ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT

Το όνομά μου είναι Αγγελίνα Χελιώτη (Angelina Helioti) και πρόσφατα αποφοίτησα από την αρχιτεκτονική σχολή του Ε.Μ.Π.

 

Μετά από μήνες σκέψης, πήρα το ρίσκο να αφήσω τη ζωή στην Αθήνα. Ο λόγος, η ίδια η ποιότητα ζωής της μεγαλούπολης. Οι γρήγοροι ρυθμοί, η πίεση “να προλάβεις τις προθεσμίες”, ο πολύς κόσμος και η έλλειψη φυσικού περιβάλλοντος ήταν πράγματα που με οδήγησαν στην αλλαγή. 

 

Μετακόμισα σε ένα μικρό, ορεινό χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα. Αν και μεγάλωσα στη Λακωνία, η Αρκαδία είναι ο τόπος καταγωγής μου και έτσι κατά μία έννοια, αισθάνομαι ότι επέστρεψα σπίτι. Δεν ξέρω πόσο θα καταφέρω να παραμείνω εδώ, αλλά όσο κι αν καταλήξει να είναι, θα προσπαθήσω να το απολαύσω στο μέγιστο.


Εδώ απολαμβάνω όλα όσα λαχταρούσα! Δέντρα, ποτάμια, λίμνες, ησυχία, καθημερινότητα με αργούς ρυθμούς. Έχω έναν απλό τρόπο ζωής, που όμως μου δίνει έμπνευση για τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις μου, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, και τη δημιουργία βίντεο.  Συγχρόνως, σπουδάζω την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας σε δημόσια σχολή, που βρίσκεται εδώ. Σε αυτό το blog θα βρείτε άρθρα ημερολογιακού χαρακτήρα σχετικά με τη ζωή μου εδώ.

 

Ελπίζω να απολαύσετε όλα όσα θα μοιράζομαι μαζί σας

F I L E

Βρείτε με στο Instagram και στο Youtube. 

Κοινοποιήστε το στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Η τουριστική περίοδος έχει ξεκινήσει με αρκετούς τουρίστες από το εξωτερικό να επισκέπτονται τα μονοπάτια του Μαίναλου. Το βλέμμα μου συναντά πιο εύκολα ανθρώπους με σακίδια εδώ και εκεί, αυτοκίνητα και κάποιο πούλμαν πού και πού… Όχι πως δεν με χαροποιεί αυτό, είναι όμορφα που το χωριό έχει ζωή και ο καιρός επιτρέπει τις εξορμήσεις μέχρι αργά όταν πια νυχτώνει.

Τώρα όμως, η φύση γύρω μου είναι σε μια κορυφωτική στιγμή, σε έναν γρήγορα ρυθμό αναπαραγωγής και ανάπτυξης, που όμως συμβαίνει αθόρυβα, έτσι που να είναι απαρατήρητος. Θέλω να έρθω σε επαφή με αυτόν τον σιωπηλό, αλλά υπαρκτό ρυθμό. Έτσι έχω ανάγκη περισσότερο να περνάω χρόνο μόνη μου ανάμεσα στη φύση. Και ευτυχώς, είναι εύκολο να πάρω αποστάσεις, όταν κάποια στιγμή η κίνηση αυξηθεί στη Στεμνίτσα.

Μια βόλτα έξω από το χωριό κι αμέσως έρχομαι σε μια εορταστική κατάσταση με τα δέντρα και τα φυτά. Χορεύοντας μόνη μου και απολαμβάνοντας απλές καθημερνές στιγμές, που μετατρέπονται σε παραμύθι. Είναι απλά θέμα οπτικής. Συχνά ντρεπόμαστε να αφεθούμε σε αυτή την κατάσταση. Μας μεγάλωσαν, λέγοντάς μας να φαινόμαστε σοβαροί, για να μην μας κακολογήσουν… Ενώ απλά μπορούμε να πάρουμε όλοι στα σοβαρά την παιδικότητα και τον γιορτασμό! Είναι το πιο σημαντικό άλλωστε.

Τα χρώματα είναι ζωηρότερα από κάθε άλλη φορά και τα μονοπάτια έχουν πνιγεί από τα φυτά και τα λουλούδια. Όπου κι αν κοιτάξεις θα δεις λεπτομέρειες που περνάνε απαρατήρητες, αλλά υπάρχουν και έχουν τον δικό τους ρυθμό.

Παίζοντας με φίλους

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ