Η ώρα είναι έντεκα παρά το βράδυ. Όχι πολύ αργά, αλλά για εμένα που θέλω να ξυπνήσω στις πέντε το πρωί, πλησιάζει η ώρα για ύπνο. Η βόλτα μου ήταν μικρή αλλά ό,τι έπρεπε για να πάρω αέρα και να αποσυμπιεστώ. Συνάντησα κάποιους φίλους στο καφενείο και μετά περπάτησα μόνη μου στα διάφορα δρομάκια μέσα κι έξω από τη Στεμνίτσα. Το έντονο πράσινο χρώμα είναι τώρα στο πικ του, τα έλατα έχουν μαγευτικό άρωμα και τα πουλιά κελαηδούν δυνατά.
Δοκιμάστε το κι εσείς, όποτε βρείτε κατάλληλο χρόνο και χώρο ή απλά στο δωμάτιό σας λίγο μετά το ξύπνημα.
Περπάτησα στα στενά του οικισμού και πέρασα έξω από το σπίτι ενός ηλικιωμένου ζευγαριού. Η κυρία Βασιλική με ρώτησε το όνομά μου και ποια είναι η καταγωγή μου. Επίσης, ενδιαφέρθηκε να μάθει αν είμαι φοιτήτρια εδώ στη σχολή. Ήταν πολύ φιλική και με άφησε να φωτογραφίσω ανενόχλητη τα λουλούδια της, ενώ μου ευχήθηκε τα καλύτερα. Τράβηξα μερικές φωτογραφίες και την αποχαιρέτησα κατηφορίζοντας προς το κέντρο. Ένα γλυκό και απολύτως χαλαρό απόγευμα.
