ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΖΙΤΖΙΚΑ

Καλόν Αύγουστο να έχουμε!


Οι μέρες κυλούν πολύ ήσυχα όσο βρίσκομαι στο Βλαχιώτη. Αφιερώνω χρόνο στο να φροντίζω τον σκύλο μας, Ντρόγκο και τις γάτες και ποτίζω τα λουλούδια καθημερινά, απολαμβάνοντας την ηρεμία. Μια σχετική ηρεμία, αφού όλη την ημέρα από τις οχτώ το πρωί μέχρι τις οχτώ το βράδυ ακούγονται ασταμάτητα τα τζιτζίκια εδώ. Πρόσφατα διάβασα ότι ο ήχος του τζίτζικα είναι από τους πιο δυνατούς της φύσης. Και εδώ έχουμε πολλούς τέτοιους. Είναι ένα μόνιμο, δυνατό βουητό που ακόμη και με κλειστά παράθυρα νομίζεις ότι ακούγεται μέσα από το σπίτι. Ακούγοντάς το όμως ξέρεις ότι είναι ελληνικό καλοκαίρι. Η κάθε χώρα έχεις τους χαρακτηριστικούς ήχους της. Αυτό φυσικά συμβαίνει επειδή η ζέστη εδώ είναι πραγματικά πολλή, καθώς το υψόμετρο είναι πολύ χαμηλό. Στη Στεμνίτσα δεν χρειάζομαι καν ανεμιστήρα για να δροσιστώ, εδώ κάθε μέρα το ερκοντίσιον είναι απαραίτητο έστω και για λίγες ώρες. Εκεί ακούς τα πουλιά που κελαηδούν, κοράκια, γεράκια, φιδαετοί και δρυοκολάπτες. Και αρκετές φορές ακούς τον άνεμο που χαϊδεύει απαλά τα φύλλα των δέντρων. Ό,τι κι αν είναι είναι χαρακτηριστικοί ήχοι κάθε τόπου.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ