ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΙΣΟΡΡΟΠΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ

Καλημέρα σε όλους! Ελπίζω να είχατε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο! 


Εγώ έκανα μια μικρή εκδρομή σε ένα γραφικό ψαροχώρι, τα Βελανίδια. Συνδυάζει την εικόνα του βουνού αλλά και του νησιού με τα λευκά σπιτάκια και τα μπλε ξύλινα παράθυρα. Εκεί επισκέφθηκα μαζί με την μητέρα μου, την οικογένεια της βαφτιστήρας μου, της Σόφης. Σε αυτό το μέρος πηγαίναμε οικογενειακά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, καθώς ορισμένοι οικογενειακοί φίλοι έχουν εκεί τα εξοχικά τους. Δύο εξ αυτών είναι ο Γιάννης και η Σοφία με τα τρία παιδάκια τους, τον Γιώργο, την Άννα και τη Σόφη. 


Το Σάββατο οι φίλοι μας, ετοίμασαν ένα εξαιρετικό γεύμα με ψαρόσουπα κακαβιά, σαλάτα και ψητά λαχανικά. Αργότερα, κατεβήκαμε στην παραλία. Έχω αρκετές, έντονες αναμνήσεις από εδώ, από τα παιδικά μου χρόνια. Όπως όλα, έτσι κα αυτό το μέρος, έχει αλλάξει τώρα πια που το βλέπω με μάτια ενήλικα. Αν και ήταν συννεφιασμένος ο ουρανός, απόλαυσα τη βουτιά και τα νερά δεν ήταν ούτε πολύ παγωμένα ούτε όμως και ζεστά. Ό,τι πρέπει! Η αίσθηση του νερού και το κολύμπι με ξεκούρασαν αμέσως. 

Η γλυκιά μου Σόφη.

Καθώς κολυμπούσα, συνειδητοποίησα ότι όλη η παραλία ήταν γεμάτη με όμορφες πέτρες. Σκέφτηκα ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για λίγη εξάσκηση στην ισορροπία. Γρήγορα μπήκα στη δουλειά, μαζί με τα μικρά παιδιά της παραλίας να με κοιτάνε. Διάλεξα κάποιες πέτρες που θεώρησα ότι θα ήταν κάπως πιο εύκολο να ισορροπήσω και ξεκίνησα να χαϊδεύω την επιφάνειά τους, για να βρω πώς μπορούν να κουμπώσουν μεταξύ τους. Τελικά, έχασα τον εαυτό μου σε αυτό, καθώς με συνεπήρε η όλη προσπάθεια. Όταν έβλεπα να τα καταφέρνω μετά από υπομονή και επιμονή, ήταν πολύ λυτρωτικό το συναίσθημα και με χαλάρωσε ακόμη περισσότερο. Μου άδειασε κάπως το μυαλό και ένιωσα ξανά παιδί! Ελπίζω να έχω κι άλλες ευκαιρίες στην εξάσκηση της ισορροπίας αυτό το καλοκαίρι!

Εγώ εν δράσει.
Τα πέτρινα γλυπτά.
Ισορροπώντας στην άμμο.

Στα Βελανίδια, η φιλοξενία ήταν πολύ όμορφη και ευχαριστώ πολύ τους αγαπημένους μου κουμπάρους για αυτή την ευχάριστη απόδραση. Αν και μικρό, ήταν ένα πολύ γλυκό και ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα. Μου έδωσε αναμνήσεις που θα θυμάμαι για καιρό!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ