ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Ελπίζω να είχατε όλοι ένα όμορφο απόγευμα!

Συγγνώμη που έχω χαθεί λίγο αυτές τις μέρες. Βρίσκομαι στην Αθήνα τώρα για τις γιορτές των Χριστουγέννων😊 Αν και δεν έχω ζήσει πολύ καιρό στο βουνό, ήταν αρκετός για να επιβεβαιωθώ στο ότι η πόλη δεν μου ταιριάζει καθόλου πλέον. Ανυπομονώ να γυρίζω στη φύση και τους ρυθμούς του χωριού…

Αυτή την περίοδο, προσπαθώ να κλείσω εντελώς τους λογαριασμούς μου στην πόλη και όντας φοιτήτρια αρχιτεκτονικής σχολής. Προς το παρόν δε γνωρίζω πόσες μέρες μπορεί να χρειαστεί να μείνω στην πρωτεύουσα. Ο λόγος είναι ότι ήρθα εδώ για να βρίσκομαι με τη συνεργάτιδά μου και να προχωρήσουμε το αρχιτεκτονικό μας project. Αισθάνομαι ότι πολλά και κάπως σημαντικά θα ακολουθήσουν τους επόμενους δύο μήνες. Μένει να δω πώς θα πάει και πόσο θα χρειαστεί να μείνω. Τον Φεβρουάριο πάντως θα παραδώσουμε την εργασία και θα τελειώσω με αυτή την υποχρέωση! Με αυτό, ήθελα να σας προετοιμάσω για το περιεχόμενο του blog τις επόμενες ημέρες, καθώς δεν θα βρίσκομαι στη Στεμνίτσα…

Πάντως θέλω να μοιραστώ κάτι σημαντικό. Κατάλαβα αμέσως τη διαφορά με το που μπήκα στην Αθήνα, σε σχέση με τη Στεμνίτσα. Οι ρυθμοί είναι εντελώς διαφορετικοί και οι αντιθέσεις αισθητές με όλες τις αισθήσεις. Πολλοί με ρωτάνε “Δεν σου λείπει η έντονη ζωή της πόλης;'” ή “Τί να κάνεις σε ένα τόσο μικρό χωριό;”. Ε λοιπόν δε μου λείπει καθόλου. Η πόλη δίνει πολλές ευκαιρίες, αλλά είναι μεγάλο το τίμημα. Έχεις ποσότητα, αλλά δεν έχεις ποιότητα. Αυτό που επικρατεί στις μεγάλες πόλεις, το ονομάζω “θόρυβο” σε όλα τα επίπεδα. Είναι ακουστικός, οπτικός και κινησιολογικός θόρυβος. Όσο για το τί μπορεί να κάνει κανείς σε ένα χωριό… Εμένα προσωπικά μου αρέσει που δεν περιβάλλομαι από τόσα άχρηστα πράγματα και τρόπους διασκέδασης που δεν με βοηθούν σε τίποτα ουσιαστικό. Έπειτα, έχω τόσες καλλιτεχνικές ενασχολήσεις και κάνω περιπάτους στην παρθένα φύση. Έτσι, γεμίζει εντελώς η μέρα μου. Απολαμβάνω πολύ τον χρόνο που περνάω μόνη μου και δεν έχω νιώσει ούτε στο ελάχιστο τη μοναξιά που κάποιοι ίσως να νομίζουν. Ίσα ίσα, αποζητώ κι άλλο στιγμές μοναχικότητας.

Γιατί είναι άλλο η μοναξιά και άλλο η μοναχικότητα… Άλλο να νιώθει κανείς μόνος και αποκομμένος από οτιδήποτε, και άλλο να απολαμβάνει, αυτό από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανένας, τον εαυτό του. Η μοναχικότητα είναι όμορφη, σημαίνει ότι είσαι σε επαφή με το μέσα σου και γνωρίζεις περισσότερα για εσένα και τους άλλους γύρω σου. Η μοναξιά είναι κατάρα και είναι κρίμα για όσους τη νιώθουν. Αλλά μπορώ να σκεφτώ πολύ πιο εύκολα κάποιον που ζει στην πόλη να νιώθει μοναξιά παρά στην επαρχία…

Τέλος πάντων, τώρα είμαι στην καρδιά της πόλης. Εκεί που όλα βρυχώνται. Παρά τον “θόρυβο”, μέσα μου μπορώ να είμαι σχετικά ήσυχη. Η θέα του αρκαδικού κάμπου και των βουνοκορφών μου κάνει συντροφιά συνεχώς αυτές τις μέρες. Και έπειτα ο διαλογισμός είναι το κλειδί μου σε κάθε κλειδαρότρυπα… Ώρα για μερικές φωτογραφίες από το κέντρο της Αθήνας!