Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες!
Τα μαθήματα στη Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας ολοκληρώθηκαν και ένας κύκλος έχει σχεδόν κλείσει οριστικά, αν εξαιρέσουμε την πρακτική άσκηση που απαιτείται για να πάρουμε το πτυχίο μας. Σε αυτό το άρθρο θα μοιραστώ μαζί σας μερικά highlights από τις τελευταίες δύο εβδομάδες στη σχολή.
Στις 9 Ιουνίου είχαμε το τελευταίο μάθημα σχεδίου με τον Φώτη Κολοκυθά. Αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι που λέγαμε από το πρώτο έτος, να πραγματοποιηθεί το μάθημα στον Λούσιο ποταμό. Εκεί συζητήσαμε για το κόσμημα, το σχέδιο και γενικά την τέχνη. Πέρα από αυτό όμως κάποιοι βουτήξαμε για πρώτη φορά στα παγωμένα νερά του ποταμού. Χρειάζεται προσοχή αν δεν είστε συνηθισμένοι, γιατί από την πολύ χαμηλή θερμοκρασία του νερού μπορεί να κοπεί η αναπνοή σας. Κατά τα άλλα είναι μια άκρως αναζωογονητική εμπειρία και παρόλο που ήταν κρύο το νερό, μόλις βγήκα από αυτό ένιωθα πιο ξύπνια από πριν και ζεστή σε όλο το σώμα μου. Μετά τη βουτιά δοκίμασα για πρώτη φορά το sklackline που είχε φέρει μαζί του ο Φώτης, και μου είπε ότι τα πήγα εξαιρετικά για αρχάρια. Απόλαυσα την προσπάθεια να ισορροπώ στο σχοινί με τον παφλασμό του νερού στα βράχια για ηχητική συντροφιά.
Στις 11 του μήνα μετά την γιορτή της Α’ Πελοποννησιακής Γερουσίας στην πλατεία της Στεμνίτσας, με την Αθηνά και τον Ηλία πήραμε το αυτοκίνητο και κάναμε μια τεράστια βόλτα περνώντας από έξι χωριά του Μαινάλου. Μεταφερθήκαμε από τη μία άκρη του βουνού στην άλλη και έτσι συναντήσαμε διαφορετικές καιρικές συνθήκες. Η μουσική έπαιζε δυνατά στα ηχεία, σταματήσαμε σε μερικά καφέ, ρεμβάσαμε σε θέες και τρέξαμε προς το ουράνιο τόξο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνες τις βόλτες με το αυτοκίνητο και την συντροφιά των ΄δυο καλών μου φίλων. Είναι ανεκτίμητες!
Στις 23 του μήνα δώσαμε τα δύο τελευταία μαθήματα της εξεταστικής. Το ίδιο βράδυ οι τελειόφοιτοι της σχολής κάναμε ένα μικρό πάρτι στο προαύλιο. Είχε ποτά, σνακς, χορό και… πολλή συγκίνηση! Αποχαιρετήσαμε ο ένας τον άλλο και τραβήξαμε αναμνηστικές φωτογραφίες. Είμαι ευγνώμων για αυτό το έτος, τις στιγμές που περάσαμε μαζί και όσα μάθαμε για τους εαυτούς μας. Καλή τύχη σε όλους εύχομαι και εις το επανιδείν, εδώ στη Στεμνίτσα ή οπουδήποτε αλλού!
Την επόμενη κιόλας μέρα οι περισσότεροι αναχώρησαν οριστικά, ανάμεσα σε αυτούς και η αγαπημένη μου Αθηνά… Ανταλλάξαμε κάποια δώρα και ευχαριστήσαμε η μία την άλλη για όλα όσα περάσαμε παρέα εδώ στο μικρό χωριό στο βουνό. Τις επόμενες μέρες έφυγαν και οι περισσότεροι άλλοι. Κάποιοι λίγοι έμειναν μόνιμα. Ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ…
Νέα πράγματα έχουν αρχίσει να συμβαίνουν στη ζωή μου, τα οποία θα μοιραστώ μαζί σας σε επόμενες αναρτήσεις… Και πάνω που κλείνει ένας κύκλος και ένας άλλος ανοίγει, όταν γύρισα στο σπίτι μετά από τρεις μέρες, που έλειπα λόγω εκλογών, ο χώρος κοντά στο ψυγείο μύριζε φοβερά. Κάτι δεν πήγαινε καλά και ένιωθα την ενέργεια μέσα στο σπίτι μου ανυπόφορη. Ο Ηλίας με βοήθησε να εντοπίσουμε το πρόβλημα και ήταν κάποια στάσιμα νερά που μάζευε για καιρό το ψυγείο σε ένα ειδικό πιατάκι για να μην μένουν στον χώρο των τροφίμων. Το καθαρίσαμε τόσο καλά μέσα και έξω που στο τέλος έμοιαζε με καινούριο! Είναι ώρα να φύγει το παλιό, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για το καινούριο. Το ψυγείο ήταν η απόλυτη μεταφορά αυτής της γενικότερης αίσθησης.
Το σίγουρο είναι ότι μια νέα αρχή είναι μπροστά μας και ανυπομονώ για αυτό το καλοκαίρι αλλά και το υπόλοιπο 2023. Μέχρι τώρα είχε δοκιμασίες και μαθήματα που όμως με έχουν φέρει εδώ που είμαι σήμερα και αυτό είναι υπέροχο! Είμαι έτοιμη για ό,τι φέρει η ζωή! Έτοιμη να τρέξω προς την κατεύθυνση που πάντα εγώ όριζα παρά τις προκλήσεις. Γεμάτη ενθουσιασμό για τη φύση, το Μαίναλο, τη ζωή και όλα όσα ξεδιπλώνονται καθημερινά μπροστά στα μάτια μου!
Ελπίζω να είστε κι εσείς!