Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες και καλώς ήλθατε σε ένα ακόμη άρθρο σε αυτό το blog!
Πάνε πολλές μέρες από το τελευταίο άρθρο, μα πιστέψτε με, υπήρχε λόγος. Είναι μια χρονική περίοδος όπου όλα όσα ήξερα φαίνεται να αλλάζουν. Είναι εκείνη η στιγμή που έρχεται στις ζωές όλων μας, όταν τα πράγματα πρέπει να μπουν σε ένα αυλάκι ή τέλος πάντων σε ένα διαφορετικό απ’ ότι κυλούσαν μέχρι τώρα. Όπως είχα αναφέρει στο τελευταίο άρθρο, πολύ πρόσφατα ξεκίνησα να εργάζομαι στο πεντάστερο ξενοδοχείο ΜΑΝΝΑ, το οποίο με εξυπηρέτησε για μια περίοδο που δεν διέθετα μεταφορικό μέσο, φιλοξενώντας με σε ένα από τα δωμάτιά του. Το δωμάτιο είχε θέα στη λίμνη με τα νούφαρα, τους λωτούς και τον έναστρο ουρανό.
Ήταν μια πρόκληση να μένω και να εργάζομαι στον ίδιο χώρο, με θετικές και αρνητικές πτυχές, αλλά σε τελική ανάλυση όλα πήγαν καλά και τώρα δακτυλογραφώ από το τραπέζι στην κουζίνα του σπιτιού μου, στη Στεμνίτσα. Μιας και αναφέρομαι στο θέμα σπίτι, να σας πω ότι και αυτό το κεφάλαιο αλλάζει πολύ σύντομα.
Μέσα στο φθινόπωρο μετακομίζω στο καινούριο μου σπίτι, στη Βυτίνα! Ως προς την τοποθεσία, ένα όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Για καιρό φανταζόμουν να μένω στην καρδιά του Μαινάλου, κάτω από την Οστρακίνα (την υψηλότερη κορυφή του) και να περιστοιχίζομαι από τις γεμάτες έλατα πλαγιές του όρους. Το σπίτι παρέχει πολλές ανέσεις σε σχέση με αυτό που ζούσα τα τελευταία δύο χρόνια, όπως τζάκι, φούρνο και ξεχωριστό υπνοδωμάτιο από τον κοινόχρηστο χώρο.
Νιώθω ότι μπαίνω σε μια άλλη σφαίρα ζωής και πραγματικότητας. Ένα κύμα υποχρεώσεων, σκληρής δουλειάς αλλά και ανταμοιβής και υλοποίησης στόχων έρχεται με φόρα και για να σας είμαι ειλικρινής δεν βλέπω πού τελειώνει αυτή η διαδρομή με το τραινάκι του λούνα παρκ. Στην αρχή είχα τις επιφυλάξεις μου για αυτή τη μετακόμιση λόγω του γεγονότος ότι η Βυτίνα έχει σαφώς περισσότερους κατοίκους και λιγότερο έντονο τον παραδοσιακό χαρακτήρα που έχει η Στεμνίτσα. Όμως όσο πιο πολύ επισκέπτομαι τη νέα μου κατοικία τόσο περισσότερο μου έρχονται εικόνες από τις άνετες, γεμάτες έμπνευση στιγμές που θα περάσω στο εσωτερικό της στο μέλλον. Στο σπίτι γίνονται κάποιες εργασίες αυτή τη στιγμή οπότε μπορώ να σας δώσω μόνο μια μικρή γεύση από αυτό.
Μία από τις πιο δυνατές στιγμές του μήνα ήταν η πανσέληνος, την 1η Αυγούστου! Είχα ρεπό και έτσι είχα την ευκαιρία να βγω σε ένα ψηλό σημείο στη Στεμνίτσα για να απολαύσω και να φωτογραφίσω το θέαμα. Αναμένω και την μπλε πανσέληνο στις 31 του μήνα. Γενικά ολόκληρος ο Αύγουστος είναι γεμάτος κινητικότητα, αγορές για το νέο σπίτι, το αυτοκίνητο που ήρθε η ώρα να αποκτήσω, αλλά και γνωριμίες με ενδιαφέροντες ανθρώπους κυρίως μέσα από τη δουλειά!
Βλέπω το άλλοτε έντονο πράσινο των δέντρων να αρχίζει να ξεθωριάζει, πολύ αργά και διακριτικά, οι φτέρες συρρικνώνονται, το τοπίο σι΄γα-σιγά αποκτά κίτρινους τόνους… Ήδη περάσαμε την εποχή της υψηλής ζέστης και οι πρώτες μπόρες έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Χθες μάλιστα οδηγώντας προς το σπίτι, ήταν η πρώτη φορά που μύρισε φθινόπωρο!!! Ο Σεπτέμβριος δεν είναι μακριά και βλέπω ότι μαζί του θα φέρει σπουδαίες αλλαγές και καινούρια πράγματα.
Όπως ίσως κάποιοι φαντάζεστε η κατασκευή των κοσμημάτων έχει μείνει λίγο στάσιμη. Αρκετές παραγγελίες που είχα μέσα στο καλοκαίρι πάγωσαν, λόγω υποχρεώσεων και έλλειψης χρόνου. Όμως μέσα στο φθινόπωρο, θα είμαι και πάλι κοντά σας με προτεραιότητα τις παραγγελίες που είχα ήδη λάβει, αλλά έτοιμη να αναλάβω και καινούριες.
Μέχρι το επόμενο άρθρο σας εύχομαι καλό υπόλοιπο Αυγούστου!
