Καλημέρα σε όλους! Ελπίζω να είχατε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!
Εγώ έκανα μια μικρή εκδρομή σε ένα γραφικό ψαροχώρι, τα Βελανίδια. Συνδυάζει την εικόνα του βουνού αλλά και του νησιού με τα λευκά σπιτάκια και τα μπλε ξύλινα παράθυρα. Εκεί επισκέφθηκα μαζί με την μητέρα μου, την οικογένεια της βαφτιστήρας μου, της Σόφης. Σε αυτό το μέρος πηγαίναμε οικογενειακά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, καθώς ορισμένοι οικογενειακοί φίλοι έχουν εκεί τα εξοχικά τους. Δύο εξ αυτών είναι ο Γιάννης και η Σοφία με τα τρία παιδάκια τους, τον Γιώργο, την Άννα και τη Σόφη.
Το Σάββατο οι φίλοι μας, ετοίμασαν ένα εξαιρετικό γεύμα με ψαρόσουπα κακαβιά, σαλάτα και ψητά λαχανικά. Αργότερα, κατεβήκαμε στην παραλία. Έχω αρκετές, έντονες αναμνήσεις από εδώ, από τα παιδικά μου χρόνια. Όπως όλα, έτσι κα αυτό το μέρος, έχει αλλάξει τώρα πια που το βλέπω με μάτια ενήλικα. Αν και ήταν συννεφιασμένος ο ουρανός, απόλαυσα τη βουτιά και τα νερά δεν ήταν ούτε πολύ παγωμένα ούτε όμως και ζεστά. Ό,τι πρέπει! Η αίσθηση του νερού και το κολύμπι με ξεκούρασαν αμέσως.
Καθώς κολυμπούσα, συνειδητοποίησα ότι όλη η παραλία ήταν γεμάτη με όμορφες πέτρες. Σκέφτηκα ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για λίγη εξάσκηση στην ισορροπία. Γρήγορα μπήκα στη δουλειά, μαζί με τα μικρά παιδιά της παραλίας να με κοιτάνε. Διάλεξα κάποιες πέτρες που θεώρησα ότι θα ήταν κάπως πιο εύκολο να ισορροπήσω και ξεκίνησα να χαϊδεύω την επιφάνειά τους, για να βρω πώς μπορούν να κουμπώσουν μεταξύ τους. Τελικά, έχασα τον εαυτό μου σε αυτό, καθώς με συνεπήρε η όλη προσπάθεια. Όταν έβλεπα να τα καταφέρνω μετά από υπομονή και επιμονή, ήταν πολύ λυτρωτικό το συναίσθημα και με χαλάρωσε ακόμη περισσότερο. Μου άδειασε κάπως το μυαλό και ένιωσα ξανά παιδί! Ελπίζω να έχω κι άλλες ευκαιρίες στην εξάσκηση της ισορροπίας αυτό το καλοκαίρι!
Στα Βελανίδια, η φιλοξενία ήταν πολύ όμορφη και ευχαριστώ πολύ τους αγαπημένους μου κουμπάρους για αυτή την ευχάριστη απόδραση. Αν και μικρό, ήταν ένα πολύ γλυκό και ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα. Μου έδωσε αναμνήσεις που θα θυμάμαι για καιρό!