• Χριστουγεννιάτικο δέντρο

    17 Δεκεμβρίου 2022 /

    Σήμερα στη Στεμνίτσα ο καιρός ήταν ονειρικός. Ο ήλιος ζέσταινε την επιδερμίδα και το αεράκι δεν ήταν τόσο ψυχρό. Όταν κατέβηκα στην πλατεία το μεσημέρι συνάντησα έναν φίλο και κάθισα στο τραπέζι του. Ήπιαμε τον καφέ μας και ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.

    Στη συνέχεια άρχισαν να μαζεύονται αρκετοί γνωστοί μας από το χωριό, ανάμεσά τους και ο Αντιδήμαρχος Γορτυνίας, Νεκτάριος Μπαρούτσας. Όλοι μαζί ξεκινήσαμε να στολίζουμε το δέντρο κάτω από το καμπαναριό. Πολλά από τα στολίδια ήταν φτιαγμένα στο χέρι σε διάφορα σχέδια και χρώματα.

    Οι νεότεροι ανεβήκαμε στη σκάλα για τα στολίδια που έπρεπε να μπουν σε υψηλότερα σημεία. Ήταν περίεργη η αίσθηση, σαν να έπρεπε να βάλεις οπωσδήποτε ένα στολίδι στο δέντρο για να πάνε καλά οι γιορτές! Οι τουρίστες που περνούσαν με τα αυτοκίνητα σταματούσαν και μας τραβούσαν φωτογραφίες.

    Να ‘μαι κι εγώ. Τα αγαπημένα μου στολίδια ήταν τα κουκουνάρια-μπάλες.

    Σε μία εβδομάδα ξεκινούν οι διακοπές! Δεν έχω μπει ακόμη σε εορταστική διάθεση. Νομίζω για να συμβεί αυτό πρέπει να νιώσεις κοντά με τους δικούς σου. Να καθίσεις γύρω από ένα τραπέζι ή να κάνεις περιπάτους σε στολισμένους και φωτισμένους δρόμους, με τους αγαπημένους σου. Πλησιάζει η στιγμή όμως! Πολύ σύντομα τα μαθήματα θα σταματήσουν και θα μπορώ να απολαύσω ήρεμες και γιορτινές στιγμές…


    Μέχρι το επόμενο άρθρο να περνάτε όμορφα. Θα τα πούμε πολύ σύντομα!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • Μετά την πρεμιέρα

    14 Δεκεμβρίου 2022 /

    Καλησπέρα φίλοι μου.


    Είναι πολλές μέρες που δεν έχω γράψει εδώ στο blog. Η αλήθεια είναι ότι μετά την πρεμιέρα του βίντεο στο κανάλι μου στο YouTube έχει ξεκινήσει ένα κύμα θετικών αντιδράσεων από πρόσωπα της περιοχής και του τύπου. Όλοι όσοι έχουν δει το βίντεο το έχουν αγκαλιάσει και έχουν ευαισθητοποιηθεί, πράγμα για το οποίο νιώθω μεγάλη χαρά, καθώς αυτός ήταν ο αρχικός στόχος.

    Εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές έχουν πάρει το θέμα και έχουν φιλοξενήσει τον Ζαφείρη και εμένα ώστε να μιλήσουμε περισσότερο για αυτή την καλλιτεχνική δράση και για το θέμα των ανεμογεννητριών στο Μαίναλο. Ελπίζω πραγματικά αυτή η πρωτοβουλία να συμβάλλει ουσιαστικά στον ευρύτερο αγώνα που κάνουν οι κάτοικοι και οι φορείς της Γορτυνίας. Ακόμη όμως κι αν δεν τα καταφέρουμε, θα ξέρω ότι προσπαθήσαμε.

    Το βίντεο μόλις σε πέντε ημέρες έχει ξεπεράσει τις 7 χιλ. προβολές και έχει δεχθεί πλήθος θετικών σχολίων. Όταν επικοινωνούσα για πρώτη φορά σε φίλους και συμφοιτητές την ιδέα μου δεν φανταζόμουν όλο αυτό που θα ακολουθούσε. Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα άτομα που εμπιστεύτηκαν αυτό το όραμα και συμμετείχαν στο βίντεο, αλλά και εκείνους που ακόμη κι αν δεν συμμετείχαν υποστήριξαν με ηθικό τρόπο το project. Θέλω επίσης να τονίσω τη συμβολή του φίλου και συνδημιουργού Ζαφείρη Ζαφειρόπουλου, η οποία ήταν καθοριστική για το αποτέλεσμα της ποιότητας του βίντεο. Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια που στέλνετε και ελπίζω αυτή η δημιουργία να δίνει μια ελπίδα για όλα τα βουνά και τα δάση της Ελλάδας. Μας αφορά όλους άλλωστε.

    Χθες έδωσα μια συνέντευξη στη δημοτική ραδιοφωνία Τρίπολης την οποία μπορείτε να ακούσετε πατώντας εδώ: drt915.

     

    Απόψε στις 21:00 μπορείτε να παρακολουθήσετε στο Ionian Channel, στην εκπομπή “Εντός Αρκαδίας”, τη συνέντευξη που δώσαμε ο Ζαφείρης κι εγώ στην Αγγελική Σπυροπούλου.

     

     

    Θα τα πούμε σύντομα!

    Καλό απόγευμα Τετάρτης να έχετε.

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • Το τρέιλερ

    6 Δεκεμβρίου 2022 /

    Γεια σας φίλοι μου!


    Σήμερα δημοσιεύθηκε το τρέιλερ της ταινίας που γυρίσαμε στο δάσος η ομάδα μου κι εγώ, πριν από περίπου μία εβδομάδα. Στο προφίλ του συνεργάτη μου, Ζαφείρη Ζαφειρόπουλου (@zaf_x2) και το δικό μου (@angelina.helioti) θα βρείτε το μικρό κλιπ που προϊδεάζει τον θεατή για αυτό που θα ακολουθήσει.


    Δείτε το τρέιλερ πατώντας στον σύνδεσμο: https://www.instagram.com/p/Cl0pwzUjDd5/


    Μείνετε συντονισμένοι καθώς σε πολύ λίγες μέρες θα δημοσιευθεί ολόκληρη η ταινία στο κανάλι μου στο Youtube!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • Λίγα κινηματογραφικά γυρίσματα

    28 Νοεμβρίου 2022 /

    Την Παρασκευή, συνέβη κάτι που οραματιζόμουν και προετοίμαζα εδώ και μέρες! Με κάποιους φίλους από τη Στεμνίτσα και τα γύρω χωριά πραγματοποιήσαμε τα γυρίσματα ενός βίντεο κλιπ. Δεν θα σας αποκαλύψω ακόμη το θέμα και το γενικό πλαίσιο της δουλειάς, καθώς προτιμώ να ολοκληρωθεί πρώτα. Αυτό που μπορώ όμως να μοιραστώ μαζί σας είναι ότι το να σκηνοθετείς ένα έργο (ακόμη κι αν είναι μικρό) ή να συμμετέχεις σε αυτό ως ηθοποιός, είναι μια άκρως διασκεδαστική εμπειρία, αν και κουραστική.

    Σε όλη τη διαδρομή και όταν φτάσαμε στο σημείο των γυρισμάτων είχε πάγο στα σημεία που δεν έπεφταν οι ακτίνες του ήλιου. Έτσι όπως λαμπύριζε σαν ασημόσκονη έμοιαζε παραμυθένιο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια…

    Στη σκηνοθεσία και την παραγωγή είχα τη χαρά να συνεργαστώ με τον εξαιρετικό γραφίστα και οπερατέρ Ζαφείρη Ζαφειρόπουλο (@zaf_x2). Οι φίλοι και γνωστοί που έγιναν για λίγο οι ηθοποιοί μας, ήταν τόσο συνεργάσιμοι και υπομονετικοί κάνοντάς με πραγματικά ευγνώμων! Διατηρήθηκε ένα κλίμα γεμάτο με γέλια, καλή διάθεση, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλο συντονισμό.

    Με την αγαπημένη μου φίλη, Αθηνά.
    Ο Ζαφείρης ετοιμάζει το drone για κάποιες λήψεις που θέλαμε από ψηλά. Ευτυχώς είχε τον απαραίτητο εξοπλισμό για να γίνει μια καταπληκτική δουλειά στα πλάνα.

    Κοιτώντας μέσα στο μόνιτορ και δίνοντας μερικές κατευθύνσεις στον Κωνσταντίνο.

    Όταν τελείωσαν τα περισσότερα γυρίσματα, ανεβήκαμε σε μια κορυφή του Μαινάλου, κοντά στην περιοχή “Ραπούνι”, για να πραγματοποιήσουμε μερικά κοντινά πλάνα που έπρεπε να γίνουν στο συγκεκριμένο μέρος.

    Η θέα από εκεί πάνω ήταν μαγική. Λίγες βουνοκορφές, πλαγιές από έλατα και καθαρός ουρανός… Μόνο πολύ μακριά, πέρα από το Μαίναλο, μπορούσαμε να διακρίνουμε κάποιες ανεμογεννήτριες που διέκοπταν το φυσικό τοπίο στον ορίζοντα.

    Όταν κάποια στιγμή έπρεπε να ξαπλώσω στο έδαφος, έθαψα το πρόσωπό μου μέσα στο γρασίδι και τα στάχια. Το άρωμα από το χώμα και το γρασίδι χάρισε σε όλο το σώμα μου τη χαλάρωση που χρειαζόμασταν για τα πλάνα. Θα μπορούσα να αποκοιμηθώ εκεί μέχρι να δύσει ο ήλιος.

    Παρά την πολυπόθητη ηλιοφάνεια, έκανε κρύο και φυσούσε, με αποτέλεσμα μετά να είμαι αρκετά ζαλισμένη. Παρ’ όλα αυτά μια φανταστική ημέρα που είχε μια υπέροχη συνεργασία με όλα τα μέλη της ομάδας, είχε φτάσει στο τέλος της.

     

     

    Σχετικά με το βίντεο θα σας πω περισσότερα όταν ολοκληρωθεί.

    Τα λέμε σύντομα! Να περνάτε όμορφα!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 2 Σχόλια
  • Ο χειμώνας έφτασε

    23 Νοεμβρίου 2022 /

    Γεια σας φίλοι μου!


    Τώρα έχει έρθει ένα κύμα κακοκαιρίας. Βρέχει τις περισσότερες μέρες. Η θερμοκρασία έχει πέσει κάτω από τους δέκα βαθμούς και μάλλον θα φλερτάρει με τα αρνητικά ψηφία μέσα στην εβδομάδα. Ξεκινάει αυτή η περίοδος του χρόνου όπου καλό είναι να μην αφήνω τίποτα στο μπαλκόνι, γιατί θα το πάρει ο αέρας και θα το ψάχνω ή θα το πάει στο κεφάλι κανενός γείτονα.

    Οι ομίχλες είναι ασταμάτητες και κάποια πρωινά ξυπνάω με ένα κιτρινόλευκο διάχυτο φως. Τις περισσότερες φορές όμως είναι αυτό το υπέροχο μουντό γαλάζιο. Το θυμάμαι από τον περσινό Νοέμβριο, όταν είχα τραβήξει την παρακάτω φωτογραφία.

     Indie/Pop/Folk τώρα στα ηχεία. Και μια μουντή διάθεση, αλλά όχι λυπημένη. Απλά λίγο ονειροπόλα.

    Το βράδυ της Δευτέρας συγκεντρωθήκαμε πλήθος κόσμου στο καφενείο “Η Γερουσία”. Αφορμή αυτού αποτέλεσε το κάλεσμα που έκανα σε συμφοιτητές μου για να τους παρουσιάσω μια ιδέα μου, σχετικά με το πώς μπορούμε να δράσουμε σαν νεολαία της Στεμνίτσας, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ανεμογεννήτριες. Οι περισσότεροι αγκάλιασαν την ιδέα και έχουμε ήδη ξεκινήσει να την υλοποιούμε!! Στην πορεία μίλησαν κι άλλοι παρευρισκόμενοι για το πώς μπορούμε να δράσουμε σαν κοινότητα για να αποτρέψουμε αυτή την καταστροφή στο φυσικό περιβάλλον του τόπου.

    Όπως παλιά όταν γινόντουσαν εδώ τα συμβούλια των οπλαρχηγών. Η ιστορία επαναλαμβάνεται… Δυστυχώς ή ευτυχώς.

    Από μια τέτοια συνάντηση δεν θα μπορούσε να λείπει ο χορός και το τραγούδι.

    Σχετικά με αυτό το θέμα θα σας ενημερώσω περισσότερο στο επόμενο άρθρο. Μέχρι τότε να περνάτε όμορφα!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • Συνειρμοί

    17 Νοεμβρίου 2022 /

    Τις τελευταίες μέρες σχεδόν μονοπωλεί το μυαλό μου το θέμα της διάσωσης του Μαινάλου από τις ανεμογεννήτριες. Είναι στιγμές που παρατηρείς από απόσταση τα προβλήματα της ζωής και νιώθεις ότι δεν σε αγγίζουν πια. Σαν να μην ανήκουν σε εσένα, και όντως δεν ανήκουν, γιατί όλοι και όλα είμαστε περαστικοί από εδώ.

    Αλλά αν άξιζε κάτι να με απασχολεί αυτό θα ήταν η διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος! Γιατί είναι το πιο όμορφο πράγμα που μπορεί να μας δώσει η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Και δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα οι άνθρωποι, το βρίσκουμε έτοιμο εκεί έξω. Πρέπει να το δουν όσοι πιο πολλοί γίνεται, όσα πιο πολλά παιδιά γίνεται! Γιατί ξέρω ότι και μόνο να το βλέπεις θεραπεύεσαι. Είναι σαν να σου δίνει κάποιος διαμάντι για δώρο και να το πετάς στα σκουπίδια. Μόνο που το διαμάντι έχει κάποια αξία, ενώ η φύση είναι ανεκτίμητη.

    Όταν βρίσκομαι στο δάσος, πολλές φορές, κοιτώ ψηλά στον ουρανό. Νομίζω είναι μια ενδιαφέρουσα κίνηση να γυρίσεις εντελώς το κεφάλι και να κοιτάξεις τη θέα, τα κλαδιά των δέντρων με φόντο τον ουρανό. Μια κίνηση που δεν την κάνω συχνά όταν βρίσκομαι στις πόλεις επειδή τα κτήρια είναι κοντά μεταξύ τους και με κατευθύνουν στο να συνεχίσω να κινούμε μπροστά, κοιτώντας χαμηλά. Δεν ξέρω αν θα είχα και καμιά καλή θέα, κατά πάσα πιθανότητα θα αντίκριζα την κάτω όψη κάποιου μπαλκονιού με ξεφτισμένους σοβάδες…

    Τα πορτοκαλοκίτρινα φύλλα είναι πεσμένα τώρα στην Κεφαλόβρυση… Μερικές φορές διστάζω να περπατήσω στο σημείο αυτό, γιατί θα τσακίσω τα φύλλα και δεν το θέλω. Είναι ωραία με το πορτοκαλί χαλί μπροστά από την κρήνη.

    Όλα είναι σε μια αποσύνθεση. Το δάσος είναι υγρό, εσωστρεφές και δεν μυρίζει τόσο έντονα το άρωμα του κέδρου.

    Η Στεμνίτσα από ψηλά όταν έχει πέσει ο ήλιος. Φαίνονται μόνο τα φώτα της και γύρω το φυσικό τοπίο. 

    Κοιτώντας ψηλά, στον δρόμο ασφάλτου γύρω από το χωριό.

    Κάνοντας μια ευχή να μείνει ανέγγιχτο το Μαίναλο… “Μακάρι…” Και συνεχίζω να έχω εμπιστοσύνη στη ζωή. Ακόμη κι αν φαίνονται παράλογα κάποια πράγματα, νιώθω ότι έρχονται πάντα τα σωστά κι ας μην το καταλαβαίνουμε.

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • Το Μαίναλο απειλείται

    14 Νοεμβρίου 2022 /

    Καλημέρα αγαπημένοι μου αναγνώστες!


    Είναι μια δύσκολη μέρα και ένα δύσκολο πρωινό και πριν γράψω την πρώτη λέξη ξεφύσηξα έντονα, γιατί ΄δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πώς να εκφράσω αυτά που πρέπει να ειπωθούν. Όλα αφορούν τη χθεσινή ημέρα, η οποία είχε ένα πανέμορφο απόγευμα οπότε θέλησα να περπατήσω στο δάσος έξω από τη Στεμνίτσα. Στο πανέμορφο Μαίναλο…

    Η βόλτα ήταν τόσο όμορφη και ήρεμη. Είναι τρομακτικός ο τρόπος με τον οποίο η φύση καθρεφτίζει αυτό που έχουμε μέσα μας, τη σιωπή. Χωρίς να κρίνει, είναι αυτό που είναι και δέχεται και εμάς, τους αλλόκοτους ανθρώπους, όπως ακριβώς είμαστε. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Η φύση είναι αγάπη και δίνεται απλόχερα σε όποιον είναι ανοιχτός να την αντέξει. Παρά την ηρεμία στο δάσος με διέτρεχε μια ανησυχία. Όλη τη χθεσινή ημέρα με κυρίευε ένα περίεργο αίσθημα. Ότι κάτι δεν πάει καλά… Σαν κάτι να με περίμενε, κάτι δυσάρεστο.

    Το δυσάρεστο με βρήκε όταν γύρισα, νύχτα πια, στην πλατεία του χωριού. Ο κ. Γιάννης Λαγός, πρόεδρος της Μαίναλον Κοιν.Σ.Επ, με ενημέρωσε ότι παρά τις οργανωμένες αντιδράσεις των τοπικών φορέων, η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας έδωσε έγκριση για την  κατασκευή 126 ανεμογεννητριών διαμέτρου 145 μέτρων στην κεντρική Πελοπόννησο, από τις οποίες περίπου 70 στην οροσειρά του Μαινάλου και σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 1.000 μέτρων. “Του Μαινάλου της βιώσιμης ανάπτυξης, του εναλλακτικού τουρισμού και των διεθνών βραβείων”. Περίπου 30 από αυτές είναι να τοποθετηθούν πολύ κοντά στη Στεμνίτσα, και συγκεκριμένα στην περιοχή “Ραπούνι”, ανάμεσα στη Στεμνίτσα και το Χρυσοβίτσι.


    Και τα δύο χωριά, που έχουν ανακηρυχθεί παραδοσιακοί οικισμοί, φαίνεται ότι θα έχουν θέα στις ανεμογεννήτριες. Αντί να βλέπει κανείς το βουκολικό αρκαδικό τοπίο, θα βλέπει κάτι άψυχες κολώνες τρομακτικού ύψους (100 μέτρα), να έρχονται κόντρα με την κλίμακα και τη μορφολογία του τόπου!!! Πριν λίγα χρόνια η περιοχή, όλως τυχαίως, είχε πιάσει φωτιά και οι κάτοικοι σύσσωμοι έτρεχαν να σώσουν το βουνό. Αναρωτιέμαι αν το έκαναν για έρθουν αργότερα μπουλντόζες να καταστρέψουν τόσο τη μορφή του όρους όσο και τη ζωή εκεί.

    Δεν ξέρω αν υπάρχουν λέξεις που να εκφράζουν αυτό που νιώθω. Νομίζω είμαι ακόμη στην κατάσταση σοκ που ήμουν χθες, όταν το πρωτοάκουσα. Αλλά αυτό το σοκ είναι αρκετό για να μιλήσω, να φωνάξω για την ακρίβεια. Δεν γίνεται να βάζουμε ανεμογεννήτριες σε βουνά σαν το Μαίναλο. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!

    Είναι καλό να στρεφόμαστε σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, αλλά είναι απαράδεκτο να καταστρέφουμε την παρθένα φύση, στο όνομα της πράσινης ενέργειας. Για χάρη της “πράσινης” ενέργειας να αλλοιώνουμε το ελάχιστο αληθινό πράσινο που έχει απομείνει! Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν μέρη πιο απομακρυσμένα από κάποιον οικισμό και με λιγότερη βιοποικιλότητα που μπορούν να δεχτούν την τοποθέτηση αυτών των τόσο επεμβατικών στο τοπίο κατασκευών.

    Αυτό το μαγικό μέρος αποτελεί το  σπίτι πολλών όντων εδώ και γενιές. Τεράστιος αριθμός φυτικών ειδών, αλλά και ζώων, μαζί τους και ο άνθρωπος, όλοι επωφελούμαστε από αυτόν τον μικρό παράδεισο.

    Το Μαίναλο δεν είναι τυχαία τόσο όμορφο βουνό. Η ομορφιά του πηγάζει από τη ζωή την οποία φιλοξενεί. Η ζωή είναι που το κάνει όμορφο. Πού θα πετάνε τώρα τα γεράκια και οι αετοί, ποιον ορίζοντα θα βλέπουν τα παιδιά, αντί για αστέρια τώρα θα είναι κόκκινα φωτάκια;

    Το όρος Μαίναλο ανήκει σε όλους μας, όχι μόνο σε όσους ζουν εδώ, αλλά και σε όσους το επιλέγουν ως τόπο αναψυχής και επαφής με τη φύση. Τελικά, το Μαίναλο ανήκει στον εαυτό του! Πρέπει να τα σεβόμαστε βουνά σαν το Μαίναλο, και έχει πολλά τέτοια η Ελλάδα… Επιτέλους, ας εναρμονιστούμε με τη φύση, ας την αφήσουμε να μπει μέσα μας. Την έχουμε ξεχάσει! Λίγη ευαισθησία να έχει κάποιος θα συμφωνήσει. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε μέρη σαν αυτά, αντί για πηγές ζωής να γίνονται πηγές κέρδους! Τα όρη πρέπει να είναι απαλλαγμένα από ανεμογεννήτριες για το καλό όλων μας. Ας κινητοποιηθούμε τώρα όλοι, στο βαθμό που μπορεί ο καθένας.

    Τώρα που “η αυλή μας”, “ο κήπος της Εδέμ μας” απειλείται, τι θα κάνουμε; Θα μείνουμε να κοιτάμε την απειλή ώσπου να γίνει αλλαγή ή θα πάρουμε θέση;

    περισσότερα
    Angelina Helioti 6 Σχόλια
  • Μαίναλο- Η ιερή μανία

    7 Νοεμβρίου 2022 /

    Καλησπέρα και καλή εβδομάδα να έχετε!

    Το Σαββατοκύριακο πέρασε πραγματικά με έντονες βροχές και ομίχλη εδώ. Την Παρασκευή όμως είχε εξαιρετικό καιρό!

    Με την παρέα μου από τη σχολή αργυροχρυσοχοΐας σκεφτήκαμε να ανέβουμε στην κορυφή του Μαινάλου, την Οστρακίνα. Το υψόμετρο της κορυφής είναι στα 1981 μέτρα και η διαδρομή με τα πόδια είναι αρκετά εύκολη, γύρω στη μία με μιάμιση ώρα. Μια τόσο όμορφη και ζεστή μέρα, η εκδρομή στο βουνό ήταν ό,τι έπρεπε για να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας.

    Ξεκινήσαμε με τα αυτοκίνητα από τη Στεμνίτσα και οδηγήσαμε προς Τρίπολη και μετά προς το χιονοδρομικό κέντρο. Καθώς πήγαινα εκεί για πρώτη φορά, ανυπομονούσα να δω πώς θα έμοιαζε το φυσικό τοπίο, πώς θα ήταν οι πίστες του σκι χωρίς χιόνι και ποια θα ήταν η θέα από την κορυφή του όρους. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα κοντά στο καταφύγιο, γεμίσαμε με νερό τα παγούρια μας και ξεκινήσαμε να ανηφορίζουμε.

    Μετά από περίπου δεκαπέντε λεπτά περπάτημα άρχισαν να φαίνονται οι πρώτες όμορφες θέες προς τα διάφορα σημεία του ορίζοντα. Όλο το τοπίο ήταν τόσο όμορφα βουκολικό, η παρέα χαλαρή και ξέγνοιαστη. Σιγά- σιγά ο καθένας με τον ρυθμό του και με κάποια διαλείμματα, προχωρούσαμε. Μαζί μας είχαμε και τα δύο σκυλάκια της παρέας, τον Summer και τον Νόντα. Ήταν τόσο χαρούμενοι και οι δύο που βγήκαν στη φύση μια μεγάλη βόλτα. Έτοιμοι για εξερεύνηση! Οι “μαμάδες” Ελίνα και Εύα τα πήγαν περίφημα με την πρόκληση να τους κρατούν από το λουρί σε όλη τη διαδρομή.

    Καθώς γράφω τώρα και κοιτάζω τις φωτογραφίες, θυμάμαι το τοπίο από εκεί ψηλά, αλλά και τα διάφορα μονοπάτια που έχω περπατήσει μέσα στο Μαίναλο. Μπορώ να δικαιολογήσω κάποια πράγματα στο μυαλό μου τώρα. Εξηγείται το γεγονός ότι “Μαίναλο” στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ιερή μανία, δηλαδή τη θεία παραφορά που φέρνει η άγρια φύση. Από αυτό το βουνό ξεκίνησε η λατρεία του θεού Πάνα, από τους Αρκάδες. Είναι πανέμορφο όρος και πραγματικά αξίζει να το εξερευνήσει κανείς.

    Στην πεζοπορία πολλές στιγμές τις πέρασα μόνη μου. Είτε ήταν μπροστά είτε πιο πίσω, προσπαθούσα να έχω τους συνοδοιπόρους μου σχετικά μακριά από εμένα, ώστε να μπορώ να τους τραβήξω φωτογραφίες, ακόμη και με τον τηλεφακό. Όπως η επόμενη εικόνα, όταν φώναξα την Ισμήνη από μακριά και με το που γύρισε να με κοιτάξει, βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Αυτή η φωτογραφία μου θυμίζει κάτι από παλιές κινηματογραφικές ταινίες. Ένα χαριτωμένο κορίτσι ανάμεσα στα στάχια.

     Στην παρέα τα παιδιά ήταν πολύ διακριτικά και ήρεμα, χωρίς να χάνουμε όμως καθόλου το ομαδικό πνεύμα. Σαν να είχαμε όλοι ανάγκη να έρθουμε σε επαφή με το βουνό και τους εαυτούς μας. Το μέρος ήταν όλο δικό μας, δεν υπήρχε κανένας άλλος εκεί γύρω. Ίσως αυτό να έπαιξε τον ρόλο του στο γεγονός ότι βιώσαμε αυτή την επίσκεψη σαν θεραπεία. Βεβαίως σε αυτό συνέβαλλε και η πανέμορφη θέα προς τα γειτονικά βουνά και ο καθαρός αέρας.

    Όταν φτάσαμε στην κορυφή πήραμε τον χρόνο μας να ηρεμήσουμε, να φάμε ξηρά τροφή και έπειτα κουβεντιάσαμε για διάφορα θέματα… Κάποιοι ρέμβαζαν, προς τις κορυφές των γύρω βουνών, το Αρτεμίσιο, τα Αοράνια και τον Ερύμανθο, το Λύκαιο, τον Ταύγετο και τον Πάρνωνα.

    Άλλοι ξάπλωναν στο γρασίδι και άλλοι έμειναν λίγα λεπτά με τα μάτια κλειστά. Το μέρος ήταν σιωπηλό, αν εξαιρέσεις το αεράκι που μας έπαιρνε τα μαλλιά.

    Δυο πτηνά μάλλον γεράκια ή κοράκια, δεν είμαι σίγουρη, πέταξαν κοντά μας αρκετά χαμηλά και έτρεξα να τα πιάσω με την κάμερα. Ήταν πολύ επιβλητικά και έμοιαζαν τόσο ελεύθερα και αυτόνομα. Είναι απίστευτα τα άγρια πτηνά, τόσο πολύτιμα και όμορφα. Η αρχοντιά και η δύναμή τους είναι αξιοζήλευτες.

    Να ‘μαι κι εγώ επί το έργον! Με τράβηξε η Ιωάννα, ευτυχώς γιατί συνήθως απορροφώμαι πίσω από την κάμερα, φωτογραφίζω πάντα τους άλλους κι από εμένα πολλές φορές δεν έχω κάποια εικόνα.

    Πριν φύγουμε τραβήξαμε αναμνηστικές φωτογραφίες κάτω από την ελληνική σημαία. Έστησα το τρίποδο με το χρονόμετρο να μετρά αντίστροφα και έτρεξα στη θέση που μου είχαν κρατήσει τα παιδιά. Ήταν μια χαλαρή και αυθεντική στιγμή χωρίς πολλά πολλά…

    Δεν θα ξεχάσω αυτές τις εικόνες με το φως να πέφτει τόσο τρυφερά πάνω από τις φιγούρες, καθώς αφήναμε την κορυφή πίσω μας.

    Στην κατάβαση γλιστρούσε αρκετά και μάλιστα σκεφτόμουν διάφορα άσχημα σενάρια ότι πέφτω κάτω με κίνδυνο να χτυπήσω την κάμερα… Ώσπου όντως γλίστρησα λίγο πριν το τέλος, αλλά ευτυχώς η κάμερα δεν έπαθε τίποτα, ήταν περισσότερο σαν μια απαλή τσουλήθρα. Και δεν ήμουν η μόνη που γλίστρησα από την παρέα μου, οπότε να προσέχετε αν κάποιος από εσάς πεζοπορήσει εκεί. 

    Η ορειβασία είναι ένα θαυμάσιο sport, με πολλά οφέλη για την υγεία, τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική. Όσο ανεβαίνει κανείς σε βουνά τόσο βελτιώνεται και η αντοχή του. Οπότε αν είστε κοντά σε κάποιο όρος, ακόμη κι αν μένετε σε πόλεις, σας προτείνω να το δοκιμάσετε!


    Ευχαριστώ που διαβάσατε αυτό το τεράστιο άρθρο.

    Τα λέμε σύντομα. Μέχρι τότε να προσέχετε και να περνάτε όμορφα.

    περισσότερα
    Angelina Helioti 2 Σχόλια
 Παλιότερα άρθρα
Νεότερα άρθρα 

ANGELINA HELIOTI

  • Αρχική
  • Blog
  • Αργυροχρυσοχοΐα
Menu
  • Αρχική
  • Blog
  • Αργυροχρυσοχοΐα
  • Φωτογραφία
  • Σχετικά με
  • Επικοινωνία
  • English
Menu
  • Φωτογραφία
  • Σχετικά με
  • Επικοινωνία
  • English

Αφήστε ένα μήνυμα

angelina.helioti@gmail.com

Πολιτική απορρήτου

© 2019 All rights reserved