμνίτσα και ερχόταν εδώ πολύ συχνά για να κρυφτεί από τους Τούρκους και να ετοιμάσει τα επόμενα βήματα κατά τη διάρκεια της επανάστασης. “Ο Κολοκοτρώνης» λέει ο Κωστής Παλαμάς «όπως ήταν ήρωας των πολέμων και των κινδύνων, ήταν και άνθρωπος των σοφών γνωμικών, των έτοιμων απαντήσεων, των εικόνων και των συμβόλων. Κόκκινο χρώμα είχε η φουστανέλα του. Αρχαϊκή περικεφαλαία είχε διαλέξει για κάλυμμα του κεφαλιού του. Όταν έγραφε στους φίλους, έβαζε με μικρό θ το πρώτο γράμμα του κύριου ονόματός του. Όταν ήταν οργισμένος, το έγραφε με κεφαλαίο”.    

Σημαντικό όμως είναι ότι υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους, όπως το ζευγάρι Δημακοπούλου και που δεν ξεχνούν τις ρίζες τους, όσο μακριά κι αν βρίσκονται. Στην εκδήλωση όλη η οικογένεια με παιδιά και εγγόνια είχε καταφθάσει, ερχόμενη από τον Καναδά. Έγιναν πολλές ομιλίες, χαιρετισμοί και κατάθεση στεφάνων.

Το ζεύγος Δημακοπούλου και η αποκάλυψη του αγάλματος.
Το ζευγάρι τιμήθηκε με βραβεία για την προσφορά του έργου.
Όπως λέει ο κ. Δημακόπουλος:
“Ο άνθρωπος είναι το μεγαλύτερο θηρίο και ό,τι βάλει στο μυαλό του το καταφέρνει!”

Έπειτα, ο σύλλογος “Ελληνική Παράδοση” από το Άργος, παρουσίασε παραδοσιακούς χορούς. Κορίτσια και αγόρια του Λυκείου χόρεψαν με την καρδιά τους και σε κλίμα ευφορίας. Ντυμένοι με παραδοσιακές στολές της Πελοποννήσου έδειχνα όμορφοι και σαν να ήταν από μια άλλη εποχή. Στη συνέχεια μπήκαν στον χορό άνθρωποι από το κοινό, ακόμη και παιδιά της φιλαρμονικής. Όλοι μαζί σε κύκλο με δυνατή μουσική πιάνοντας ο ένας τον άλλο από το χέρι. Μαζί τους κι εγώ!

Κύκλος – χορός και χώρος για κάτι κοινό.
Νέα παιδιά σε παλαιότερα βήματα και ρυθμό.

Όλοι οι Έλληνες σχεδόν καταγόμαστε από ένα μικρό χωριό και φαντάζομαι ότι πολλοί από εσάς αναγνωρίζεται την αίσθηση του να είσαι διακοπές στο χωριό και να συμμετέχεις σε γλέντια και εκδηλώσεις. Πώς όλα είναι πιο άνετα, άμεσα και ζωντανά. Ο ήλιος καίει την επιδερμίδα, αλλά οι άνθρωποι γελούν, τα παιδιά τρέχουν με ένα παγωτό στο χέρι, κάποιοι χορεύουν και κάποιοι άλλοι καμαρώνουν.

Πιασμένοι χέρι με χέρι οι άνθρωποι πάντα περνούσαμε τα δύσκολα αλλά και τα ευχάριστα.
Ας συνεχίσουμε έτσι.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ