• Το φως επιστρέφει

    18 Ιανουαρίου 2024 /

    Μερικές φορές είναι ωραίο να ξυπνάς πολύ νωρίτερα από το κανονικό και να ξεκινάς τη μέρα σου με ένα αναζωογωνητικό μπάνιο. Έτσι συνέβη και χθες το πρωί, αλλά πέρα από το απολαυστικό μπάνιο, συνέβη και κάτι ακόμη. Όταν άνοιξα το παράθυρο για να μπει αέρας στο δωμάτιο, είδα μια πολύ τρυφερή εικόνα σε λίγα μέτρα απόσταση από το σπίτι μου. Δύο πουλιά κάθονταν σχεδόν αγκαλιά και αγνάντευαν το τοπίο την ώρα που τα πρώτα φώτα της ημέρας αποκάλυπταν το βουνό.

    Εννοείται ότι βγήκα αμέσως να τα παρατηρήσω καλύτερα. Πρέπει να ήταν γονείς γιατί ακριβώς δίπλα υπήρχε μια φωλιά, αλλά δεν είμαι και απολύτως σίγουρη. Όλη η στιγμή ήταν παγωμένη, λίγο μουντή με κάποια ροζ και ροδακινί φώτα να διαχέονται σε μερικά σημεία. Αυτά τα χειμωνιάτικα πρωινά με την ομίχλη σε στρώματα και στο βάθος το βουνό με τα έλατα είναι ό,τι καλύτερο εδώ στα ορεινά.

     

    Τώρα πλέον οι μέρες είναι αισθητά πιο μεγάλες. Νυχτώνει λίγο αργότερα και το πρωί ο ήλιος κάνει την εμφάνισή του πιο νωρίς. Το φως σιγά- σιγά επιστρέφει και προχωράμε σε μια πιο φωτεινή περίοδο! Χαίρομαι που τα πιο σκοτεινά πέρασαν και τώρα ανοίγεται νέος δρόμος μπροστά.

    Στάθηκα εκεί τραβώντας μερικές φωτογραφίες, ώσπου το ένα πέταξε μακριά. Συζήτησαν κάτι μεταξύ τους κρώζοντας και μετά άνοιξε τα φτερά του και χάθηκε και το δεύτερο. Μπήκα μέσα στο σπίτι κι εγώ και ξεκίνησα την ημέρα μου με όλες τις υποχρεώσεις που δεν ήταν και λίγες!

    Πιο πολύ ήθελα να πω σε όλους καλημέρα! Ελπίζω να βλέπετε και εσείς κάτι όμορφο όταν ξεκινάτε τη μέρα σας. Να έχετε μια όμορφη Πέμπτη!!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • Νέο έτος, νέα πορεία!

    9 Ιανουαρίου 2024 /

    Καλημέρα και καλή χρονιά!

    Από χθες όταν στάθηκα στο παράθυρο και βγήκα στο μπαλκόνι είδα λίγο χιόνι στις γύρω βουνοκορφές και δεδομένου του συννεφιασμένου καιρού, άρχισα να ελπίζω ότι ίσως διατηρηθεί ή δούμε ακόμη περισσότερο. Σήμερα ξύπνησα πολύ νωρίς, μετά από δύο βράδια με αρκετές ώρες ύπνου που χρειαζόμουν… Αυτό που αντίκρισα έξω ήταν ακόμη πιο όμορφο από αυτό που ήλπιζα!

    Όλες οι βουνοκορφές γύρω από τη Βυτίνα, μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι στον ορίζοντα ήταν πασπαλισμένες με χιόνι σαν ζάχαρη άχνη. Και τα χρώματα του ουρανού ήταν πανέμορφα! Αυτό συμβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο όσο είμαι στο Μαίναλο. Ακόμη και στις γιορτές έχουμε καλό καιρό και αμέσως μετά την Πρωτοχρονιά ξεκινάει ο πραγματικός χειμώνας. Πριν λίγες ημέρες είχε απίστευτο αέρα και βροχοπτώσεις με χαλάζι. Δέντρα είχαν πέσει σε μερικά σημεία του δρόμου και γενικά ήταν επικίνδυνο να είσαι έξω… Σήμερα έχει ηλιοφάνεια και -2°C. Ελπίζω να μην λιώσει το χιόνι, γιατί έχω τόσο ανάγκη να στρωθεί κανονικά το βουνό για να μπορώ να κάνω σκι ξανά! Μου έχουν λείψει οι δραστηριότητες στη φύση, πόσο μάλλον στο χιονισμένο τοπίο.

    Τώρα ένα νέο ξεκίνημα είναι εδώ ακριβώς μαζί με το νέο έτος! Όπως σας είχα πει στο προηγούμενο άρθρο έχουν συμβεί κάποιες επαγγελματικές αλλαγές. Η αλήθεια είναι ότι παραιτήθηκα από το ξενοδοχείο στο οποίο εργαζόμουν, καθώς πλέον μπορώ να εργάζομαι ως αρχιτέκτονας από το σπίτι! Ένας κύκλος έξι μηνών έκλεισε και τώρα ανοίγει ένας άλλος. Αυτό είναι ένα όνειρό που δεν ήξερα αν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ποτέ, αλλά με κάποιον τρόπο το προσέλκυσα στη ζωή και τώρα έχω στρίψει το τιμόνι προς αυτή την κατεύθυνση. Παράλληλα εργάζομαι και στον πάγκο με τα κοσμήματα που τόσο πολύ ήθελα! Ήταν η ώρα να ρισκάρω πηγαίνοντας σε άγνωστα μονοπάτια που απαιτούν από εμένα να βγω από την ασφαλή ζώνη και επιτέλους να ασχοληθώ με τις τέχνες που έχω σπουδάσει και αγαπώ. Θα δείξει πώς θα πάει, αν και πλέον ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτα να φοβάμαι. Όλα έρχονται στην ώρα τους και πάντα για το ανώτερο καλό μας.

    Πολλά είναι στο πρόγραμμα για αυτόν τον μήνα, εργασίες, ταξίδια και επαφή με πρωτόγνωρες εμπειρίες και γνώσεις! Νιώθω ότι ο χρόνος δεν με φτάνει και ένα μικρό άγχος υπάρχει για να τα βάλω όλα αποτελεσματικά στο πρόγραμμα. Νιώθω όμως ότι το νέο έτος έχει μπει με έναν αέρα αλλαγών και ευκαιριών. Εσείς πώς νιώθετε για το 2024; Ελπίζω να σας βρίσκει καλά γεμάτους όρεξη και χαρά.

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • Καθημερινότητα και χριστουγεννιάτικο κλίμα

    24 Δεκεμβρίου 2023 /

    Καλησπέρα αγαπημένοι μου φίλοι!

    Το τέλος του χρόνου είναι σε απόσταση αναπνοής και θέλησα να γράψω κάτι απλό σχετικά με την καθημερινότητα εδώ πριν μπει το 2024. Είναι γεγονός ότι τη χρονιά που μόλις πέρασε με το ζόρι έγραφα δύο άρθρα το μήνα. Στην αρχή αυτό με έκανε να νιώθω άβολα γιατί ήθελα να έχετε μια μεγαλύτερη επαφή με την καθημερινότητα της ζωής μου εδώ, αλλά πραγματικά συνέβησαν τόσα πολλά το 2023 το ένα μετά το άλλο (πολλές φορές ταυτόχρονα!), ώστε συνεχώς άλλαζαν τα δεδομένα, η διάθεσή μου και η έμπνευσή μου. Επίσης αν σας μετέφερα σε μια πραγματικότητα σύντομα αυτή θα άλλαζε και έτσι θεώρησα ότι ίσως θα σας μπέρδευα και θα γινόμουν κουραστικά αναλυτική αν έκανα συνεχώς κάποια ενημέρωση σε κάθετι που άλλαζε.

    Το 2023 έμαθα τόσα πράγματα και ωρίμασα τόσο πολύ, συμπυκνωμένη ουσιαστική εμπειρία σε αντίβαρο με άλλες περιόδους που ίσως ήμουν πιο αργή στο να πάρω επιτέλους το μάθημα για την εξέλιξή μου. Πιστεύω ότι πολλοί μπορούν να ταυτιστούν με τη δική μου αίσθηση, νιώθω ότι είναι κάτι συλλογικό που αφορά τους περισσότερους ανθρώπους στον πλανήτη. Προσωπικά, επαγγελματικά και οικονομικά βρέθηκα πολλές φορές σε ερωτήματα, απογοητεύσεις και κλήθηκα να πάρω ρίσκα. Όμως πάντα έβγαινα πιο δυνατή, προσπαθούσα να αξιοποιήσω την κατάσταση προς όφελός μου, να μάθω κάτι και πάντα προσπαθούσα να κάνω το καλύτερο που μπορώ με ό,τι έχω.


    Είδα διλήμματα να απαντιούνται, να εκτίθεμαι σαν άνθρωπος και καλλιτέχνης στο κοινό, τοποθετήθηκα σε θέματα ρισκάροντας με την έκθεση αυτή. Αλλά ξέρετε κάτι, από τότε που αποφάσισα να πω στον κόσμο ποια είμαι, πολύ σπουδαία πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν, πόρτες άνοιξαν, άνθρωποι ήρθαν… και έφυγαν… και είμαι σίγουρη ότι έπονται κι άλλα.

    Θέλω απλώς να φέρω κάτι όμορφο σε αυτόν τον κόσμο. Μπορεί να είναι ένα έργο τέχνης, μια κουβέντα, μια κίνηση. Δεν τα κατάφερα πάντα, υπήρχαν φορές που έκανα λάθη. Όμως προχωράω με τα μαθήματα που έχω πάρει σε αυτό το τρενάκι του λούνα παρκ που λέγεται ΖΩΗ. Αλλά ακόμη και αυτός ο όρος “μαθήματα” δεν ξέρω αν είναι καλός. Τελικά δεν ξέρω αν μαθαίνουμε ποιοι είμαστε, ή αν μας δίνονται οι ευκαιρίες για να δημιουργήσουμε αυτό που θέλουμε να είμαστε.

     

    Τα δύο χρόνια που είμαι εδώ έχω δυσκολευτεί, δεν μιλούσα για αυτό γιατί ήθελα να σας δίνω κουράγιο και κίνητρο να συνεχίσετε και εσείς τον προσωπικό σας αγώνα, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι μεγάλο ξεβόλεμα να κάνεις κάτι που οι άλλοι θεωρούν παλαβό και να είσαι μακριά από δικούς σου ανθρώπους. Αυτό το ταξίδι στο άγνωστο και στο άβολο όμως με έκανε πιο δυνατή και σοφή… Αυτό που θέλω να πω είναι να συνεχίσετε να πιστεύετε στις δυνατότητές σας, να προσπαθείτε και να σας συγχωρείτε. Και κυρίως να τολμάτε! Είναι τρομακτικό μερικές φορές, αλλά… τολμήστε να ζήσετε! Προσπαθώ δηλαδή να το κάνω κι εγώ πράξη καθημερινά. Δεν είναι πάντα εύκολο.

    Δεν θέλω να μπω σε άλλες λεπτομέρειες και ίσως σας κουράσω, πάμε λίγο στο παρόν και στα ζητήματα του τώρα. Υπάρχουν κάποια συναρπαστικά νέα στα επαγγελματικά μου, κάποιες φρέσκες αλλαγές! Για αυτό όμως θα σας πω περισσότερα σύντομα, με τη διέλευση του νέου έτους. Αυτή τη στιγμή είμαι με ίωση στο σπίτι, το περνάω σχετικά καλά, αλλά ελπίζω να τελειώσει σύντομα για να συναντηθώ με την οικογένειά μου, κάτι που έχω κανονίσει ειδικά, καθώς θα είμαστε όλοι μαζί φέτος στην ίδια τοποθεσία για τις γιορτές.

    Μετά από δύο μέρες στο κρεβάτι, μη κάνοντας τίποτα, σε μια στιγμή που αισθάνθηκα καλύτερα και γεμάτη έμπνευση αποφάσισα να μετατρέψω το καθιστικό σε ένα προσωρινό στούντιο ζωγραφικής. Θέλησα να προχωρήσω κάποια έργα που έχουν μείνει στη μέση. Ναι, έγινε λίγο χάος εδώ, αλλά ήταν δημιουργικά και χάρηκα πολύ που το έκανα, το είχα ανάγκη. Είχα να ακουμπήσω τα πινέλα μου τουλάχιστον από τον Ιούνιο και είναι λογικό όταν δεν έχεις ένα μόνιμο και κανονικό στούντιο… Αλλά τελικά θα ζωγραφίσω έτσι κι αλλιώς, με όποιον τρόπο μπορώ.

    Οι μέρες περνάνε ήσυχα εδώ. Στην πίσω αυλή με τον πατέρα μου φτιάξαμε έναν λόφο από ξύλα. Τώρα πλέον που κάνει αρκετό κρύο σχεδόν καθημερινά, πηγαίνω πίσω και γεμίζω μια τεράστια σακούλα ΙΚΕΑ με κούτσουρα. Ανεβαίνω τις σκάλες δύο ορόφων με το φορτίο, προσπαθώντας όσο μπορώ το βάρος να είναι διαχειρίσιμο. Μπορεί να αποβεί αρκετά κουραστική διαδικασία, αλλά η ζεστασιά που προσφέρει το τζάκι αξίζει! Μαγειρεύω, διαβάζω βιβλία, ακούω μουσική και πίνω μια κούπα τσάι πλάι στη φωτιά.

    Θα ήθελα εδώ να κάνω μια μικρή αναφορά, στη συνέντευξη που μου πήραν οι Athenian Times και συγκεκριμένα ο Αριστοκλής Λαγός, ένας εμπνευσμένος, νέος συντάκτης. Με έναν όμορφο τρόπο μέσα από εικόνες, βίντεο και κείμενο μετέφερε την ιστορία  μου σε περισσότερους ανθρώπους και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό! Το αφιέρωμά μου ήταν το πρώτο στη στήλη με τα Προσωπογραφήματα! Οπότε να ευχηθώ καλή αρχή Αριστοκλή! Αν θέλετε να διαβάσετε το άρθρο πατήστε τον σύνδεσμο:  https://atheniantimes.gr/prosopografimata-angelina-helioti/

     

    Αν έχετε φτάσει την ανάγνωση ως εδώ, θέλω να σας πω ένα ευχαριστώ. Δίνει έξτρα νόημα στα κείμενά μου αν είστε εδώ να τα διαβάζετε!

     

    Λοιπόν υποθέτω ότι αυτά ήθελα να μοιραστώ για την ώρα. Θα έχετε νεότερά μου μετά τις γιορτές. 

    Εύχομαι καλά Χριστούγεννα και γεμάτο φως το καινούριο έτος!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 2 Σχόλια
  • Η ομίχλη ξυπνά η νύχτα έπεσε

    5 Νοεμβρίου 2023 /

    Βρισκόμαστε στα αρχές του Νοεμβρίου και προ των πυλών για τη σκοτεινότερη περίοδο του χρόνου. Σιγά- σιγά οδεύουμε προς τον χειμώνα. Τα πράγματα μοιάζουν δύσκολα αν σκεφτεί κανείς τον πόλεμο στη Γάζα. Τόση οδύνη και πόνος. Όμως αυτές οι κρίσεις, οι πόλεμοι, η αβεβαιότητα των ημερών είναι μια ευκαιρία να κατανοήσουμε βαθιά μέσα μας ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο παρά μόνο το παρόν. Άρα το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε φίλοι μου είναι να το ζούμε στο έπακρο. Δεν χρειάζεται κάθε ημέρα να περιλαμβάνει κάποια τρελή δραστηριότητα και το πιο απλό πράγμα μπορούμε να το βιώνουμε τόσο ολοκληρωτικά, τόσο συνειδητά και έτσι να βρεθούμε σε αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν “έκσταση”. Να λιώνουμε στη στιγμή, να καλλιεργούμε κάθε μέρα αισθήματα αγάπης, ομόνοιας και ευγνωμοσύνης. Αυτό χρειάζονται οι δύσκολοι καιροί.


    Πριν μπούμε για τα καλά στον Νοέμβριο θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποια πράγματα από το μέχρι τώρα φθινόπωρο, για να έχετε εικόνα το πώς μεταμορφώνεται το τοπίο εδώ με το πέρασμα του καιρού και ποια είναι τα νέα μου.

    Το πράσινο έχει ξακάθαρα ατονίσει, και τα φυλλοβόλα δέντρα έχουν αυτή την πορτοκαλοκίτρινη εμφάνιση. Σύντομα όλα τα φύλλα τους θα χαθούν. Το ξέρω ότι οι περισσότεροι στεναχωριούνται όταν το καλοκαίρι τελειώνει, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από τον χειμώνα και το πώς αυτός βοηθάει να μπούνε οι ζωές μας σε ένα πρόγραμμα.

    Κάθε πρωί μοναδικές αποχρώσεις στολίζουν την ατμόσφαιρα και κάνουν τη Βυτίνα να δείχνει σαν χωριό από παραμύθι. Από τη μια πλευρά του σπιτιού έχω οπτική επαφή με το χωριό, ενώ από την άλλη, προς το χιονοδρομικό κέντρο το επιβλητικό βουνό. Οι θερμοκρασίες έχουν πέσει πολύ και τα καλοκαιρινά ρούχα έχουν κρυφτεί εδώ και μέρες. Ειδικά τα πρωινά καθώς οδηγώ για τη δουλειά, η θερμοκρασία της ασφάλτου φτάνει μέχρι και κάτω των 5°C! Οπότε χρειάζεται προσοχή γιατί σε μερικά ανήλιαγα σημεία ο δρόμος μπορεί να γλιστράει. Ταυτόχρονα καθημερινά οι ομίχλες στολίζουν τις γωνιές του δάσους ή στερούν εντελώς την ορατότητα για λίγο και δημιουργούν μαγικά και απόκοσμα σκηνικά.

    Ακόμη και ο ήλιος δύει διαφορετικά. Κάθε μέρα είναι όλο και πιο χαμηλά και η τροχιά που διαγράφει στο στερέωμα είναι μικρότερη, συνεχώς η νύχτα έρχεται όλο και πιο νωρίς. Κατά τη διάρκεια του Οκτώβρη είχα τη χαρά να απολαύσω μερικά από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα που είχα δει ποτέ στο βουνό.

    Την πρώτη ημέρα του Νοέμβρη, αποφάσισα να αποχαιρετήσω τον Οκτώβριο με μια βόλτα σε κάποιο ανεξερεύνητο σημείο. Κάλεσα και τον καλό μου φίλο Ηλία γιατί ξέρω ότι του αρέσουν πολύ οι βόλτες στη φύση και ειδικά όταν αυτές περιλαμβάνουν φωτογραφικό εξοπλισμό! Πήραμε τον δρόμο για το χιονοδρομικό πάνω από τη Βυτίνα και σε κάποιο σημείο πριν ο δρόμος στρίψει και χαθούμε στο δάσος, σταματήσαμε για να απολαύσουμε τη θέα από ψηλά. Το χωριό φαινόταν σαν σε cart postal.

    Μπορώ να πω ότι ήταν μια πρόκληση η οδήγηση εκείνη την ημέρα καθώς τώρα μαθαίνω να οδηγώ σε δρόμους με μεγάλα πέταλα στις στροφές, αλλά και πολλές βαθιές λακούβες! Μάλιστα εδώ είναι και το νέο του μήνα! Μέσα στον Οκτώβριο απέκτησα το δικό μου αυτοκίνητο που τόσο χρειαζόμουν! Είναι κάτι που απαιτείται αν ζεις εκτός μεγάλων πόλεων στις οποίες μπορείς να εξυπηρετηθείς από τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Προσφέρει μεγάλη ελευθερία να έχω δικό μου όχημα. Οι εξερευνήσεις τώρα ξεκινάνε!

    Είχα τσεκάρει δύο ξέφωτα στον χάρτη, το ένα επί του δρόμου, το οποίο κατάλαβα ότι είχα επισκεφθεί ξανά στο παρελθόν, και ένα εκτός κεντρικού δρόμου μεγαλύτερο, πιο μακρυά. Τελικά αρκεστήκαμε στο πρώτο, αφήσαμε το άλλο για μια ίσως καλύτερη ημέρα… Κουβεντιάσαμε και παρατηρήσαμε τα πουλιά και τα δέντρα. Δεν υπάρχει κάτι να “κάνεις” εκεί στην καρδιά του βουνού. Απλώς ηρεμείς. Χρειαζόμουν αυτόν τον ουδέτερο χρόνο για να βάλω τη σκέψη μου σε μια σειρά και να αποφορτιστώ. Μπορεί η ζωή στην επαρχία, κοντά στη φύση να είναι κάπως πιο ήρεμη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει καθόλου πίεση ή άγχη. Εδώ όμως προσφέρεται αρκετός χώρος για όλους μας. Μπορώ να τρέξω ή να καθίσω ήσυχα κάτω από ένα δέντρο.

    Σε άλλα νέα βάζω τα θεμέλια για να πιάσω πάλι την ενασχόληση με τα κοσμήματα, καθώς αυτή είχε σταματήσει για ένα διάστημα λόγω υποχρεώσεων. Παράλληλα εργάζομαι πάνω σε ένα project, πιο συγκεκριμένα μια συνέντευξη που θα δώσω για ένα περιοδικό και θα δημοσιευθεί σύντομα. Με κάνει να νιώθω όμορφα το ότι μπορώ να μιλήσω και σε έναν άλλο χώρο πέρα από το blog μου για τη ζωή εδώ στην ορεινή Αρκαδία.

    Για το κλείσιμο του άρθρου σας ετοίμασα κάτι που οραματιζόμουν εδώ και μήνες. Ένα γλαφυρό βίντεο σχετικά με τις αλλαγές του τοπίου ανάλογα την εποχή, συγκεκριμένα από τον Ιούνιο έως και σήμερα. Μπορείτε εύκολα να εντοπίσετε πώς μεταμορφώνεται η φύση, από τα χρώματα, το φως, τα έντομα, τα φυτά, ακόμη και εμένα την ίδια… Η μουσική που επέλεξα είναι της Marie Hsiao και συγκεκριμένα το κομμάτι “Into The Woods”.


    Μέχρι το επόμενο άρθρο σας στέλνω μια ζεστή αγκαλιά!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • Μελαγχολία και έρωτας

    9 Σεπτεμβρίου 2023 /

    Καλημέρα σε όλους εκεί έξω!

    Σαν να μην έφταναν οι καύσωνες και οι πολυάριθμες φωτιές που κατέκλυσαν τη χώρα, αυτές τις μέρες βροχές και πλημμύρες έχουν προκαλέσει ανυπολόγιστες ζημιές σε διάφορες τοποθεσίες. Είναι λες και κάποιο σκοτεινό κάρμα ξεπληρώνεται… Όμως παρά τις κακουχίες που περνά ο τόπος, προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη. Ελπίζω σύντομα να βγούμε όλοι μαζί στο φως πιο δυνατοί και σοφοί. Η χαρά, η αγάπη και κυρίως η εμπιστοσύνη προτιμώ να φωλιάζουν στην καρδιά μου ειδικά τώρα, αλλά και κάθε στιγμή.

    Στο Μαίναλο ο Σεπτέμβριος έκανε δυναμικά την είσοδό του με ήπιες αλλά συνεχείς βροχές και ομίχλες. Και θα τολμήσω να πω ότι έχει αρχίσει να ξυπνάει μια χριστουγεννιάτικη διάθεση μέσα μου. Έξω από το παράθυρο του καινούριου σπιτιού μου βλέπω το βουνό και ένα μέρος της Βυτίνας, ποτισμένα με αυτό το κινηματογραφικό μπλε φως. Η θερμοκρασία ορισμένα βράδια πλησίασε τους 10°C και είδα μια καμινάδα στη γειτονιά να καπνίζει. Σύντομα ίσως ανάψω κι εγώ το τζάκι, αν οι θερμοκρασίες συνεχίσουν να είναι τόσο χαμηλές, αν και αμφιβάλλω. Τις μέρες που δεν εργάζομαι, μαζεύω όσο μπορώ το σπίτι και διαβάζω βιβλία στην καινούρια μου καρέκλα, κοντά στο παράθυρο.

    Είναι αρκετές εργασίες που πρέπει να γίνουν στο σπίτι ακόμη. Μόλις σοβατίστηκαν μερικοί εξωτερικοί τοίχοι και τα πατζούρια ακόμη δεν έχουν εγκατασταθεί. Όμως σιγά- σιγά όλα θα γίνουν. Προς το παρόν αυτό που σκέφτομαι είναι το ταξίδι που θα κάνω σε ένα νησί του Αιγαίου σε δύο μέρες! Ναι η στιγμή για τις μικρές διακοπές μου έφτασε! Είναι γεγονός ότι δεν κατάφερα φέτος το καλοκαίρι να κάνω ούτε μία βουτιά σε θαλασσινό νερό, τώρα όμως θα έχω την ευκαιρία. Σχετικά με αυτό θα σας πω στο επόμενο άρθρο.

    Αυτή την περίοδο ομολογώ πως μάλλον έχω λίγο άγχος για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα σχετικά με τα καλλιτεχνικά projects που θέλω να υλοποιήσω. Έχουν πέσει πολλά μαζί και όλο υπενθυμίζω στον εαυτό μου να μην βιάζεται, πως όλα θα έρθουν στην ώρα τους, να έχω υπομονή και επιμονή. Είμαι σε αυτό το νέο ξεκίνημα και τα πράγματα φαίνεται πως θέλουν τον χρόνο τους για να πα΄ρουν μια ροή… Αλλά τη νιώθω να έρχεται.

    Χθες πήρα το αυτοκίνητο και οδήγησα μέσα στο δάσος. Η επαφή με τη φύση μόνη μου μέσα στη σιωπή είναι κάτι που είχα καιρό να μου προσφέρω… Στην αρχή δεν είχα όρεξη, ήθελα να το αναβάλλω και ως συνήθως είχα γεμίσει τη λίστα με όσα πρέπει να γίνουν μέσα στη μέρα και έλεγα ότι δεν προλαβαίνω… Έψαχνα δικαιολογίες λέγοντας ψέματα στον εαυτό μου ότι πρέπει να τρέξω να ασχοληθώ με όλα τα άλλα εκτός από εμένα. Όμως σε μια στιγμή απλά τα έκλεισα όλα, ντύθηκα, πήρα την κάμερα και βγήκα στους δρόμους. Πάντα υπάρχει τρόπος και χρόνος πού και πού να σταματάω και να στρέφομαι μέσα μου…

    Για ένα διάστημα θα έχει αυτά τα μελαγχολικά σούρουπα του Σεπτέμβρη, με την χαρακτηριστική ηχώ του καλοκαιριού. Είναι λες και όλα τα πλάσματα ερωτεύονται κάτω από ένα πέπλο μυστηρίου και θέλω να συμμετέχω σε αυτό όσο γίνεται, πριν φτάσει ο χειμώνας και όλα πέσουν σε βαθύ ύπνο… Ο Αύγουστος πέρασε σαν νερό και δεν έκανα ούτε μια εξόρμηση στη φύση. Όμως θα προσπαθήσω να μην συμβεί το ίδιο με τους μήνες του φθινοπώρου. 


    Ήθελα απλώς να σας πω ένα γεια και να σας δώσω μια γεύση από το πώς κυλούν οι μέρες εδώ. Έχω τραβήξει πολλά πλάνα για να ετοιμάσω ένα vlog όπου θα σας εξηγώ περισσότερα. Αλλά έχει πολλή δουλειά και δεν ξέρω πότε θα είναι έτοιμο, ελπίζω μέσα στον Οκτώβριο.


    Μέχρι το επόμενο άρθρο σας στέλνω μια ζεστή αγκαλιά!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • Μία νέα φάση ζωής

    25 Αυγούστου 2023 /

    Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες και καλώς ήλθατε σε ένα ακόμη άρθρο σε αυτό το blog!

     

    Πάνε πολλές μέρες από το τελευταίο άρθρο, μα πιστέψτε με, υπήρχε λόγος. Είναι μια χρονική περίοδος όπου όλα όσα ήξερα φαίνεται να αλλάζουν. Είναι εκείνη η στιγμή που έρχεται στις ζωές όλων μας, όταν τα πράγματα πρέπει να μπουν σε ένα αυλάκι ή τέλος πάντων σε ένα διαφορετικό απ’ ότι κυλούσαν μέχρι τώρα. Όπως είχα αναφέρει στο τελευταίο άρθρο, πολύ πρόσφατα ξεκίνησα να εργάζομαι στο πεντάστερο ξενοδοχείο ΜΑΝΝΑ, το οποίο με εξυπηρέτησε για μια περίοδο που δεν διέθετα μεταφορικό μέσο, φιλοξενώντας με σε ένα από τα δωμάτιά του. Το δωμάτιο είχε θέα στη λίμνη με τα νούφαρα, τους λωτούς και τον έναστρο ουρανό.

    Ήταν μια πρόκληση να μένω και να εργάζομαι στον ίδιο χώρο, με θετικές και αρνητικές πτυχές, αλλά σε τελική ανάλυση όλα πήγαν καλά και τώρα δακτυλογραφώ από το τραπέζι στην κουζίνα του σπιτιού μου, στη Στεμνίτσα. Μιας και αναφέρομαι στο θέμα σπίτι, να σας πω ότι και αυτό το κεφάλαιο αλλάζει πολύ σύντομα.

    Μέσα στο φθινόπωρο μετακομίζω στο καινούριο μου σπίτι, στη Βυτίνα! Ως προς την τοποθεσία, ένα όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Για καιρό φανταζόμουν να μένω στην καρδιά του Μαινάλου, κάτω από την Οστρακίνα (την υψηλότερη κορυφή του) και να περιστοιχίζομαι από τις γεμάτες έλατα πλαγιές του όρους. Το σπίτι παρέχει πολλές ανέσεις σε σχέση με αυτό που ζούσα τα τελευταία δύο χρόνια, όπως τζάκι, φούρνο και ξεχωριστό υπνοδωμάτιο από τον κοινόχρηστο χώρο.


    Νιώθω ότι μπαίνω σε μια άλλη σφαίρα ζωής και πραγματικότητας. Ένα κύμα υποχρεώσεων, σκληρής δουλειάς αλλά και ανταμοιβής και υλοποίησης στόχων έρχεται με φόρα και για να σας είμαι ειλικρινής δεν βλέπω πού τελειώνει αυτή η διαδρομή με το τραινάκι του λούνα παρκ. Στην αρχή είχα τις επιφυλάξεις μου για αυτή τη μετακόμιση λόγω του γεγονότος ότι η Βυτίνα έχει σαφώς περισσότερους κατοίκους και λιγότερο έντονο τον παραδοσιακό χαρακτήρα που έχει η Στεμνίτσα. Όμως όσο πιο πολύ επισκέπτομαι τη νέα μου κατοικία τόσο περισσότερο μου έρχονται εικόνες από τις άνετες, γεμάτες έμπνευση στιγμές που θα περάσω στο εσωτερικό της στο μέλλον. Στο σπίτι γίνονται κάποιες εργασίες αυτή τη στιγμή οπότε μπορώ να σας δώσω μόνο μια μικρή γεύση από αυτό.

    Μία από τις πιο δυνατές στιγμές του μήνα ήταν η πανσέληνος, την 1η Αυγούστου! Είχα ρεπό και έτσι είχα την ευκαιρία να βγω σε ένα ψηλό σημείο στη Στεμνίτσα για να απολαύσω και να φωτογραφίσω το θέαμα. Αναμένω και την μπλε πανσέληνο στις 31 του μήνα. Γενικά ολόκληρος ο Αύγουστος είναι γεμάτος κινητικότητα, αγορές για το νέο σπίτι, το αυτοκίνητο που ήρθε η ώρα να αποκτήσω, αλλά και γνωριμίες με ενδιαφέροντες ανθρώπους κυρίως μέσα από τη δουλειά!

    Βλέπω το άλλοτε έντονο πράσινο των δέντρων να αρχίζει να ξεθωριάζει, πολύ αργά και διακριτικά, οι φτέρες συρρικνώνονται, το τοπίο σι΄γα-σιγά αποκτά κίτρινους τόνους… Ήδη περάσαμε την εποχή της υψηλής ζέστης και οι πρώτες μπόρες έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Χθες μάλιστα οδηγώντας προς το σπίτι, ήταν η πρώτη φορά που μύρισε φθινόπωρο!!! Ο Σεπτέμβριος δεν είναι μακριά και βλέπω ότι μαζί του θα φέρει σπουδαίες αλλαγές και καινούρια πράγματα.

    Όπως ίσως κάποιοι φαντάζεστε η κατασκευή των κοσμημάτων έχει μείνει λίγο στάσιμη. Αρκετές παραγγελίες που είχα μέσα στο καλοκαίρι πάγωσαν, λόγω υποχρεώσεων και έλλειψης χρόνου. Όμως μέσα στο φθινόπωρο, θα είμαι και πάλι κοντά σας με προτεραιότητα τις παραγγελίες που είχα ήδη λάβει, αλλά έτοιμη να αναλάβω και καινούριες.

     

    Μέχρι το επόμενο άρθρο σας εύχομαι καλό υπόλοιπο Αυγούστου!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 2 Σχόλια
  • Ανοιχτοί ορίζοντες

    24 Ιουλίου 2023 /

    Από τις αρχές Ιουλίου έχω ξεκινήσει να εργάζομαι σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο, το οποίο βρίσκεται μέσα στο ελατόδασος, κοντά στο Βαλτεσινίκο. Είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία, να δουλεύω με τόσα πολλά και διαφορετικά άτομα, στην καρδιά του δάσους σε ένα ιστορικό κτήριο που παλαιότερα λειτουργούσε ως σανατόριο. Όμως μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα που με βγάζουν από την ασφαλή ζώνη και με βοηθούν να διευρύνω τα όριά μου.

    Το ξενοδοχείο απέχει από τη Στεμνίτσα περίπου 25 χλμ οπότε είναι αρκετά λεπτά οδήγησης. Είναι όμορφα να οδηγώ νωρίς το πρωί και να συναντώ τις ομίχλες που χορεύουν ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων. Μέσα σε δύο μέρες είδα δύο λαγούς, ένα μωρό αλεπού και έναν ασβό. Η οδήγηση στο βουνό είναι σαν να μπαίνεις σε έναν μαγικό κήπο που δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Ό,τι κι αν είναι όμως, σίγουρα δεν θα βαρεθείς.

    Στην επιστροφή, μετά τη δουλειά και όλη την κούραση της ημέρας, αντί για κίνηση και καυσαέριο έχω αυτή την απίστευτη θέα στις πλαγιές του Μαινάλου που με αποζημιώνει. Ακόμη και σε απαιτητικές στιγμές πίεσης, μια ματιά τριγύρω αρκεί για να συνειδητοποιήσω πως βρίσκομαι σε ένα μέρος που είναι πηγή ζωής και που μου δίνει έμπνευση καθημερινά. Η φύση εδώ μου προσφέρει αμέσως αποφόρτιση, αρκεί να πάρω λίγα λεπτά μόνη μου, μερικές βαθιές ανάσες και με θεραπεύει.

    Η ομίχλη του καλοκαιριού είναι ένα συναρπαστικό φαινόμενο. Επειδή εδώ η ομίχλη είναι αναπόσπαστο μέρος του χειμώνα, είναι πολύ περίεργο να συναντώ την πρωινή πάχνη το καλοκαίρι και να μπορώ να περπατάω από μέσα της χωρίς να παγώνω από το κρύο. Κάτι αποκρυφιστικό κρύβεται σε αυτήν, σαν να φέρνει μαζί της κάτι από άλλον κόσμο…

    Το πράσινο είναι πιο έντονο από ποτέ, οι φτέρες κατακλύζουν κάθε γωνιά του δάσους και οι ηλιαχτίδες βρίσκουν διέξοδο ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων. Το καλοκαίρι είναι μια απολύτως διαφορετική εμπειρία από τον χειμώνα, την οποία αξίζει κανείς να βιώσει σε ορεινούς τόπους όπως το Μαίναλο.

    Κατά τα άλλα, όλο και διάφορα, μικρά project έχω στα σκαριά. Για παράδειγμα τις τελευταίες μέρες βοήθησα τον Ηλία στην φωτογράφιση μερικών κοσμημάτων του. Έχω δρόμο ακόμη στην επεξεργασία των εικόνων, αλλά σύντομα θα τις έχω ολοκληρώσει.

    Ήθελα απλώς να σας δώσω μια εικόνα για το πώς κυλάει ο Ιούλιος εδώ. Αν και μου έχουν πέσει αρκετά μαζί, προσπαθώ να βάλω μια σειρά και βεβαίως τώρα μπορώ να πω ότι το καλοκαίρι είναι από τις πιο κινητικές περιόδους του χρόνου, παρόλο που πολλοί το έχουν συνδυάσει με διακοπές.

    Ευτυχώς έχω πάντα την επιλογή να κοιτάω τους ανοιχτούς ορίζοντες και αντί για εμπόδια και δυσκολίες, εγώ να βλέπω ευκαιρίες και προσκλήσεις.

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • Καλοκαιρινή αύρα

    8 Ιουλίου 2023 /

    Μια βόλτα στο ελατόδασος κοντά στη Στεμνίτσα και έρχομαι σε επαφή με όλα όσα έχουν σημασία. Μου αρέσει να περπατάω ξυπόλυτη αν και θέλει λίγη προσοχή για τυχόν έντομα και αγκάθια. Ίσως και γι’ αυτό να μου αρέσει, επειδή κάπως “αναγκάζομαι” να περπατήσω αργά και να αισθάνομαι στο 100% ότι αγγίζει τα πόδια μου και την υγρασία του εδάφους. Μια αίσθηση που δεν έχουμε την ευκαιρία να βιώνουμε στην καθημερινότητα, λόγω των παπουτσιών.

    Στο σημείο που σταθήκαμε με τον καλό μου φίλο Ηλία, τα λουλούδια, τα στάχια και τα χορτάρια ήταν σε πλήρη ανάπτυξη. Έβγαλα την κάμερα και μεθοδικά αλλά χωρίς να χάνω την απόλαυση της σιωπής, άρχισα να φωτογραφίζω και να βιντεοσκοπώ. Ξαφνικά ήρθε στο μέρος μου μια από τις αγαπημένες μου πεταλούδες, αυτές οι μικρές με τα μπλε φτερά που είχα συναντήσει στην Πιάνα (ένα χωριουδάκι εδώ στο Μαίναλο). Συγκεκριμένα κάθισε στο λουρί της κάμεράς μου και δεν έλεγε να φύγει. Κάναμε παρέα και την παρατήρησα. Είχε χνούδι! Είπα στον Ηλία να την τραβήξει φωτογραφία γιατί έχει φακό macro και τότε μέσα από τις εικόνες μπορούσα να διακρίνω πολλές όμορφες λεπτομέρειες στο μικρό αυτό πλάσμα.

    Αν βλέπετε τις εικόνες από υπολογιστή (όπου εμφανίζονται μεγάλες) ή έστω από κινητό με μεγάλη οθόνη τότε ίσως το παρατηρείτε κι εσείς. Τα φτερά της πεταλούδας χρυσαφίζουν στο φως, ιριδίζουν για την ακρίβεια! Τόση ομορφιά και χάρη. Επίσης έχει υπέροχο πρόσωπο. Μεγάλα μάτια που νομίζω με κοιτάνε και κάτι σαν μικρό στόμα που νομίζω ότι μου χαμογελάει χαχαχα. Και αυτό το μαλακό χνούδι σε απαλό γαλάζιο και ασημί που επίσης λαμποκοπάει στο φως.

    Μέσα σε ελάχιστα λεπτά ήρθαν κι άλλες πεταλούδες. Ήταν τόσο φιλικές και μου θύμισαν αυτό που λέμε και στις κοινωνικές σχέσεις “πεταλούδα”. Πετούσαν χαριτωμένα γύρω μου και μεταξύ τους, απολάμβαναν η μία την παρέα της άλλης. Ώσπου τελικά κάθισαν στο χέρι μου! Τρεις ταυτόχρονα!

    Δείτε αυτή τη φωτογραφία. Η πεταλούδα με αυτά τα μικρά πόδια μοιάζει με πραγματική νεράιδα όπως τις ξέρουμε από τα παραμύθια!

    Ήταν ένα απλό απόγευμα κατά το οποίο απολαύσαμε ο καθένας το βιβλίο του στο γρασίδι. Ο Ηλίας βρήκε ένα κρανίο από αλεπού, με αρκετά από τα δόντια να λείπουν. Ίσως το ζωγραφίσω και το μετατρέψω σε κάποιο έργο τέχνης ή χρησιμοποιήσω τα δόντια σε κάποιο κόσμημα χαχαχα. Ενδιαφέρεται κανείς;

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
 Παλιότερα άρθρα

ANGELINA HELIOTI

  • Αρχική
  • Blog
  • Αργυροχρυσοχοΐα
Menu
  • Αρχική
  • Blog
  • Αργυροχρυσοχοΐα
  • Φωτογραφία
  • Σχετικά με
  • Επικοινωνία
  • English
Menu
  • Φωτογραφία
  • Σχετικά με
  • Επικοινωνία
  • English

Αφήστε ένα μήνυμα

angelina.helioti@gmail.com

Πολιτική απορρήτου

© 2019 All rights reserved