Επιτέλους μετά από τόσον καιρό, σήμερα έριξε λίγη βροχή. Ήταν ελάχιστη βέβαια, ψιχάλες για λίγα λεπτά, αλλά ακόμη κι έτσι μου ήταν αρκετό. Φυσούσε δροσερό αεράκι και ο καυτός ήλιος για αρκετές ώρες κρυβόταν πίσω από βαριά σύννεφα. Πολλές μέρες τώρα ακούγεται βροχή από άλλα σημεία τριγύρω, αλλά ποτέ δεν είχε βρέξει στο Βλαχιώτη από τις 25 Ιουνίου, όταν και έφτασα. Τώρα επιτέλους χάρισε και εδώ λίγη ψύχρα ο καιρός. Παρόλο που ήθελα να βγω έξω και να σταθώ κάτω από τις ψιχάλες, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ένιωθα τόσο ισχυρή την ανάγκη για λίγο μεσημεριανό ΄ύπνο, μετά από δύο συνεχόμενες βραδιές που άργησα πολύ να κοιμηθώ.
Το απόγευμα πήρα τον Ντρόγκο και κάναμε μια μικρή βόλτα στη γειτονιά. Το δροσερό αεράκι και τα γλυκά χρώματα στον ουρανό ήταν τόσο απολαυστικά και χαλαρωτικά. Ο Ντρόγκο πάντα ζωηρός έτρεχε από ‘δω και από ‘κει ακολουθώντας τη μύτη του. Είναι τόσο χαρούμενο και αγνό πλάσμα.
Λίγο πριν πέσει η νύχτα για τα καλά, γυρίσαμε σπίτι. Τώρα θα πάει κάπως χαλαρά η βραδιά μου με ζεστο κινέζικο τσάι και θα ποσπθήσω να κοιμηθώ νωρίς.
Καληνύχτα σε όλους σας. Να έχετε μια όμορφη εβδομα΄δα!