ANGELINA HELIOTI

 
ABOUT
 

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

 

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

 

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

 

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

 

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

ΣΤΟ ΟΜΟΡΦΙΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Καλημέρα σε όλους σας!

Τη στιγμή που γράφονται αυτά τα λόγια είναι νωρίς το πρωί. Βρίσκομαι στη Στεμνίτσα και κάθομαι στο κρεβάτι με αναμμένο ένα κερί και με το laptop στα πόδια. Είναι ένα παγωμένο πρωινό με πολλή ομίχλη και υγρασία έξω από το παράθυρο. Μαζί μου είναι για άλλη μια φορά η συνεργάτιδά μου, Μυρτώ. Θα συνεχίσουμε εδώ για λίγες μέρες τη δουλεία για το αρχιτεκτονικό μας project.

Παράλληλα, συνεχίζω τα μαθήματα αργυροχρυσοχοΐας στη σχολή. Χθες ήταν η πρώτη μέρα στον πάγκο εργασίας μετά από έναν μήνα. Χάρηκα τόσο πολύ, παρόλο που αρχικά ήμουν λίγο μουδιασμένη. Κατασκεύασα κώνους, τους οποίους στο τέλος θα τους ενώσω για να σχηματίσουν ρόμβο και να αποτελέσουν ένα σκουλαρίκι.

Το μέρος εδώ είναι όπως το άφησα (και καθόλου το ίδιο φυσικά 😉), μόνο που δεν έχω συντονιστεί ακόμα μαζί του. Είναι τόση η ευθύνη και ο φόρτος εργασίας του αρχιτεκτονικού project, ώστε αποτελεί κύριο και μόνο μέλημα αυτή τη στιγμή. Δεν ανησυχώ για κάτι όμως. Έχει απομείνει λιγότερο από ένας μήνας για να παραδώσω τη Διπλωματική και να ολοκληρώσω τις σπουδές αρχιτεκτονικής. Έπειτα, θα έχω περισσότερη ενέργεια για τα υπόλοιπα πράγματα που μου αρέσει να κάνω. Ζωγραφική, κόσμημα, φωτογραφία, και φυσικά να γράφω πιο πυκνά εδώ στο blog.

Το τοπίο εδώ είναι πολύ όμορφο, αν και θα ήθελα να είχα προλάβει περισσότερο χιόνι. Κυρίως βρέχει τις δύο μέρες που είμαι εδώ. Πάντως, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, συναντήσαμε αρκετά σημεία με χιόνι μέσα στο δάσος. Ήταν μαγικά, σαν από παραμύθι! Όπου και να γυρνούσα το βλέμμα συναντούσα λόφους και κορυφές. Κάποιες πασπαλισμένες με χιόνι που έμοιαζε με ζάχαρη άχνη πάνω σε κέικ. Κάποιες άλλες δεν ήταν χιονισμένες. Ο γλυκός ήλιος τις είχε χαϊδέψει όλη την ημέρα, η οποία σιγά σιγά έσβηνε… Ψηλά, σοφά και υπέροχα δέντρα δημιουργούσαν όμορφα περάσματα πλάι του δρόμου. Μερικές φορές άφηναν υπόνοιες για δασικά δρομάκια και ξέφωτα. Θέλω πολύ να εξερευνήσω αυτά τα σημεία του δάσους. Όταν θα φτάσει η άνοιξη και ο καιρός επιτρέπει τις εξορμήσεις με τα πόδια θα το τολμήσω…

Ευχαριστώ που ήσαστε εδώ! Να έχετε μια όμορφη ημέρα!

Λίγο έξω από τη Στεμνίτσα, μέσα στο δάσος.
(Τη φωτογραφία τράβηξε η φίλη μου Αθηνά Παπαχρήστου)
Συντροφιά με το κερί

2 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

NEWSLETTER

ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ