ANGELINA HELIOTI

ABOUT

My name is Angelina Helioti and I recently graduated from the architecture school of NTUA.

After months of thinking, I took the risk of leaving life in Athens. The reason, the very quality of life of the metropolis. The fast pace, the pressure to “meet the deadlines”, the crowd of people and the lack of natural environment were things that led me to change.

I moved to a small, mountainous village in Arcadia, Stemnitsa. Although I grew up in Laconia, Arcadia is my place of origin and so in a sense, I feel like I have come home. I don’t know how long I’ll be able to stay here, but whatever it ends up being, I’ll try to enjoy it to the fullest.

Here I am enjoying everything I have been craving! Trees, rivers, lakes, quiet, everyday life at a slow pace.

I have a simple lifestyle, but it gives me inspiration for my artistic pursuits, photography, painting, and video making. At the same time, I am studying the art of silversmithing in a public school located here. In this blog you will find journal articles about my life here.

I hope you enjoy everything I’m about to share with you.

F I L E

Find me on social media

Share it on social media

ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Angelina Helioti
21 Οκτωβρίου, 2021
No Comments

Γεια σε όλους σας!

Πώς περνάτε;

Αυτό το διάστημα έχουν συμβεί διάφορα καινούρια πράγματα και υπάρχει πολύς ενθουσιασμός! Αρχικά, να πω ότι τις τελευταίες μέρες κάθε φορά που το ξημέρωμα με βρίσκει εδώ στη Στεμνίτσα, με πιάνω να χαμογελάω σαν μικρό παιδάκι μπροστά από τα χριστουγεννιάτικα δώρα. Βγαίνω στο μπαλκονάκι και απλώς ρουφάω το τοπίο, τη μυρωδιά, τη στιγμή. Τί άλλο να θέλει κανείς πέρα από φύση, την μυρωδιά του δάσους και τον απέραντο ουρανό;

*Όταν ξημερώνει μια ροζ ατμόσφαιρα λέει καλημέρα*.

Πέρα από αυτό όμως, επιτέλους ξεκίνησαν τα μαθήματα στην σχολή για κόσμημα!!! Στην αρχή έπαθα ένα μικρό σοκ, καθώς είναι ένας νέος κόσμος με τους δικούς του κανόνες και το λεξιλόγιό του. Καθώς περνούν οι μέρες, αρχίζω να εξοικειώνομαι με τον πάγκο εργασίας και τη νέα αυτή ενασχόληση. Οι καθηγητές είναι όλοι τους πολύ φιλικοί και βοηθητικοί! Τις πρώτες μέρες κάναμε θεωρητικά μαθήματα. Μεταλλογνωσία και πρόληψη ατυχημάτων στο εργαστήριο. Χρήσιμα φυσικά, αλλά όλοι ανυπομονούσαμε να πιάσουμε τα εργαλεία και να ξεκινήσουμε να κόβουμε και να λιμάρουμε τα μέταλλά μας. Την Τετάρτη ξεκινήσαμε να δουλεύουμε την σέγα και την λίμα. Ανυπομονώ να δω πώς θα πάει. Ελπίζω να τα καταφέρνω!

Παράλληλα με αυτό γνώρισα αρκετά παιδιά που θα φοιτούμε μαζί στη σχολή! Δεν ξέρω πώς έχει γίνει, αλλά μου βγάζουν όλοι τους μια όμορφη αύρα. Είμαστε μια παρέα εδώ και ο καθένας προσπαθεί να βοηθήσει τον άλλο με ό,τι έχει. Για παράδειγμα, κάποιος έχει πλυντήριο, κάποιος άλλος είναι καλός με τα προγράμματα υπολογιστή και βοηθάει όποιον χρειαστεί, ενώ άλλοι έχουν αυτοκίνητο και προσφέρονται να μεταφέρουν αυτούς που δεν έχουν. Τις προάλλες έκανα την πρώτη μου επίσκεψη σε μία συμφοιτήτρια, την Ιωάννα. Με κέρασε καφέ και αποξηραμένα φρούτα. Τα φλιτζανάκια του καφέ τα πήρε από μία ντόπια αργυροχρυσοχόο, χωρίς αντάλλαγμα. Αυτά υποθέτω είναι τα θετικά μιας μικρής κοινωνίας. Ο ένας βοηθάει τον άλλον.

Τώρα ετοιμάζομαι να βγω για μια εξόρμηση στον ποταμό Λούσιο, οπότε, σας αφήνω.

Αγκαλιές. τα λέμε σύντομα!!!