• Ένας νέος κύκλος ζωής ξεκινά

    14 Ιανουαρίου 2023 /

    Καλησπέρα σε όλους! Ελπίζω να είστε καλά και το 2023 να μπήκε για εσάς με χαρά και αισιοδοξία.


    Τον τελευταίο καιρό δεν κατάφερα να γράψω εδώ στο blog και να σας δείξω φωτογραφίες από όλα όσα έκανα το διάστημα των διακοπών. Φαίνεται ότι χρειαζόμουν ένα διάλειμμα από τον υπολογιστή και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σκέφτηκα όμως ότι έστω και καθυστερημένα αξίζει να μοιραστώ μαζί σας μερικές εικόνες από τις πρώτες ημέρες του έτους.

    Δύο ημέρες πριν την αλλαγή του χρόνου επισκέφθηκα την ευρύτερη περιοχή γύρω από τον Ασωπό Λακωνίας, η οποία έχει μεγάλο φυσιολατρικό ενδιαφέρον και βρίσκεται πολύ κοντά στο μέρος στο οποίο μεγάλωσα. Με την παρέα μου περιπλανηθήκαμε σε κάποια πεζοπορικά μονοπάτια που είχε εκεί, τα οποία δυστυχώς δεν ήταν πολύ καλά σηματοδοτημένα. Ψάχναμε για αρκετή ώρα ένα μεγάλο σπηλαιόβαθρο που είχαμε δει ότι υπάρχει στον χάρτη, αλλά δυστυχώς δεν το βρήκαμε ποτέ. Μάλιστα συναντήσαμε έναν βοσκό με το κοπάδι του και μας είπε ότι αυτό το σπήλαιο είναι αρκετά κρυμμένο μέσα στο βουνό και ότι δεν βρίσκεται εύκολα. Οπότε το μυστήριο κορυφώθηκε γύρω από αυτό το μέρος και ίσως προσπαθήσουμε ξανά στο μέλλον να το βρούμε.

    Παρόλα αυτά καταφέραμε να ανέβουμε στο Παλαιόκαστρο, το οποίο σώζεται σε ερειπώδη κατάσταση, σε μια βουνοκορφή νοτιοδυτικά των Παπαδιάνικων. Μετά το 1463, το κάστρο περιήλθε διαδοχικά στην κυριαρχία των Βενετών και των Τούρκων. Χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο των κατοίκων της περιοχής κατά τις πειρατικές και Τουρκικές επιθέσεις.

    Ο καιρός ήταν εξαιρετικός για Δεκέμβριο μήνα, κάτι το οποίο κάνει ευχάριστες τις εκδρομές, αλλά με έχει προβληματίσει αρκετά. Ανυπομονώ για λίγο χιόνι ή έστω βροχές κι ομίχλη και την μυρωδιά του κρυστάλλινου αέρα… Αλλά εκείνη την ημέρα φορούσαμε λεπτά ρούχα και ξαπλώσαμε στο γρασίδι. Όλο το τοπίο θύμισε το Shire από τη Μέση Γη του Tolkien. Η θέα από εκεί ψηλά ήταν μοναδική. Μπορούσαμε να διακρίνουμε ολόκληρο τον Λακωνικό κόλπο έως το Γύθειο και τα Κύθηρα. Αν κάποιος επιθυμεί να επισκεφθεί το κάστρο δεν έχει παρά να κατευθυνθεί από τα Παπαδιάνικα προς τη Δαιμονιά. Μετά από περίπου 2 χλμ. ξεχωρίζει ένας εντυπωσιακός απόκρημνος λόφος. Η πεζοπορική διαδρομή διαρκεί λιγότερο από μία ώρα και δεν είναι πολύ απαιτητική.

    Τον υπόλοιπο καιρό των διακοπών τον πέρασα χαλαρώνοντας και κάνοντας βόλτες στο φυτώριο και τον κήπο γύρω από το σπίτι. Είναι αυτή η αίσθηση που σε κατακλύζει όταν βρίσκεσαι στο μέρος με τις περισσότερες παιδικές σου αναμνήσεις, κοντά σε γονείς και παππούδες και νιώθεις ότι όλα είναι ασφαλή. Μοιάζει πολύ φυσιολογικό να ηρεμείς εντελώς, να ξυπνάς λίγο πιο αργά από το κανονικό και να απολαμβάνεις απλές καθημερινές στιγμές. Δεν ξέρω αν αναγνωρίζετε κι εσείς αυτή την αίσθηση…

    Μετά από λίγες ημέρες επέστρεψα στη βάση μου, στη Στεμνίτσα. Πραγματοποίησα μια μικρή εξόρμηση στον καταρράκτη Βρόντου, ο οποίος βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην Καρύταινα και την Ανδρίτσαινα. Παρά τη δημοφιλία των χωριών της ορεινής Αρκαδίας, ο καταρράκτης Βρόντου παραμένει ένα από τα μικρά μυστικά της ευρύτερης περιοχής. Έχει πάρει το όνομά του από τον βρόντο που κάνουν τα νερά του καθώς πέφτουν από ύψος 17 μέτρων, μέσα στην πυκνή βλάστηση.

    Και εδώ βλέπετε πώς είναι όταν βγαίνω για φωτογράφιση στη φύση, μια ματιά πίσω από την κάμερα. Προσπάθησα να σηκώσω τα μπατζάκια του τζιν μου για να μην βραχούν, αλλά εν τέλει δεν πήγε πολύ καλά αυτό. Με μία λάθος εκτίμηση βρέθηκα σε ένα σημείο όπου το νερό ήταν κάπως βαθύ και έτσι βράχηκα μέχρι ψηλά στα πόδια μου. Το νερό ήταν τόσο παγωμένο με αποτέλεσμα να νιώθω το εκτεθειμένο δέρμα μου να φλέγεται, ώσπου έγινε κόκκινο. Πλέον όμως έχω συνηθίσει να κάνω τέτοιες θυσίες για να βγει μια καλή φωτογραφία.

    Έκανε αρκετό κρύο εκεί, καθώς το σημείο δεν το βλέπει πολύ ο ήλιος κατά τη διάρκεια της ημέρας, ειδικά τον χειμώνα. Καθώς στεκόμουν κάτω από τον καταρράκτη έπεφταν βροχή μικρές σταγόνες νερού, φέρνοντάς με εντελώς στο παρόν. Τρυπούσε τα αφτιά μου ο ήχος από τον παφλασμό του νερού, το στοιχείο εκείνο χωρίς το οποίο δεν υπάρχει ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Αρμονία και αίσθηση ανήκειν… Έπρεπε να προσέχω αρκετά γιατί σε διάφορα σημεία οι πέτρες γλιστρούσαν, αλλά σε κάποια άλλα δεν γλιστρούσε καθόλου, κάτι το οποίο μου έκανε εντύπωση…

    Λίγο πριν αναχωρήσουμε από το σημείο, βρέθηκε από το πουθενά μια τεράστια παρέα που μόλις είχε ολοκληρώσει μια διαδρομή rafting. Ένας από τους δασκάλους της ομάδας μας έλυσε την απορία σχετικά με τα σημεία όπου δεν γλιστρούσαν οι πέτρες. Η απάντηση κρυβόταν στο ότι αυτοί οι καφέ όγκοι δεν ήταν πέτρες αλλά πετροποιημένο ξύλο (!) από τα δέντρα που είχαν πέσει μέσα στο ρέμα και είχε λαξευτεί τόσο τέλεια από το νερό που σε ξεγελούσε πολύ εύκολα.

    Και κάπου εδώ ολοκληρώνεται αυτή η μικρή αναφορά σε όσα έγιναν με τον ερχομό του 2023. Ένας νέος κύκλος ζωής ξεκινά και ανυπομονώ να δω τι θα φέρει! Ελπίζω σε κάτι σχετικό με δημιουργικότητα, αγάπη και λίγη ακόμη αυτογνωσία.

     

     

    Σας στέλνω τις αγκαλιές μου. Να περνάτε όμορφα μέχρι το επόμενο άρθρο.

    περισσότερα
    Angelina Helioti 6 Σχόλια
  • Περιμένοντας τα Χριστούγεννα / Ένα βίντεο στα σκαριά

    21 Δεκεμβρίου 2022 /

    Καλησπέρα σας!


    Οι μέρες κυλούν ήρεμα τώρα με ηλιοφάνεια, αλλά πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Σήμερα το πρωί το θερμόμετρο έγραψε -3°C. Είναι λίγες μέρες μόνο τώρα μέχρι τα Χριστούγεννα και αρχίζω να μπαίνω σε αυτή τη διάθεση, καθώς θα βρεθώ με την οικογένειά μου εδώ στη Στεμνίτσα!


    Αυτή την εβδομάδα στη σχολή κάνουμε μαθήματα ψηφιακής σχεδίασης σε 3D πρόγραμμα. Είναι περισσότερο ξεκούραστο από τα εργαστήρια, όπου επικρατεί μια φρενίτιδα δημιουργικότητας και πηγαίνουμε από το ένα μηχάνημα στο άλλο και πίσω στους πάγκους μας.

    Την Κυριακή επισκέφθηκα μετά από πολύ καιρό το θεατράκι που βρίσκεται έξω από τη Στεμνίτσα και προσφέρει υπέροχη θέα τα απογεύματα. Βρέθηκα εκεί με τον φίλο και απόφοιτο της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας, Σωτήρη Χατζηνικολάου. Μιλήσαμε, απολαύσαμε τον ζεστό καιρό και παίξαμε με την κάμερα και το καινούριο τρίποδο που αγόρασα πρόσφατα! Ναι επιτέλους έκανα μια μικρή αναβάθμιση στον εξοπλισμό μου και ανυπομονώ για φωτογραφικά projects έξω στο δάσος.

    Το θεατράκι είναι ένα κοινό μυστικό. Ένα σημείο που προσφέρει απομόνωση όταν τη χρειάζεσαι, αλλά άμεση επαφή με το χωριό. Έτσι, δεν νιώθεις ότι είσαι πραγματικά μακριά. Στην φωτογραφία βλέπετε μια κατασκευή, σαν μεγάλη πολυθρόνα, από ξύλινες παλέτες. Την έφτιαξα με τον Κωνσταντίνο Κίσσα το καλοκαίρι που μας πέρασε, έναν άλλο φίλο επίσης απόφοιτο του Ι.Ε.Κ.. Είναι αρκετά βολική για να καθίσεις και να ρεμβάσεις, απλώς αν ποτέ έρθετε εδώ φέρτε και κανένα μαξιλάρι ή κουβερτάκι, το κάνει πιο cozy.

    Στον δρόμο της επιστροφής περάσαμε από το μονοπάτι κι όχι από τον δρόμο ασφάλτου. Ήταν πολύ όμορφο το απογευματινό φως όπως περνούσε μέσα από τα κλαδιά. Είναι απίστευτο πως έχουμε Δεκέμβριο και η φύση έχει αυτά τα χρώματα. Δεν ξέρω τι γίνεται με τον καιρό, αλήθεια. Πάντως λένε ότι τα Χριστούγεννα θα έχει καλό καιρό εδώ. Για να δούμε…

    Ήθελα επίσης να σας πληροφορήσω ότι μέσα στην εβδομάδα θα ανεβάσω ένα καινούριο βίντεο- vlog σχετικά με το πώς πέρασα τους δύο τελευταίους μήνες εδώ στο βουνό. Θα περιλαμβάνει εξορμήσεις, καθημερινές δραστηριότητες και τα backstage από τα γυρίσματα του “ΣΩΣΕ ΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ”. Έχω βάλει αρκετή προσπάθεια σε αυτό, οπότε ελπίζω να σας αρέσει! Θα σας ενημερώσω και στα socail media όταν αυτό δημοσιευθεί.

     

     

    Μέχρι τότε να περνάτε υπέροχα!

    Αγκαλιές!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • Βρίσκοντας τον χειμερινό ρυθμό (;)

    4 Νοεμβρίου 2022 /

    Γεια σας φίλοι μου.


    Η καθημερινότητα εδώ αρχίζει  να κυλά και οδεύουμε προς τον χειμώνα. Προσπαθώ να βρω πάλι τον χειμερινό ρυθμό μου. Υπάρχουν όμως αρκετά πράγματα που θέλω και χρειάζεται χωρέσουν μέσα στην ημέρα και ακόμη δυσκολεύομαι να βρω τον κατάλληλο χρόνο για όλα. Φέτος θέλω να ασχοληθώ τόσο με τη φωτογραφία και τη δημιουργία βίντεο, αλλά ακόμη περισσότερο με τη δημιουργία κοσμημάτων και τη ζωγραφική. Ταυτόχρονα πρέπει να αθλούμαι και να κάνω κάποιες φυσιοθεραπευτικές ασκήσεις για την πλάτη. Και είναι κι άλλα… Αρκετά πράγματα που όταν βραδιάζει και αρχίζω να νυστάζω διαπιστώνω ότι δεν πρόλαβα να τα κάνω. Φαντάζομαι πολλοί από εσάς έχετε νιώσει κάτι αντίστοιχο. Προσπαθώ να βάλω ένα πρόγραμμα, αλλά για αρκετό καιρό κάποιες συγκεκριμένες δραστηριότητες με απορροφούσαν περισσότερο από κάποια άλλες, οι οποίες έμεναν σε δεύτερη μοίρα.

    Σαν να μην έφτανε αυτή η προσωπική δυσκολία μου, χθες μας ανακοίνωσαν ξαφνικά ότι θα γίνουν αλλαγές στη σχολή αργυροχρυσοχοΐας, κυρίως στη διεύθυνση και ίσως και στο διδακτικό προσωπικό. Είναι μια κατάσταση λίγο μπερδεμένη, περιμένουμε όλοι την άφιξη της καινούριας διευθύντριας με τη νέα εβδομάδα και σιγά- σιγά θα μάθουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Χθες η μικρή κοινότητα της σχολής ήταν κάπως σοκαρισμένη, καθώς μέσα σε μια στιγμή και εκεί που λέγαμε ότι είχαμε ξεκινήσει δυναμικά τα μαθήματα, όλα ανατράπηκαν. Τώρα είναι από εκείνες τις φορές που απλά περιμένεις και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

      

    Παρόλο που πολλοί από εμάς ήμασταν αναστατωμένοι, συνέβη κάτι πολύ όμορφο. Παρά την ψύχρα, καθίσαμε φοιτητές και καθηγητές να πιούμε ποτό στην πλατεία της Στεμνίτσας. Αυτό είχε να γίνει πολύ καιρό. Γίναμε μια μεγάλη παρέα και μιλήσαμε μέχρι αργά. Χθες ένιωσα ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι είμαι εδώ και έχω γνωρίσει τόσους όμορφους ανθρώπους. Ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι η σχολή αυτή λειτουργεί, εδώ μέσα στο δάσος σε αυτό το παραμυθένιο χωριό. Όταν κάτι αναπάντεχο συμβαίνει στη ζωή μας, έρχεται για να μας θυμίσει την αξία αυτού που έχουμε.

    Μέρες σαν αυτή, που νιώθω ότι υπάρχουν αρκετά φορτία και έγνοιες βγαίνω για μια βόλτα χωρίς προορισμό, με την κάμερα και το τρίποδο. Με το ένστικτο τεντωμένο κατευθύνομαι εκεί που αισθάνομαι άνετα να πάω και κάνω παρέα με τον πιο πιστό φίλο. Τη φύση. Λίγο περπάτημα στα στενά της Στεμνίτσας, το οποίο καταλήγει λίγο έξω από αυτή ανάμεσα στα δέντρα και τους θάμνους. Μέχρι να φτάσω στο σημείο όπου κάτι μου φαίνεται ενδιαφέρον και τότε στέκομαι και φωτογραφίζω.

    Περπατώ στα λιθόκτιστα δρομάκια και κοιτώ τις αυλές σπιτιών που έχουν αρχίσει να εξαϋλώνονται. Αυτή η στιγμή μοναχικότητας, ανάμεσα στα φυτά και τα ερείπια μιας μιας άλλης εποχής, προσφέρει μια γλυκιά ηρεμία. Πολλές φορές δεν χρειάζεται να έχω καν μουσική με ακουστικά μαζί μου, γιατί θα το χαλάσει. Είναι ωραία με τους ήχους της φύσης. Το θρόισμα από το αεράκι, τα φύλλα  που συνθλίβονται κάτω από τα παπούτσια μου, κάποιο πτηνό περνά πάνω από το χωριό…

    Εν τέλει αυτή την περίοδο νιώθω σαν να παρατάθηκε για εμένα η φάση προσαρμογής. Ακόμη προσπαθώ να βρω τους ρυθμούς μου πάνω που νόμιζα ότι κόντευα να ξεμπερδέψω με αυτό. Αλλά για κάποιον λόγο μου αρέσει. Αυτές τις στιγμές που τα πράγματα αλλάζουν ξαφνικά, νιώθεις ότι όντως είσαι ζωντανός. Η ζωή είναι ούτως ή άλλως απρόβλεπτη, απλώς εμείς παίρνουμε για δεδομένα κάποια πράγματα.  Όλες οι κρίσεις και οι ανατροπές θα έπρεπε να είναι ξυπνητήρια για εμάς, να μας ξυπνάνε από τον λήθαργο στον οποίο βρισκόμαστε, και που νομίζουμε ότι το αύριο θα είναι συγκεκριμένο. Το αύριο δεν έχουμε ιδέα πως θα είναι. Και καλό είναι να αρχίσουμε να λέμε ευχαριστώ από σήμερα για αυτά που έχουμε. Έτσι το βλέπω εγώ δηλαδή. Τι λέτε εσείς;


    Θα σας έχω νεότερα σε λίγες ημέρες.


    Σας ευχαριστώ πολύ που βρεθήκατε και πάλι στο blog.

    Αγκαλιές!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 11 Σχόλια
  • Στην αγκαλιά του φθινοπώρου

    26 Οκτωβρίου 2022 /

    Το φθινόπωρο κατακλύζει κάθε γωνιά του δάσους. Βρίσκετε παντού. Στα χρώματα, στην ατμόσφαιρα, στις μυρωδιές ακόμη και στην αίσθηση. Αυτή την γλυκιά και ζεστή αίσθηση που μόνο το φθινόπωρο ξέρει να δίνει. Ο Οκτώβριος μπορεί να φτάνει στο τέλος του, αλλά το φθινόπωρο τώρα και για ένα μήνα ακόμη είναι στο πικ του!

    Αυτή η εποχή του χρόνου έχει τα καλύτερα πρωινά ξυπνήματα. Σηκώνομαι νωρίς και βγαίνω στο μπαλκόνι. Χωρίς βιασύνη, ετοιμάζω να πιω ένα φλιτζάνι τσάι, με θέα το χωριό. Έπειτα μπορώ να πάρω το χρόνο μου σιγά- σιγά να κάνω μια βόλτα κοντά στο σπίτι. Η μυρωδιά των δέντρων και οι εκρήξεις χρωμάτων στα φύλλα και τον ουρανό, το κάνουν ακόμη πιο όμορφο απ’ ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί!

    Σήμερα αποφάσισα να κάνω μια μικρή βόλτα ανάμεσα στα σπίτια της Στεμνίτσας. Τα περισσότερα δεν κατοικούνται αυτή την περίοδο, παρά μόνο κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Αρκετά βέβαια έχουν παραδοθεί εντελώς στη φθορά του χρόνου. Στέκουν εκεί στιβαρά αλλά και τόσο ευαίσθητα, κάποιες φορές δίνουν την αίσθηση ότι θα πέσουν από στιγμή σε στιγμή. Μοιάζουν θλιμμένα χωρίς ζωή στο εσωτερικό τους…

    Πέρασα πλάι από μια αυλόπορτα. Ήταν ανοιχτή και από μέσα φαινόταν ένα οίκημα που μου τράβηξε το ενδιαφέρον με τη διαρρύθμιση του ακάλυπτου χώρου και των κουφωμάτων του. Αφού διαπίστωσα ότι κανείς δεν φαινόταν να μένει εκεί, έσπρωξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Ήμουν κάπως διστακτική και δεν πέρασα βαθιά στο εσωτερικό της κατοικίας.

    Τα στεμνιτσιώτικα σπίτια έχουν αρκετό ενδιαφέρον και θα προσπαθήσω να γράψω ένα άρθρο μόνο για αυτό το θέμα μόλις συλλέξω περισσότερο υλικό από το εσωτερικό τους.

    Τα μαθήματα στη σχολή άρχισαν και θέλω πολύ να σας παρουσιάσω σε επόμενες αναρτήσεις εικόνες από τα κοσμήματα που κατασκευάζω. Πλέον μια νέα ακαδημαϊκή χρονιά έχει ξεκινήσει και ένας χειμώνας είναι μπροστά. Είμαι έτοιμη να δω πού θα με πάει και τι θα μου φέρει. Πάνω απ’ όλα είμαι έτοιμη να απολαύσω κάθε στιγμή και να εξερευνήσω νέα πεδία μέσα από την ανάγκη μου για δημιουργικότητα.

    Ελπίζω αυτό το άρθρο να σας βρίσκει δυνατούς και χαρούμενους.

    Θα τα πούμε σύντομα!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 2 Σχόλια
  • Όμορφες στιγμές στη λίμνη Λάδωνα

    2 Οκτωβρίου 2022 /

    Καλησπέρα φίλοι μου!


    Το Σάββατο βρέθηκα στη λίμνη Λάδωνα. Πολλά είχα ακούσει για αυτό το μέρος απίστευτης ομορφιάς, μόλις μια ώρα με το αμάξι από τη Στεμνίτσα. Πρόκειται για μια τεχνητή λίμνη, στην οποία συγκεντρώνονται τα νερά του ποταμού Λάδωνα. Το ποτάμι έχει μήκος 70 χλμ και σύμφωνα με τον Παυσανία “Δεν υπάρχει άλλος ποταμός πιο ωραίος ούτε στην Ελλάδα ούτε αλλού”. 


    Σύμφωνα με τον μύθο στα νερά του ποταμού Λάδωνα κολυμπούσε η Δήμητρα και στις όχθες του κυνηγούσε η Άρτεμις, ενώ στη γύρω περιοχή περιφερόταν και ο Πάνας. Σε αυτό το μέρος ο ίδιος είδε και ερωτεύτηκε τη Νύμφη Σύριγγα και άρχισε να την κυνηγά. Για να την σώσει ο Λάδωνας τη μετέτρεψε σε καλαμιά. Από τα καλάμια αυτού του φυτού, ο Πάνας έφτιαξε το μουσικό του όργανο, τη σύριγγα.

     Το 1995 κατασκευάστηκε φράγμα για τον ποταμό, στη θέση “Πήδημα”. Η κατασκευή έχει μήκος 104μ. και ύψος 55μ. Εξαιτίας του φράγματος το νερό άρχισε να συγκεντρώνεται στη χαράδρα του Αφροδίσιου όρους και έτσι δημιουργήθηκε η ομώνυμη λίμνη.  Το τοπίο που δημιουργείται είναι μοναδικό, με τη γεωμετρία της λίμνης να θυμίζει παραμυθένια νορβηγικά φιόρδ.

    Πρώτα πέρασα από το πεντάτοξο γεφύρι της Κυράς, το οποίο έχει μήκος 55 μέτρα είναι πέτρινο και χτισμένο από τον 13ο αιώνα. Το γεφύρι ήταν εμφανές γιατί το φθινόπωρο τα νερά υποχωρούν και κατεβαίνει η στάθμη της λίμνης. Την άνοιξη όμως που τα νερά έχουν φουσκώσει κρύβεται εντελώς. Για αιώνες αυτό το κατασκεύασμα ένωνε την βόρεια με την κεντρική Πελοπόννησο. Σήμερα πλάι στο παλιό γεφύρι υπάρχει μια σύγχρονη τσιμεντένια γέφυρα. Η κατασκευή παρόπλισε το παλιό πορθμείο, ένα ποταμόπλοιο το οποίο μέχρι και το 1973 λειτουργούσε χειροκίνητα και μετέφερε ανθρώπους και ζώα στην αντίπερα όχθη.

    Πήρα λίγο χρόνο για να φωτογραφίσω τη λίμνη στις όχθες της. Στάθηκα σε ορισμένες παλιές εγκαταστάσεις που έμοιαζαν με υδραγωγείο. ΄Προσπάθησα να βρω πληροφορίες για αυτή την ερειπωμένη κατασκευή, αλλά δεν βρήκα κάτι σίγουρο. Αν κάποιος από εσάς γνωρίζει κάτι μην διστάσετε να αφήσετε ένα σχόλιο. Περπάτησα πάνω στα χαμηλά στηθαία τα οποία εξαφανίζονταν στο νερό. Στάθηκα μερικά ήσυχα λεπτά προσπαθώντας να αφουγκραστώ την ενέργεια του χώρου. Δεν έμεινα όσο θα ήθελα, καθώς ο ήλιος το Σάββατο ήταν ανυπόφορος και εγώ είχα φτάσει στο σημείο το καταμεσήμερο! Θα έμπαινα στη λίμνη σίγουρα, αλλά τα νερά της ήταν ζεστά και δεν θα ανακούφιζε την ταλαιπωρία μου. Αντ’ αυτού έβρεξα λίγο το πρόσωπο και το λαιμό μου με το κρυστάλλινο τρεχούμενο νερό λίγο πιο πίσω. 

    Μάλιστα ήταν τόσο αντίξοο από άποψη ζέστης που δεν πρόσεξα ότι σε αυτό το όμορφο στιγμιότυπο, όπου το πτηνό απολάμβανε τη λίμνη, η εστίαση της κάμερας δεν είχε γίνει σωστά πάνω στο πτηνό, αλλά λίγο πιο πίσω στις πέτρες. Το χάρηκα όμως παρόλες τις δύσκολες συνθήκες!!! Θέλω πολύ να επιστρέψω στη λίμνη και τον ποταμό κάποια στιγμή και να έχω περισσότερο χρόνο για περιπλάνηση και δραστηριότητες. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που άφησα ανεξερεύνητα στην περιοχή και θέλω να δω. 

    Είναι υπέροχο το συναίσθημα όταν στέκεσαι πάνω από τα ήρεμα νερά μιας λίμνης που καθρεφτίζουν ό,τι υπάρχει τριγύρω. Κάτι μαλακώνει μέσα σου. Τα νερά της λίμνης είναι τόσο ήσυχα και ατάραχα. Μέσα σε μια στιγμη όμως, οτιδήποτε μπορεί να τα ταράξει! Είναι τόσο ευάλωτα αλλά με μια δυναμική, ακριβώς επειδή μπορεί να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή.

    Είναι τόσο σημαντικό για εμένα που υπάρχουν κοντά στο σπίτι μου σημεία με τέτοια φυσική ομορφιά. Για μια στιγμή στέκομαι ψηλά στον λόφο. Κοιτάζω τη θέα προς τα κάτω και μακριά μέχρι εκεί που φτάνει το βλέμμα. Όλα είναι τόσο μαγικά, τόσο θεραπευτικά όμορφα. Με κάνει να θυμάμαι να είμαι ευγνώμων για τα ασταμάτητα δώρα που υπάρχουν γύρω μου. Τη φύση, τη ζωή. Ακόμη και χωρίς λίμνες στο άμεσο περιβάλλον μου, τελικά αυτό που μένει είναι η ευγνωμοσύνη. 

    Σας ευχαριστώ που είστε εδώ στο blog. Nα έχετε μια όμορφη εβδομάδα και καλό Οκτώβριο!

    Αγκαλιές!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 2 Σχόλια
  • ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ

    24 Ιουλίου 2022 /

    Καλησπέρα σας!

     

    Σήμερα είναι η τελευταία μέρα καλοκαιρού που βρίσκομαι στη Στεμνίτσα. Αύριο θα κατευθυνθώ προς το νότο, στο μέρος όπου μεγάλωσα. Θα είμαι με την οικογένειά μου και πέρα από διάφορες δουλειές που θα τακτοποιήσουμε, θα κάνουμε και διάφορες εξορμήσεις. Περισσότερα μπάνια στη θάλασσα και περπάτημα στους ελαιώνες με περιμένουν τώρα, τον Αύγουστο. Το βουνό όταν θα ξαναέρθω εδώ, θα αρχίζει να μπαίνει σε φθινοπωρινή διάθεση. Νέα χρώματα και μυρωδιές θα κατακλύζουν το τοπίο τριγύρω.

    DSC_4514

    Οι τελευταίες μέρες ήταν κάπως μοναχικές με έναν περίεργο τρόπο. Παρόλο που το χωριό έχει πολύ κόσμο, μια καλοκαιρινή ηρεμία, με έκανε να επιθυμήσω τον χειμώνα ξανά. Με τα σιωπηλά και σκοτεινά απογεύματα και τις κρύες νύχτες. Ακόμη κι αν έμεινα κάπως ήρεμη και χαλαρή, δεν άφησα το Σαββατοκύριακο να περάσει έτσι. Από χθες δουλεύω έναν πίνακα που έχω καθυστερήσει κάπως να ολοκληρώσω… Έχει αρχίσει να παίρνει πια μια μορφή που μου αρέσει και καταλαβαίνω προς τα πού πηγαίνει. Στην αφηρημένη ζωγραφική, μπορεί να ξέρει κανείς τι ζωγραφίζει περίπου εξαρχής, αλλά μπορεί να είναι και κάτι εντελώς άγνωστο που περιμένει να ανακαλυφθεί σιγά- σιγά. Έτσι συμβαίνει με αυτό το έργο, το οποίο είναι εμπνευσμένο από τον νυχτερινό ουρανό.

    Σε λίγο θα ξεκινήσω να ετοιμάζω το σπίτι και τη βαλίτσα για την αυριανή αναχώρηση.

     

    Θα τα πούμε αργότερα.

    Καλό απόγευμα Κυριακής σε όλους!

    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια
  • ΤΑΞΙΔΙ!

    1 Μαΐου 2022 /

    Καλημέρα σε όλους! Καλόν μήνα και καλή Πρωτομαγιά!

    Η στιγμή της έκπληξης που είχα αναφέρει στο προηγούμενο άρθρο έφτασε! Με την σχολή αργυροχρυσοχοΐας ταξιδέψαμε χθες από Αθήνα για Βαρκελώνη!!! Ο λόγος του ταξιδιού είναι ένα πρόγραμμα Erasmus, κατά το οποίο θα παρακολουθήσουμε μαθήματα για σχέδιο κοσμήματος. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο σαλόνι του ξενοδοχείου και σε λίγο θα πάω στο πρωινό. Κανείς μας δεν το είχε συνειδητοποιήσει ότι επιτέλους θα πραγματοποιηθεί αυτό το ταξίδι, παρόλο που το ξέραμε από το φθινόπωρο που μας πέρασε!

    Χθες λοιπόν, βρέθηκα σχεδόν με όλους μετά από τις διακοπές του Πάσχα για να ταξιδέψουμε σαν group με το αεροπλάνο. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι, αν και το μεγαλύτερο που έχω κάνει και κάποια στιγμή βαρέθηκα και ήθελα απλώς να κατέβω. Μετά πήραμε ειδικό πούλμαν και φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Στο δωμάτιο μένω με την Αθηνά και τη Δέσποινα, στον 5ο όροφο. Ο χώρος μας είναι άνετος και φωτεινός και ο ύπνος που έκανα ήταν πολύ καλός.

    Θα προσπαθήσω να ανεβάζω συχνά εδώ σχετικά με το ταξίδι και όλα όσα θα δω. Θα βρίσκομαι στην πόλη για 15 ημέρες, οπότε μάλλον θα είναι αρκετά!

    Κάπου πάνω από την Ιταλία
    Από το ξενοδοχείο!
    Όταν ξύπνησα
    περισσότερα
    Angelina Helioti 0 σχόλια

ANGELINA HELIOTI

  • Αρχική
  • Blog
  • Αργυροχρυσοχοΐα
Menu
  • Αρχική
  • Blog
  • Αργυροχρυσοχοΐα
  • Φωτογραφία
  • Σχετικά με
  • Επικοινωνία
  • English
Menu
  • Φωτογραφία
  • Σχετικά με
  • Επικοινωνία
  • English

Αφήστε ένα μήνυμα

angelina.helioti@gmail.com

Πολιτική απορρήτου

© 2019 All rights reserved