ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΙΣΟΡΡΟΠΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ

Καλημέρα σε όλους! Ελπίζω να είχατε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο! 


Εγώ έκανα μια μικρή εκδρομή σε ένα γραφικό ψαροχώρι, τα Βελανίδια. Συνδυάζει την εικόνα του βουνού αλλά και του νησιού με τα λευκά σπιτάκια και τα μπλε ξύλινα παράθυρα. Εκεί επισκέφθηκα μαζί με την μητέρα μου, την οικογένεια της βαφτιστήρας μου, της Σόφης. Σε αυτό το μέρος πηγαίναμε οικογενειακά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, καθώς ορισμένοι οικογενειακοί φίλοι έχουν εκεί τα εξοχικά τους. Δύο εξ αυτών είναι ο Γιάννης και η Σοφία με τα τρία παιδάκια τους, τον Γιώργο, την Άννα και τη Σόφη. 


Το Σάββατο οι φίλοι μας, ετοίμασαν ένα εξαιρετικό γεύμα με ψαρόσουπα κακαβιά, σαλάτα και ψητά λαχανικά. Αργότερα, κατεβήκαμε στην παραλία. Έχω αρκετές, έντονες αναμνήσεις από εδώ, από τα παιδικά μου χρόνια. Όπως όλα, έτσι κα αυτό το μέρος, έχει αλλάξει τώρα πια που το βλέπω με μάτια ενήλικα. Αν και ήταν συννεφιασμένος ο ουρανός, απόλαυσα τη βουτιά και τα νερά δεν ήταν ούτε πολύ παγωμένα ούτε όμως και ζεστά. Ό,τι πρέπει! Η αίσθηση του νερού και το κολύμπι με ξεκούρασαν αμέσως. 

Η γλυκιά μου Σόφη.

Καθώς κολυμπούσα, συνειδητοποίησα ότι όλη η παραλία ήταν γεμάτη με όμορφες πέτρες. Σκέφτηκα ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για λίγη εξάσκηση στην ισορροπία. Γρήγορα μπήκα στη δουλειά, μαζί με τα μικρά παιδιά της παραλίας να με κοιτάνε. Διάλεξα κάποιες πέτρες που θεώρησα ότι θα ήταν κάπως πιο εύκολο να ισορροπήσω και ξεκίνησα να χαϊδεύω την επιφάνειά τους, για να βρω πώς μπορούν να κουμπώσουν μεταξύ τους. Τελικά, έχασα τον εαυτό μου σε αυτό, καθώς με συνεπήρε η όλη προσπάθεια. Όταν έβλεπα να τα καταφέρνω μετά από υπομονή και επιμονή, ήταν πολύ λυτρωτικό το συναίσθημα και με χαλάρωσε ακόμη περισσότερο. Μου άδειασε κάπως το μυαλό και ένιωσα ξανά παιδί! Ελπίζω να έχω κι άλλες ευκαιρίες στην εξάσκηση της ισορροπίας αυτό το καλοκαίρι!

Εγώ εν δράσει.
Τα πέτρινα γλυπτά.
Ισορροπώντας στην άμμο.

Στα Βελανίδια, η φιλοξενία ήταν πολύ όμορφη και ευχαριστώ πολύ τους αγαπημένους μου κουμπάρους για αυτή την ευχάριστη απόδραση. Αν και μικρό, ήταν ένα πολύ γλυκό και ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα. Μου έδωσε αναμνήσεις που θα θυμάμαι για καιρό!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ