ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΙΑ

Αγαπημένοι μου αναγνώστες ελπίζω να είσε όλοι καλά και να περνάτε τέλεια.

Σήμερα με το γκρουπ της σχολής μπήκαμε σε ένα πούλμαν και ταξιδέψαμε μέχρι την πόλη Φιγκέρες. Στόχος μας ήταν η επίσκεψη του μουσείου που είναι αφιερωμένο στον Σαλβαντόρ Νταλί.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μια απίστευτη έκταση πράσινου, με λιβάδια και δάση έτρεχε πλάι στο λεωφορείο. Ήθελα να κατέβω και να τρέξω σε όλα τα λιβάδια και να ακουμπήσω τα στάχια και να μυρίσω τα μωβ λουλούδια!!!

Απέραντο πράσινο εκτεινόταν για μιάμιση ώρα στον δρόμο μας.
(Τράβηξα κυρίως βίντεο το οποίο θα προσπαθήσω να εντάξω σε κάποιο vlog συνολικά για το ταξίδι)

Το μουσείο ήταν πού ιδιαίτερο όπως και η τέχνης του καλλιτέχνη. Ζωγραφική, γλυπτική και κοσμήματα σε σχέδιο του ίδιου, ήταν όλα εκεί. Τα έργα ήταν πυκνά τοποθετημένα και χωρίς επεξήγηση στο πλάι, το οποίο ήταν λίγο κουραστικό. Οι αίθουσες και οι διάδρομοι ήταν πολύ μικροί και οι επισκέπτες πολλοί. Τα έργα του Νταλί μου έδωσαν μια φρέσκια δόση τέχνης και με έκαναν να θέλω να επιστρέψω στην ζωγραφική μου και στον πάγκο αργυροχοΐας! Ανυπομονώ!

Στην συνέχεια θα πηγαίναμε μέχρι την Χιρόνα, ίσως την πιο όμορφη πόλη της Καταλονίας! Ενώ βρισκόμασταν στο δρόμο, ξαφνικά, το όχημα άρχισε να μυρίζει πολύ άσχημα, σαν καμένο λάστιχο και λίγα λεπτά μετά άρχισαν να βγαίνουν καπνοί από την δεξιά μεριά του λεωφορείου. Ο οδηγός κατάλαβε ότι έπρεπε να σταματήσουμε και να δει ποιο είναι το πρόβλημα. Τελικά υπήρχε διαρροή στα φρένα και καθίσαμε αρκετή ώρα έξω από τον δρόμο μέχρι να το φτιάξει κάπως και να έρθει η οδική βοήθεια.

Περιμένοντας κάτω από τον ήλιο για να βρούμε μια λύση

Μετά από λίγο έφτασε ένας αστυνομικός και με το πούλμαν σιγα- σιγά συνεχίσαμε άλλα πέντε λεπτά μέχρι τον πιο κοντινό σταθμό. Εκεί καθίσαμε περίπου ένα δίωρο μέχρι να έρθει άλλο λεωφορείο που θα μας πήγαινε πίσω στην Βαρκελώνη. Κουραστήκαμε αρκετά με το να περιμένουμε και με το ταξίδι της μιάμισης ώρας πίσω στο ξενοδοχείο. Αλλά δεν πειράζει! Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα.

Τις φωτογραφίες τράβηξε μια φίλη από τη σχολή
Βρίσκοντας την ευκαιρία να απολαύσω την φύση στο σημείο που σταματήσαμε. Μου λείπει τόσο πολύ το βουνό και το δάσος!
(με φωτογράφησε η Δέσποινα)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ