ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

Βόλτα στον Μυλάοντα ποταμό

Χθες, Τετάρτη, περπάτησα σε ένα μονοπάτι πλάι στον Μυλάοντα ποταμό. Με την μικρή παρέα μου οδηγήσαμε μέχρι την Ελάτη κι από εκεί πήραμε το μονοπάτι που ξεκινάει από το κέντρο του χωριού και οδηγεί μέσα στο δάσος. Όσοι διαβάζετε καιρό το blog ίσως θυμάστε ότι το καλοκαίρι είχα ξανά περπατήσει σε αυτά τα σημεία, από Στεμνίτσα προς Ελάτη, περίπου εφτά ώρες διαδρομή. Όσοι θέλετε να διαβάσετε το σχετικό άρθρο, πατήστε εδώ: ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ-ΕΛΑΤΗ.

Την προηγούμενη φορά είχα παρακάμψει τον ποταμό, διασχίζοντάς τον εγκάρσια και όχι κατά μήκος. Και πραγματικά τότε δεν είχα ιδέα τι έχανα. Δεν είχα ιδέα για τον μικρό παράδεισο. Το τέλειο μέρος για στιγμές χαλάρωσης και επαφής με την φύση. Θα ήταν υπέροχο όταν ζεστάνει ο καιρός να μπορούσα να κατέβω πάλι στο ποτάμι με ένα βιβλίο για παρέα και να περάσω εκεί μια ολόκληρη ημέρα…

Οι βροχές και τα χιόνια είχαν δώσει ζωή στον Μυλάοντα, ο οποίος ξεκινά από την Ελάτη και καταλήγει στην Νυμφασία. Έπειτα χύνεται στον Τράγο ποταμό, και μαζί με άλλα μικρά ποτάμια σχηματίζουν τον Λάδωνα ποταμό. Διασχίσαμε  το γεφυράκι και κατευθυνθήκαμε αριστερά. Το μέρος ήταν αρκετά σκοτεινό και υγρό και τα έλατα κυριαρχούσαν από πάνω μας, άλλα μεγάλα και άλλα μικρότερα, όλα όμως σιωπηλά και καταπράσινα.

Το έντονο χρώμα του νερού και ο ήχος που έκανε καθώς έπεφτε με ορμή στα βράχια ήταν ό,τι χρειαζόμουν τη δεδομένη στιγμή. Τα πουλιά κελαηδούσαν, τα φύλλα θρόιζαν ελαφρώς, μικρά λουλούδια ξεπετάγονταν εδώ και εκεί… είναι εμφανές ότι η άνοιξη χτυπάει την πόρτα του Μαινάλου. Δυστυχώς δεν σταθήκαμε πολλή ώρα στον ποταμό, πιο πολύ απολαύσαμε το περπάτημα εκεί και δεν ολοκληρώσαμε καν το μονοπάτι, καθώς σε λίγη ώρα θα νύχτωνε. Όμως ακόμη κι αυτό το λίγο ήταν αρκετό για να νιώσω ευεξία και να πάρω φρέσκια ενέργεια κατευθείαν από το δάσος. Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και στο κέντρο του χωριού φάγαμε ρύζι, όσπρια, ελιές και κριτσίνια με ταχίνι.

Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να επισκεφθείτε τον Μυλάοντα μια μέρα με καλό καιρό, ειδικά τώρα που ξεκινάει η άνοιξη και όλα τα χιόνια και οι βροχές φουσκώνουν το ποτάμι. Η διαδρομή είναι κατάλληλη για παιδιά και μεγάλους.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ