Τη Δευτέρα, με την φίλη μου Κονδυλία περπατήσαμε το μονοπάτι που συνδέει τη Στεμνίτσα με τον Λούσιο ποταμό. Ξεκινήσαμε στις δώδεκα περίπου το μεσημέρι και περπατήσαμε για τεσσεράμισι ώρες κάνοντας φυσικά στάσεις για να απολαύσουμε τα λιβάδια, τη θέα και τον όμορφο ήλιο. Ουσιαστικά κατεβαίναμε μέσα στο φαράγγι του ποταμού Λούσιου από υψόμετρο 1080 μέτρα. Το μονοπάτι ήταν πολύ καλά σηματοδοτημένο, με τα ειδικά ταμπελάκια του Menalon trail και πραγματικά δύσκολα μπορούσαμε να χάσουμε τον δρόμο μας.
Από την αρχή μέχρι και το τέλος της διαδρομής μας συναντούσαμε πανέμορφα μικρά λουλούδια κίτρινα, λευκά και μοβ και το γρασίδι είχε έντονο πράσινο χρώμα. Όταν ξεκινήσαμε είχε λίγα σύννεφα στον γαλάζιο ουρανό και ο αέρας ήταν ψυχρός. Αργότερα όμως, ο ήλιος κυριάρχησε ζεσταίνοντάς μας και κάνοντάς τα όλα πιο ζωντανά. Το πιο εντυπωσιακό όμως ήταν αυτή η ανεπανάληπτη μυρωδιά που σκόρπιζαν όχι μόνο τα λουλούδια, αλλά όλα τα φυτά, ολόκληρο το δάσος. Αυτή η μυρωδιά είχε καρφώσει μόνιμα στο πρόσωπό μου ένα χαμόγελο και μια διάθεση να συνεχίσω να περπατώ, ακόμη κι να είχαν αρχίσει να πονούν τα πόδια μου.
Σχετικά με αυτό πρέπει να προσέχετε όσοι από εσάς αποφασίζετε να ξεκίνησε πεζοπορία σε ορεινά μονοπάτια. Τουλάχιστον σε αυτό το μονοπάτι που είναι κατηφορικό και είχε πέτρες, το έδαφος ήταν ανισόπεδο και όχι τόσο φιλικό στον βηματισμό. Εγώ φορούσα σωστά παπούτσια ναι μεν, αλλά γνώριζα ότι είναι λίγο στενά. Αυτό σε συνδυασμό με την κατηφόρα δημιούργησε μια κακή συνθήκη για τα δάχτυλα των ποδιών και ένα νύχι τραυματίστηκε, ευτυχώς όχι πολύ. Ιδανικά, χρειάζεται να φοράτε ορειβατικά παπούτσια, αλλά αν δεν έχετε τέτοια, ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια, ελαφριά για τρέξιμο ή αερόβια προπόνηση με ικανοποιητικό πάχος σόλας, είναι απαραίτητα.
Το μονοπάτι είναι καλό για αρχάριους και μάλιστα αξίζει να το κάνετε παραπάνω από μία φορά. Σε προσκαλεί να περπατήσεις απλά για χαλάρωση ή ακόμα και για πικ νικ. Αυτή την βόλτα στο δάσος δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν τόσο ήρεμη η συντροφιά με την φίλη που επέλεξα να πάω και το τοπίο μου έδωσε την παιδική αίσθηση της χαράς. Εδώ η φύση είναι στο μεγαλείο της και ενώ υπάρχουν τόσα ερεθίσματα ταυτόχρονα, δίνεται η δυνατότητα να βρεθεί κανείς σε μια κατάσταση που “απλά είναι”, χωρίς να συμβαίνει τίποτα άλλο.
Να περνάτε όμορφα!
Αγκαλιές!