Ένα από τα αξιοθέατα που αξίζει να επισκεφθεί κανείς στη Βαρκελώνη, είναι το πάρκο Quel. Εδώ σας παρουσιάζω κάποιες γενικές πληροφορίες και τις προσωπικές μου εντυπώσεις.
Το πάρκο είναι δημόσιος υπαίθριος χώρος με κήπους και κτίσματα αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος. Κατασκευάστηκε ανάμεσα στο 1900 και το 1914. Βρίσκεται στο άνω τμήμα της Βαρκελώνης, στη νότια πλαγιά του όρους Καρμέλο. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Άντονι Γκαουντί, τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του Καταλανικού Μοντερνισμού. Την παραγγελία του πάρκου έκανε ο επιχειρηματίας Εουζέμπι Γκουέλ. Το 1984 η UNESCO ανακήρυξε το Πάρκο Γκουέλ μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς ως μέρος του συνόλου «Έργα του Άντονι Γκαουντί».
Στο πάρκο είναι εμφανές ότι ο αρχιτέκτονας διανύει την νατουραλιστική του περίοδο, στις αρχές του 20ου αιώνα. Είναι έντονες οι οργανικές φόρμες εμπνευσμένες από τη φύση και φαίνονται οι νέες δομικές λύσεις εκπορευόμενες από την σε βάθος μελέτη των ευθειογενών επιφανειών. Σε αυτά ο καλλιτέχνης προσέθεσε μια μεγάλη δημιουργική ελευθερία και μια διακοσμητικά ευφάνταστη δημιουργικότητα. Με μια διάθεση μπαρόκ, τα έργα του αποκτούν έναν δομικό πλούτο από φόρμες και όγκους χωρίς ακαμψία ή απόδοση κλασική.
Οι Γκουέλ και Γκαουντί εμπνεύστηκαν το πάρκο σαν ένα σκηνικό όπου ανάμεσα σε γαλήνια φυσική ομορφιά θα βρίσκονταν πολυτελείς κατοικίες, διακοσμημένες με καλλιτεχνικά στοιχεία. Επιπλέον, συνέλαβαν ένα σκηνικό με πολλά συμβολικά στοιχεία, καθώς θέλησαν να συνδυάσουν στους κοινοχρήστους χώρους του πάρκου πολλά από τα πολιτικά και θρησκευτικά ιδανικά . Έτσι, είναι εμφανείς κάποιες ιδέες που εκπορεύονται απο τον πολιτικό καταλανισμό. Τα μυθολογικά στοιχεία είναι επίσης σημαντικά: Φαίνεται πως στη σύλληψη του πάρκου άσκησε επιρροή και ο ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς.
Κάτι το οποίο χαρακτηρίζει γενικά την Βαρκελώνη και διαπίστωσα και στην επίσκεψή μου στο Πάρκο, είναι ο πραγματικά πολύς κόσμος. Οι τουρίστες σε αυτήν την πόλη είναι σχεδόν ο ένας πάνω στον άλλο. Αυτό έκανε δύσκολο να θαυμάσεις και να απολαύσεις πολλές φορές τα αξιοθέατα.
Μπήκα στο σπίτι όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γκαουντί. Τα πατώματα, τα έπιπλα, οι οροφές, ακόμη και τα πόμολα στις πόρτες, ήταν εμπνευσμένα από τη φύση με ιδιαίτερα μοτίβα. Μέσα και έξω ο διάκοσμος είναι πλούσιος. Ο κήπος ήταν μεγάλος με αρκετά σημεία με νερό, σκιερές γέφυρες ή εντυπωσιακές υπόστυλες ημιυπαίθριες αίθουσες.
Το εισιτήριο είναι στα 10 ευρώ με επιπλέον εισιτήριο για να μπεις στα διάφορα κτήρια του πάρκου. Οι ντόπιοι μπορούν να μπαίνουν δωρεάν επιδεικνύοντας μια κάρτα που αποδεικνύει ότι διαμένουν στην περιοχή. Χρειάζεται πάνω από μία ώρα, ακόμη και δύο για να το γυρίσει κανείς ολόκληρο και χαλαρά, αλλά αξίζει το θέαμα! Σας προτείνω να το επισκεφθείτε, καλύτερα όμως, όχι μια περίοδο με μεγάλα ποσοστά τουρισμού.
