ΖΕΣΤΑΣΙΑ

Χθες χιόνισε!!! Έκανε τόσο κρύο. Παρόλα αυτά, επειδή είχε πολλή υγρασία και έβρεχε, το χιόνι δεν στρώθηκε στις επιφάνειες. Γινόταν αμέσως νερό με το που έπεφτε στη γη. Αν και χθες λοιπόν, ήταν μια πολύ κρύα μέρα, εγώ ένιωσα ζεστασιά. Μια κοπέλα από την παρέα μας, η Ισμήνη, είχε γενέθλια και της κάναμε έκπληξη στο καφενείο του χωριού.

Αργότερα, η παρέα μεταφέρθηκε στο σπίτι του Κώστα. Εκεί κάναμε μικρότερες παρέες και ξεκινήσαμε την κουβεντούλα. Ακούσαμε μουσική και ήπιαμε κρασί και τσίπουρο. Εγώ με τον Κωνσταντίνο καθίσαμε μπροστά από τη σόμπα με τα ξύλα και ζεσταινόμασταν μια χαρά. Μιλούσαμε για όμορφα θέματα, όπως τον σκανδιναβικό, σαξονικό και κέλτικο πολιτισμό (δεν ξέρω αν τα διαχώρισα καλά 😂). Χθες ήταν τόσο άνετα και ζεστά εκεί. Κοιτούσα τη φωτιά και της επέτρεπα να ζεσταίνει το πρόσωπό μου και τα χέρια μου, μέχρι να αρχίσω να καίγομαι λιγάκι. Είναι περίεργη η φωτιά. Σε μαγεύει…

Ζήτησα από τον Κώστα να μου κρατήσει λίγο κάρβουνο γιατί το χρειάζομαι για τη ζωγραφική μου. Μου έκανε τη χάρη να βγάλουμε λίγα κομμάτια κάρβουνου από τη σόμπα. Περίμενα να κρυώσουν λίγο και αμέσως μετά ξεκίνησα να παίζω με αυτό στα χέρια μου. Μουτζουρώθηκα σε μαύρο χρώμα και ένιωσα υπέροχα με αυτό!!! Ένα απίθανο μαύρο χρώμα γέμισε τα χέρια μου, ενώ τα ασημένια δαχτυλίδια που είχα φτιάξει το ίδιο απόγευμα, λαμποκοπούσαν και έκαναν μια θαυμάσια αντίθεση. Δυστυχώς, ήμουν τόσο απορροφημένη σε αυτό που δεν τράβηξα φωτογραφίες να σας δείξω. Ήταν πανέμορφο!

Πιο μετά σηκωθήκαμε και χορέψαμε λίγο και φάγαμε χοιρινό κρέας σε ξυλάκι. Ήταν πολύ καλό! Ήθελα να τραβήξω φωτογραφίες, αλλά πολλές φόρες σκέφτομαι να μην ενοχλώ τους άλλους… Τότε η Ισμήνη, που έχει σπουδάσει φωτογραφία, ήρθε και μου έδωσε μερικές συμβουλές στις ρυθμίσεις και μου είπε να τραβήξω με φλας. Το φλας είναι κάτι που δεν χρησιμοποιώ, γιατί νόμιζα ότι δεν θα βγαίνουν καλές οι εικόνες. Εντυπωσιάστηκα που μου το πρότεινε. Μου είπε επίσης να μην διστάσω να πάω να τραβήξω τα άτομα που ήταν στο πάρτι πολύ κοντά στο πρόσωπο και να μην δώσω και τόση σημασία αν θέλουν ή όχι. 😂😂😂 Το είδα σαν πείραμα λοιπόν!!! Αυτό είναι η τέχνη της φωτογραφίας άλλωστε. Περίμενα να δω την εικόνα, πώς δηλαδή θα αντιδρούσαν οι φίλοι μου στο άξαφνο φλας. Σας αφήνω εδώ μερικές φωτογραφίες. Τα συμπεράσματα δικά σας. Εγώ πάντως το διασκέδασα!

Έφυγα από εκεί μαζί με άλλα άτομα, περπατώντας γρήγορα καθώς έκανε απίστευτο κρύο. Όταν έφτασα σπίτι διαπίστωσα δύο πράγματα. Ένα, τα ρούχα μου μύριζαν έντονα καπνό από τσιγάρο. Είναι αρκετοί που καπνίζουν στην παρέα και ενώ είχαμε ανοιχτή κάποια πόρτα, τελικά μύριζαν όλα τα ρούχα. Είναι κάτι που με δυσκολεύει στην αναπνοή, ο καπνός από τσιγάρο. Το δεύτερο πράγμα ήταν ότι είχα ξεχάσει το κινητό μου τηλέφωνο. Χωρίς δεύτερη σκέψη, πέταξα από πάνω μου το μπουφάν που μύριζε (δεν άντεχα να το φοράω ούτε λεπτό παραπάνω) και κλείδωσα το σπίτι.

Παρά το κρύο βγήκα μόνο με το πουλόβερ. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να τρέξω για να μην κρυώσω. Χαχαχα. Πήγα τρέχοντας μέχρι το σπίτι του Κώστα. Στην κυριολεξία τρέξιμο, λες και είμαι στο μαραθώνιο. Όσο έτρεχα μέσα στο κέντρο της Στεμνίτσας, μετά τα μεσάνυχτα, στα σκοτεινά, ήρθαν στο μυαλό μου εκείνες οι στιγμές που έτρεχα σε αγώνες ημιμαραθώνιου, στο κέντρο της Αθήνας. Κάποια στιγμή γύρισα στο πλάι και κοίταξα το είδωλό μου στη βιτρίνα ενός κοσμηματοπωλείου. Έμοιαζα με τον “Δρομέα” του γλύπτη Κώστα Βαρώτσου… Έφτασα και ανέβηκα τα σκαλιά. Η αναπνοή μου ήταν βαθιά και γρήγορη. Όπως πήγα να μπω μέσα στον χώρο, εισέπνευσα αρκετό καπνό τσιγάρου. Δύσκολο… Δεν μπήκα στο σπίτι, δεν άντεχα, έμεινα στην πόρτα… Ο Κωνσταντίνος μου έδωσε το κινητό μου, καληνύχτισα ξανά και γύρισα τρέχοντας πάλι. Ένιωθα μια διαφορά στα πνευμόνια μου…

Τελικά, φτάνοντας σπίτι είχα αρκετή ενέργεια και δεν ήθελα να πέσω για ύπνο, χωρίς να δουλέψω τα αρχιτεκτονικά σχέδια της Διπλωματικής εργασίας μου. Οπότε, έφτιαξα τσάι και κάθισα αρκετή ώρα στο laptop. Έβηχα για αρκετή ώρα και τα πνευμόνια μου γαργαλιούνταν. Τότε σκέφτηκα “όχι ξανά τόση ώρα κοντά σε καπνό τσιγάρου”. Δεν μου κάνει καλό. Παρά αυτή τη μικρή λεπτομέρεια, το χθεσινό βράδυ μου άφησε αυτή την αίσθηση… ΖΕΣΤΑΣΙΑ. Παρέα, ορεινό χωριό, παλιά ξύλινα κουφώματα, ξύλα στη σόμπα, μαύρο από κάρβουνο στα χέρια…

Ευχαριστώ που είμαι εδώ και γνωρίζω νέους, όμορφους ανθρώπους! Σε ευχαριστώ…